هفتهی بزرگداشت رشادتها!

33 سال پیش در نخستین ساعات بامداد روز 31 شهریور ماه 1359 ارتش تا دندان مسلح عراق به فرمان دیکتاتور (رییس جمهور) وقت، صدام، به کشورمان حمله کرد و جنگی را به مردم ایران تحمیل نمود که نزدیک به هشت سال طول کشید. جنگی که صدها هزار تن از بهترین جوانان و نیروهای مخلص و پاک وطنمان را که در قالب نیروهای نظامی و مردمی برای دفاع از ایران شتافتند را به شهادت رساند، شماری را اسیر و جانباز نمود و بیش از دو میلیون تن از هموطنان را آواره کرد و شهرها و روستاهای بسیاری را نابود نمود، اقتصادمان را فلج کرد و پیامدهای ناگواری را بر جای گذاشت. جنگی که براساس برآورد کارشناسان، یک هزار میلیارد دلار بر ایران ما خسارت وارد کرد.

شاید چند روز پیش که بشار اسد صحبت از یکصد میلیارد دلار زیان­های جنگ داخلی سوریه می­کرد، عده­ ای آن را بسیار هنگفت تصور کردند، اما هزینه جنگ نظام بعث عراق و سبوعیت دیکتاتور آن بر کشور ما، معادل ده برابر صد میلیاردی است که بشار اسد اعلام کرده است. مبلغی بسیار هنگفت که معادل 50 سال فروش نفت ایران بوده است.

این زیان مالی را اگر با تلفات جانی و آوارگی و معلولیت و اسارت شمار بسیار زیادی از هموطنانمان کنار هم قرار دهید، متوجه اوج فاجعه­ ای می­شوید که این جنگ ویرانگر بر ملت ایران و کشورمان تحمیل کرده است. جنگی که یک نظام سیاسی پوسیده از دوران جنگ سرد بین شوروی سابق (روسیه) با آمریکا تحت عنوان بعث با حمایت بخشی از مردم عراق، موجب رقم خوردن دوران بسی تلخ از جدایی­ها و مرگ­های ناخواسته و داغ­های کشنده­ ای برای خانواده­ هایی شد که عزیزان خود را از دست داده­ اند.

شاید بسیاری از خوانندگان عزیز به یاد داشته باشند که دکتر حسن روحانی چندی پیش به مناسبت درگذشت مادر مکرمه شهیدان گرانقدر صادق زاده، از خانواده­های شهدای کازرونی، پیام تسلیت ارسال نمودند که این نشان دهنده وظیفه­ ای است که هر یک از ما در مقابل شهدا، جانبازان، ایثارگران، اسرا و آوارگان جنگ تحمیلی داشته و داریم.

اما صرف نظر از اینکه ملت ایران شجاعانه از آب و خاک خویش دفاع کردند و دشمن بعثی و نابخرد خود را با زبونی و خواری از خاک خویش بیرون راندند و هر سال هفته بزرگداشت دفاع از میهن خود را گرامی می­دارند، دولت­های ما و مسئولین ما، هنوز اقدامی برای آنچه طلب و حق ملت ماست آنطور که شایسته و سزاوار بوده و هست انجام نداده ­اند.

بیش از 25 سال از خاتمه جنگ گذشته است، جنگی که از سوی سازمان ملل موجب محکومیت عراقی­ها گردید، متأسفانه سرنگونی حکومت صدام حسین توسط آمریکا، باعث شد تا پیگیری مطالبات بر حق ملت ایران، کند صورت گیرد. به هر حال دولت و حکومت عراق، شاید چون گذشته یکپارچه و مقتدر نباشد و عملا عراق به سه بخش کردنشین در شمال، سنی و شیعه نشین در مرکز و جنوب تقسیم شده باشد، اما عراق جای ایران در اوپک را گرفته و دومین صادر کننده نفت است و روزانه تا 2/5 میلیون بشکه نفت صادر می­کند.

یقینا رابطه بسیار نزدیک برقرار کردن با عراقی­ها نباید موجب تضییع حقوق مردم و کشورمان گردد. شاید این حداقل کاری است که باید در راستای تنبیه متجاوزان صورت گیرد. شاید برخی دولت مردان، آن روزها و ماه­ها و سالهای دلهره و اضطراب را فراموش کرده و یا به یاد نداشته باشند. روزهایی که در هر کوی و برزن، صدای شیون و زاری و سوگواری به هوا برمی­خاست و محله­ ای سیاه پوش می­شد. بنابراین جا دارد که همه ما، هفته بزرگداشت واقعی و شایسته­ ای از رشادت­ و مردانگی مردان مرد را برگزار کنیم تا حداقل تسلی بخش دلهای داغدیده و خانواده­ های معزز شهدا و ایثارگران و مفقودین باشیم.

پس عجیب بود که در دولت احمدی نژاد، خواسته و یا ناخواسته، در سال گذشته شاهد انتصاب سخنگوی وزارت خارجه با نام عراقچی بودیم که تا حدودی آزار دهنده بود.

هر چند هر کسی می­تواند در هر کشوری دارای نام و شهری باشد که جد بر جد به آن منتسب می­باشد و یا اینکه دوست داشته باشد، اما تا همین چند ماه پیش وقتی نام سخنگوی وزارت خارجه در مصاحبه ­ها برده می­شد، دل بسیاری به درد می­آمد. به ویژه کسانی که می­دانستند »چی «پسوند ترکی و به معنای دوست داشتن و سر و کار داشتن است. یعنی وقتی شهرت کسی عراقچی است، یعنی او دوستدار و دلباخته عراق است و یا اینکه کارش با عراق است. همانند توتونچی یا شیپورچی که کسی است که با توتون و یا شیپور سر و کار دارد.

شاید بسیاری از این نام­ها و شهرت­ها باشد که به جایی و کشوری و یا شهرستانی برسد که هیچ عیب و ایرادی ندارد، اما قرار دادن فردی در منصب­های اجرایی که در رسانه ­های بین المللی مدام نامش تکرار و سخنانش نقل می­شود و نامش یادآور روزهای تلخ و ناگواری است که بر مردم ایران گذشته، کمی بی انصافی و انتصاب ناپخته ­ای است.

یقینا اگر چنین افرادی شایستگی دارند و در مقابل مردم ایران و کشورمان احساس وظیفه می­کنند، می­توانند با نام­هایی که حساسیت برانگیز نباشد خدمت و انجام وظیفه نمایند.

امید که سالهای دفاع مقدس را با حرمت و احترام گذاشتن به مردان و زنان و همه کسانی که با شجاعت و با صبر و تحمل از این آب و خاک و ارزش­های ملی و مذهبی­مان دفاع کردند گرامی بداریم. چرا که سنگری محکم­تر از مردم وطن پرست وجود ندارد.