در كشورهايي كه داراي مجلس هستند بعد از معرفي كابينه از سوي رييس جمهور ، پارلمان (مجلس) صلاحيت و شايستگي وزيران را بررسي مي كند تا افرادي كه در سمت وزير مشغول كار مي شوند در راستاي حفظ منافع ملي و پيشبرد برنامه هاي دولت و رضايت مردم انجام وظيفه كنند . خب در كشور ما نيز تاكنون رسم بر اين بوده كه به محض معرفي اعضاي كابينه اين روند صورت مي گرفته است . بر اين اساس كار بررسي صلاحيت وزيران از بعد از برگزاري مراسم تحليف آغاز شد و از روز دوشنبه 21 تا روز پنج شنبه 24 مرداد ماه و ساعات پاياني آن روز ادامه يافت براساس گزارش ها بيش از 148 نماينده در راستاي موافقت با كابينه ، كانديداي دفاع از وزيران پيشنهادي شدند و تنها 18 تن از نمايندگان در مخالفت از كابينه ثبت نام كردند . شايد نسبت متناسبي نبود اما در عمل آن چه انجام شد حكايت از قدرت نمايي كساني داشت كه به قصد مقابله و مخالفت با دولت يازدهم عزمشان را جزم كرده بودند . درست است كه 15 تن از اين 18 كانديداي وزرات راي اعتماد گرفتند، درست است كه فضا براي سخن گفتن و نظر دادن درباره ي ويژگي و صلاحيت افراد طي اين 4 روز در مجلس بازتر بود اما آن چه شايد موجب گله و شكوه گرديده است ، نه رد صلاحيت 3 تن از وزيران پيشنهادي دكتر حسن روحاني رييس جمهور بود و نه فرصت كم و ناكافي وزراي پيشنهادي براي دفاع از خود ، بلكه شيوه و عملكرد خود نمايندگان و عدم توجه و بي دقتي به آن چه در مجلس مي گذشت است . اولين مشكلي كه در اين جلسات به چشم مي آمد تعداد نمايندگان در جلسات مجلس بود . گاه به نظر مي آمد بيش از 50 كرسي مجلس خالي بود از همين تعداد نيز عده اي توان نشستن روي صندلي خود را هم نداشتند و چندين بار رياست مجلس از آنان تقاضا مي كرد و مي خواست كه سر جاي خود بنشينند حال با اين بي نظمي ها چطور 284 تن از 290 نماينده آرا خود را به صندوق ويژه وزيران ريخته اند، خود معماست ! واقعا با چه شناختي برخي از نمايندگان غائب به وزيران پيشنهادي راي اعتماد و يا عدم اعتماد داده اند ؟ نكته بعد شيوه بيان و طرز برخورد برخي نمايندگان به هنگام سخنراني پشت تريبون مجلس بود. به راستي كساني كه رعايت اخلاق و حرمت مردم و شئونات را نمي كنند چطور مي توانند خود را منادي و حافظان فرهنگ و معرفت معرفي كنند. گاه در مقايسه وزير پيشنهادي كه مورد تاخت و تاز برخي از مخالفان قرار مي گرفت يك سر و گردن از مخالفش بالاتر و برجسته تر بود واقعا چطور مي شود يك نماينده از شهرستان كوچك با راي 40 و 50 هزار نفري به خودش اجازه دهد كه به سوابق فردي كه در جامعه فرهنگي و دانشگاهي و حتي در يك حوزه انتخابيه چند ميليوني داراي حرمت و احترام است حمله كند و اين چنين وي را مورد اتهامات ريز و درشت قرار دهد و آن گاه كه به او مي فهمانند كه اطلاعات سمت و سودارش و از پيش برنامه ريزي شده را به اشتباه به اطلاع مجلسي ها و مردم رسانده تقاضاي تصحيح آن را مي كند. نكته ديگر محدود نمايندگاني كه حتي در حوزه هاي انتخابيه شان شايد مورد پذيرش راي دهندگان و مردم شان نباشند چنان چماق مقبوليت و مردمي شان را بر سر وزراي پيشنهادي مي كوبيدند گويا فراموش كرده بودند كه اين وزيران توسط رييس جمهور قانوني و برگزيده ي مردم معرفي شده اند و بايد مورد عزت و احترام قرار گيرند و حداقل با احترام عدم صلاحيت شان ابلاغ و اعلام گردد. واقعا جاي بسي تاسف و نگراني است كه مجلس به محلي براي تسويه حساب هاي سياسي برخي گروه هاي اصولگرا تبديل شده است . بدون شك هيچ كس انتظار و توقع ندارد كه همه ي افرادي كه براي وزارت معرفي مي شوند از نظر توان اجرايي و شناخت و سابقه ي كاري و يا مدرك دانشگاهي مناسب باشند . بيشتر مردم نگران آنند كه شايسته سالاري لحاظ نشود . مثلا مهندس كشتيراني به جاي مهندس عمران و راه سازي وزير راه و شهرسازي نشود . حال آن كه برخي از نمايندگان هر جا خواستند و هر چه را صلاح حزب و گروه و مصالح جناحي خويش مي ديدند را ملاك و معيار و مبناي سخنراني و مخالفت خويش قرار مي دادند . به هر حال طي هفته اي كه گذشت بسيار درباره آن چه در مدت بررسي صلاحيت وزيران در مجلس رخ داد را اصحاب قلم و اهالي رسانه ها مورد نقد و بررسي و بازبيني قرار دادند اما چه خوبست وقتي نماينده اي مي گويد سياسي كاري نكنيد خودش در عمل دست به اين كار نزند. اي كاش برخي به كابينه ي فرا جناحي واقعا باور داشتند و مي فهميدند فرا جناحي بودن به معناي در اختيار يك گروه و جناح خاص قرار داشتند نيست . اي كاش برخي از نمايندگان مي دانستند كه كلمات و بياناتشان موجب آزار راي دهندگان و مردم حوزه انتخابيه شان گرديده و مي شود و اي كاش برخي از نمايندگان به جاي حمايت و مخالفت هاي جهت دار و آينده نگري براي انتخابات سال 94 (مجلس دهم) به فكر آينده دانش آموزان ، دانشجويان ، جوانان ، فرهيختگان و ورزشكاران و همه ي اقشار مردم از زن و مردم و پير و جوان بودند و مصالح و منافع آنان و كشور را در نظر مي گرفتند و اين چنين با رفتار ناشايست و غير مسئولانه مردم را نااميد نمي كردند .