سخنگوی شورای شهر شیراز از الکترونیکی شدن پرداخت کرایههای اتوبوس تا پایان امسال در شیراز خبر داد. به گزارش روزنامه طلوع به نقل از روابط عمومی و امور بینالملل شورای اسلامی شهر شیراز، نواب قائدی در کمیسیون عمران و حملونقل شورای اسلامی شهر شیراز گفت: به سازمان حملونقل مسافر تکلیف شده است تا پایان سال 97 پرداخت نقدی در اتوبوسها حذف و همه پرداختها بهصورت الکترونیکی صورت گیرد که در راستای دسترسی آسانتر مسافران به کارت بلیت تمهیداتی برای ارائه کارت بلیت در اتوبوسها به مسافران صورت گیرد. قائدی با اشاره به اینکه شیراز بهعنوان نخستین شهر در کشور بوده که خصوصیسازی اتوبوسرانی را انجام داده است، گفت: الگوی خصوصیسازی سیستم اتوبوسرانی و فرآیند نظارتی آن با محوریت شرکتهای بخش خصوصی اصلاح میگردد. عضو شورای اسلامی شهر شیراز گفت: در سال دوم کمیسیون عمران، حملونقل و ترافیک شورا، بهمنظور استفاده بهینه از نظرات متخصصان و کارشناسان، دو کمیته عمران و کمیته حملونقل و ترافیک در این کمیسیون تشکیل شده است که در آنها افراد متخصص به بررسی کارشناسی طرحها و لوایح میپردازند. رئیس کمیسیون عمران، حملونقل و ترافیک شورای اسلامی شهر شیراز تأکید کرد: اصلاح و تعیین نرخ پارکینگهای عمومی سطح شهر نیز در دستور کار جلسه قرار گرفت. وی افزود: بر این اساس نرخ توقف خودروهای سبک و سنگین در پارکینگهای مسقف و روباز سطح شهر تعیین گردید و تمام پارکینگهای عمومی سطح شهر ملزم به رعایت آن میباشند. قائدی تصریح کرد: بررسی درخواست شهروندی مبنی بر رفع مشکل ترافیکی ناشی از تجمیع کاربریهای ترافیک زا در خیابان سروناز واقع در شهرک گلستان نیز از موضوعات مطرح شده در کمیسیون
بود.
تحلیل خبر
مشکل کمبود پول خُرد همواره طی سالهای بسیار، موجب درگیری و ایجاد ناراحتی و دلخوری بین مسافران و رانندگان وسایل نقلیه عمومی بهویژه تاکسیها بوده و همچنان هست و جای تعجب اینجاست که هنوز متولیان امر، هیچگونه چارهاندیشی برای آن نکردهاند و هرروز شاهد درگیریهای لفظی و حتی فیزیکی مسافران و رانندگان و تبعات و پیامدهای بسیار آن در این مورد هستیم.
همانگونه که در سخنان سخنگوی شورای اسلامی شهر شیراز در این خبر آمده است، شیراز نخستین کلانشهری بوده که اتوبوسرانی آن خصوصیسازی و اتوبوسها با شرایط ویژهای به رانندگان واگذار شده است. اما به دنبال این خصوصیسازی چه اتفاقاتی افتاده است جای بررسی، نقد و نظر دارد. تاکسیهای ما که باید مانند تمام نقاط جهان بهعنوان وسایل نقلیه عمومی ویژه و یا به تعبیر برخی «لوکس» اقدام به حملونقل مسافر کنند، مبدل به اتوبوسهای کوچکی شدهاند که نقطهبهنقطه خیابان میتواند ایستگاه آنها باشد و هر طور که بخواهند موجب کندی و یا توقف عبورومرور شوند و روزانه هزاران ساعت از وقت شهر و شهروندان را تلف کنند. از سوی دیگر این وسیله ویژه هویت خود را ازدست داده و دیگر برای نحوه کار و فعالیت، تعریف خاصی را ندارد، چراکه هر خودرو با هر راننده و هر مدل و نوعی بهسادگی و بدون وجود شرایط و ضوابطی میتواند تاکسی باشد و بهاصطلاح «هرچه پیش آید، خوش آید».
اتوبوس که منافع آن به راننده برمیگردد، نیز درواقع همان تاکسی است با این تفاوت که میتواند تعداد بیشتری مسافر را سوار و پیاده کند، ازاینرو هر نقطه از خیابان برای راننده آن ایستگاه میشود و دیگر چیزی جز مسافر بیشتر و درآمد افزونتر معنا و مفهومی پیدا نمیکند.
با این اوصاف معلوم میشود که خصوصیسازی اتوبوسرانی در این شهر از موفقیت چندانی برخوردار نبوده و هرگز نمیتواند بهعنوان الگو برای دیگر شهرها در نظر گرفته شود و افتخاری را نیز در پی خود نداشته و ندارد.