زن ایرانی شایسته است

ظرف چند هفته گذشته و به دنبال انتخاب دکتر حسن روحانی به عنوان ریاست جمهور هفتم، همه نگاه­ها متوجه ترکیب دولت یازدهم ایشان بود. دولتی که باید با کوهی از مشکلات ریز و درشت داخلی و خارجی مقابله کند. البته باید از فرصت معقول و قابل قبولی برخوردار گردد و اعضای کابینه­ اش از جنس افرادی باشند که به قصد خدمت و کار به این سمت­های مهم برگزیده می­شوند.

خوشبختانه در روز مراسم تحلیف در مجلس، ایشان 18 تن از اعضای کابینه را برای گرفتن رأی اعتماد به مجلس معرفی کرد و ظرف چند روز گذشته کار روی کابینه ایشان در مجلس نیز انجام گرفته و پیش بینی می­شود که علیرغم فشارهای سیاسی و جناحی که بر رییس جمهور جدید وارد شده، ایشان بتواند کابینه­ اش را که تقریبا فراجناحی است تشکیل دهد.

اما یکی از ایرادها بر کابینه که با سیاست بازی کاری ندارد بلکه با نگاه و نگرش افراطی و تنگ نظرانه برخی جناح­های فعال و در صحنه کشور مرتبط است، همانا جا ندادن چند زن و یا حداقل به طور نمادین (دولت احمدی نژاد) یک زن در کابینه روحانی است.

البته برخی بر این باورند که این اقدام، تحت تأثیر فشارهای سیاسی و جناحی صورت گرفته است. اما چون همان طور که اشاره شد قصد حفظ جایگاه و مقام زنان است، باید به این موضوع فراتر از نگاه سیاسی پرداخت تا دید آیا عدم جذب زنان در این مقطع، به نفع جامعه زنان و ملت ایران است؟ آیا این عدم دعوت از زنان در جاهایی جبران خواهد شد و اصولا چرا برخی از آقایان با این نیمه جامعه مشکل دارند؟

بنابراین برای توجه دادن به برخی که نگاه معقولانه و منطقی­تری به زنان و جایگاه و نقش آنان داشته باشند، باید به مواردی اشاره کرد تا بلکه عده­ ای از تصمیم گیرندگان، تحت تأثیر جو سازی­های نامعقول قرار نگیرند. زنان دقیقا با کمی اختلاف چند صد هزار نفری از نظر جمعیت با مردان برابرند. چه این اختلاف بیش از مردان و یا کمتر از آنان باشد.

زنان در ایران برعکس کشورهای همسایه، همیشه و قرن­هاست دوشادوش مردان در فعالیت­های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی ایران به دنبال رسیدن به آزادی­های مدنی و انسانی خود بوده­ اند. حتی در دوران مشروطیت می­توان نقش پررنگ زنان مشروطه خواه و آزادی خواه را دید.

طی یک قرن گذشته شاعران زن ما کم نبوده­ اند. نویسندگان پرتوان ما در خلق آثار باارزش سنگ تمام گذاشته­ اند. از بدو تشکیل و تأسیس دانشگاه و آموزش عالی این زنان بوده­ اند که بخشی از کرسی­های استادی را به خود اختصاص داده­ اند. حضور و اشغال صندلی­های دانشگاه و جمعیت دانشجویی که دیگر برکسی پوشیده نیست.

اما علیرغم آنکه زنان و دختران ما در همه عرصه­ ها حضور پررنگ و غیرقابل انکاری داشته و دارند، متأسفانه برخی به مقابله با این حضور ارزشمند هم پرداخته­ اند. همان کسانی که تحمل حضور زنان در دولت­ها را نداشته و یا ندارند. عجیب است که عده­ ای حضور و زحمت و تلاشهای زنان در صنعت و تولیدات صنعتی و کشاورزی را نمی­ بینند. امروز سهم زنان در اداره خانواده و درآمدزایی برای جامعه بیش از همیشه چشمگیر است. متأسفانه برخی یا فراموش کرده ­اند و یا نمی­خواهند قبول کنند که طی 4 دهه گذشته در تحولات سیاسی کشور، در راهپیمایی­ها، در انتخابات­ها و رأی گیری­ها، زنان چه نقش مهم و تأثیرگذاری داشته و دارند. پس با چنین سابقه درخشان و پتانسیلی که جامعه زن ما دارد، این حق قانونی و انسانی اوست که در عرصه مدیریتی و اداره بخشی از امور دولت، زنان حضور چشمگیر و پررنگی داشته باشند.

اگر کشور ما را با کشورهایی مثل افغانستان، پاکستان و حتی عراق مقایسه کنید، متوجه تفاوت بسیار قابل محسوس توانایی و ظرفیت­های زنان ایرانی خواهید بود. زنانی که در عرصه پزشکی، مهندسی، مدیریتی و علمی و فرهنگی و... سرآمد زنان در منطقه خاورمیانه، آسیا و برخی دیگر از نقاط دنیا هستند.

اما با همه آنچه گفته شد، متأسفانه برخی دست از پایمال کردن حقوق زنان و لجاجت با لیاقت و شایستگی آنان برنمی­دارند.

ای کاش لااقل نگاهی موشکافانه به جایگاه و نقش زنان در کشورهای مسلمان و غیرمسلمان در منطقه و در همسایگی ما می­ انداختند، آنگاه بیشتر متوجه کم لطفی­ های خود می­ شدند.

در حالی که در مجلس ما، تعداد زنان نماینده به اندازه انگشتان دو دست نیست و این تعداد در مقایسه با عراق، افغانستان، پاکستان و ترکیه بسیار اندک است، میانگین و معدل فارغ التحصیلان دانشگاهی زن ما در مقایسه با همین چند کشور، بسیار برتر و عالی­تر است.

گمان نمی­کنم برخی ایثار، رشادت، شیردلی و صبوری زنان در جنگ 8 ساله را فراموش کرده باشند. زنانی که در پیروزی مردم ایران در جنگ تحمیلی بسیار نقش آفرین بوده ­اند. بنابراین اولین گلایه از رییس جمهور دکتر حسن روحانی این است که نباید این چنین از کنار زنان خوب ما در اولین گام خویش که همانا تشکیل دولت بود به سادگی می­گذشتند. به ویژه آنکه وزارتخانه ­هایی چون ارشاد، آموزش و پرورش، بهداشت و درمان، فناوری اطلاعات، مسکن و شهرسازی، حتی امور اقتصادی و... می­ توانند جایی برای حضور تأثیر گذار زنان باشند و حتی در پست­هایی چون معاونت ریاست جمهور و مشاورین، این کمبود می­تواند برطرف شود.

باشد که در دولت یازدهم و با حمایت ریاست جمهور، به زن و جایگاه وی بیش از پیش توجه گردد و عملا نشان داده شود که زنان ما در جایگاه واقعی خود قرار دارند و عدالت و اعتدال درباره زنان نیز اعمال گردد. چرا که زن ایرانی شایسته است.