انسان هاي آزاده در هر عصر و دوراني براي دفاع از آزادي ، مبارزه با ديكتاتوري و حفظ جايگاه و مقام و شان انساني آدم ها بيكار ننشسته اند گاه موفق بوده اند و به دستاوردهاي مهم و با ارزشي دست يافته اند گاهي هم قرباني شده اند اما آن چه در اين مبارزه سخت و طاقت فرسا هنوز به فراموشي سپرده نشده است همان حس آزادي خواهانه است مردم جهان بعد از هر جنگ و خونريزي دست به تلاش براي جلوگيري از تكرار سبوعيت ها و درنده خويي افراد خونخوار زده و مي زنند گاهي براي آن چه رخ داده است سوگواري مي كنند جايي كتاب ها و قلم فرسايي ها شده است عده اي هم دست به تلاش هاي منطقه اي و بين المللي زده اند تا بلكه واقعا بتوانند دنيا را براي آدم ها امن تر سازند و در همين راستا بوده است كه بعد از جنگ جهاني كه بزرگترين فجايع و زبان هاي مالي و جاني را در پي داشت مردمان خسته از جنگ در اروپا و برخي ديگر نقاط دست به كار شدند تا با ارزش ترين اقدام صلح طلبانه را در قرن بيستم انجام دهند . انديشه و تصور و فكر تاسيس نهادي بين المللي به نام سازمان ملل در ذات خود اقدامي بس پسنديده و انساني بود. شايد همه ي آن چه را كه درباره ي آن بتوان گفت درون نام آن گنجانده شده باشد . سازمان ملل به معناي نهادي براي ملت ها و مال ملت ها است تاسيس اين نهاد و بعد زير مجموعه هاي آن چون شوراي امنيت در آغاز سازماني محدودو منحصر و متشكل از چند كشور بود اما بتدريج مورد استقبال ملت ها و دولت ها قرار گرفت تا جايي كه امروز بيش از 190 عضو دارد . چنين سازماني كه تقريبا مورد حمايت همه ي مردم دنياست آيا امروز در جايگاه واقعي خود قرار دارد؟ آيا با اهداف و سياست هاي بشر دوستانه همسو است ؟ آيا منشور اين سازمان كه بر حرمت و احترام به حقوق مردم اقليت ها و مذاهب و... استوار است مبناي كار و تصميم گيري هاست ؟ آيا اين سازمان فراتر از حفظ حقوق و منافع پنج عضو داراي حق و تو مصالح و منافع جهاني و ملت ها را سرلوحه كار خود قرار داده است ؟ آيا سازمان هاي بشر دوستانه احزاب و گروه هاي سياسي را در پناه خود قرار داده است ؟ يقينا اين چنين نيست ؛ اگر اين چنين بود چرا امروز در برخي نقاط دنيا ديكتاتوران به راحتي حكومت مي كنند . اگر چنين بود چرا قدرت هاي زورگو و به ويژه پنج عضو داراي حق و تو چون آمريكا ، روسيه، چين ، انگليس و فرانسه در شوراي امنيت و در ديگر نهادهاي وابسته به سازمان ملل چون يونسكو و غيره اعمال نفوذ مي كنند . اگر سازمان ملل آن قدر توان و استقلال داشت چرا تاكنون عليه اقمار و حتي خود اين قدرت هاي زورگو وارد عمل نشده است ؟ چرا سازمان ملل در كاهش و پايان بحران در شبه جزيره كره بعد از 50 سال عاجز است ؟ چرا مساله اعراب با اسراييل به دردي براي همه ي دهه ها تبديل شده است و چرا آمريكا و روسيه حتي انگليس و فرانسه و چين پشت كودتاها هستند و كودتاچيان را پناه مي دهند .
اگر سازمان ملل قدرت و اعتباري داشته و يا دارد چرا به درد و آلام مردمان گرفتار در جنگ ها پايان نمي دهد ؟ چرا يك جنگ منطقه اي عراق عليه ايران 8 سال طول ميكشد و ده ها هزار انسان بي گناه جان مي دهند و صدها هزار مصدوم و معلول و آواره مي شوند ؟ اگر سازمان ملل در جهان و به ويژه در منطقه خاورميانه حضور داشت چرا ديكتاتوري چون صدام در حلبچه و در سردشت از سلاح شيميايي عليه مردم خودش (عراق) و مردم ايران استفاده كرد ؟ چرا امروز سازمان ملل در خاورميانه نيست ؟
چرا در افريقا نيست ؟ چرا در نقاط بحران زده ي آمريكاي لاتين حضور ندارد ؟
چرا هر سال اجلاس سالانهاش ابزاري و وسيله اي شده است تا برخي از ديكتاتوران و زورگويان در ان شعارهاي بشر دوستانه بدهند ؟ كساني از حقوق آدم ها سخن مي گويند و از آزادي دفاع مي كنند كه دستانشان به خون مردمانشان آلوده است . مگر قذاقي و مبارك و بن علي ، مگر صدام و امثالهم در شوراي امنيت نيامده اند و از حقوق مردمانشان و از استعمار ستيزي و مبارزه با فقر و اختناق سخن نگفته اند ؟ مگر اوباما و پوتين و ديگران در اين سازمان و در شوراي امنيت و مجمع عمومي حضور و نفوذ ندارند به راستي چرا تا زماني كه ديكتاتوران تا زماني كه زورگويان در قدرتند سازمان ملل با آنان برخورد نمي كند كساني كه بايد توسط پليس بين الملل بازداشت و محاكمه و مجازات شوند پس تعجبي ندارد بعد از جنگ اعراب با اسراييل جنگ بين عراق و ايران و مداخله در افغانستان و عراق اوضاع خاورميانه امروز اين چنين آشفته باشد ، هيچ وقت كشورهاي عربي و منطقه اين چنين شاهد خونريزي و كشتارهاي دست جمعي توسط دولت هاي نامشروع و كودتاچيان نبوده است . ديگر برخي از اين ديكتاتوران و گروه هاي مسلح و خون خوار چنان افسار گسيخته شده اند كه به كمتر از كشتار ده ها و صدها تن و حتي بيشتر رضايت نمي دهند ! به راستي چرا شوراي امنيت سازمان ملل براي حل بحران سوريه ظرف بيش از دو سال گذشته و براي مقابله و كاهش اين مصيبت و آدم ستيزي در اين كشور قادر به تصويب يك قطعنامه جامع و قاطع و الزام آور نبوده است ؟ چرا خبري از پاسداران صلح سازمان ملل نيست ؟
چرا خبري از گروه هاي حقيقت ياب نيست ؟ چرا پيرامون سفر كارشناسان سلاح شيميايي به سوريه جنگ زده و بازديد از مناطق بمب باران شده كه مسئوليت آن را طرفين به يك ديگر نسبت مي دهند گفته شده كه اين گروه فقط وظيفه تاييد و يا رد بكارگيري از سلاح را دارد و وظيفه معرفي مقصران و آدمكشان را ندارد ؟ چرا همه ي راه ها به زور و قدرت نمايي آمريكا و روسيه و نقش آفريني ديكتاتوران ختم مي شود به راستي نقش امروز سازمان ملل در دنيا چيست؟