رئیس هیئت عامل صندوق توسعه ملی میگوید یکی از مشکلات مهمی که اقتصاد ایران در دهههای گذشته با آن مواجه بوده بحث تقدس دادن به تولید است.
به گزارش ایسنا، مهدی غضنفری در نشست نمایندگان اتاق بازرگانی ایران اظهار کرد: تولید برای ما قابل احترام و بسیار ارزشمند است اما در عین حال باید تأکید کرد که نمیتوان تمام تولیدها در کشور را سرپا نگه داشت. متاسفانه این نگاه باعث شده از حسابهای ذخیره ارزی حمایتهایی از برخی واحدهای تولیدی انجام شود که عملاً امکان تداوم فعالیت آنها وجود نداشته است.
وی با بیان اینکه امروز باید به شکل دقیق علل شکست حساب ذخیره ارزی بررسی شود توضیح داد: متاسفانه در کشورمان این رویکرد اشتباه وجود داشت که صندوق ذخیره ارزی به منابع بیکرانی متصل است و باید از آن وام گرفت بدون آنکه وظیفهای برای بازپرداخت آن در نظر داشت. همین موضوع باعث شد حساب ذخیره ارزی شکست بخورد و اگر رویکرد در رابطه با صندوق توسعه ملی نیز تغییر نکند، باز هم با این شکست مواجه خواهیم شد.
رئیس هیئت عامل صندوق توسعه ملی با بیان اینکه بسیاری از سیاستگذاران در دولت شناخت دقیقی از مدیریت حساب ذخیره ارزی نداشتند توضیح داد: امهال بدهیها البته بازپرداخت ریالی وامهایی که به شکل ارزی پرداخت شده بود، باعث شد حساب ذخیره ارزی با این شکست مواجه شود. حال آنکه اگر به طور دقیق از این منابع استفاده میشد نه تنها این شکست تجربه نمیشد که همچنان امکان استفاده از منابع آن وجود داشت.
غضنفری افزود: صندوق توسعه ملی نه بانک مرکزی است و نه بانک عامل در واقع رویکرد جدید این است که این صندوق مانند یک هلدینگ عمل میکند که سهامداران آن نسل فعلی و آینده هستند و بناست در پروژههای سودآور سرمایهگذاری کند تا بتواند منابع خود را حفظ و گسترش دهد.
وی ادامه داد: ما باید از تجربه کشورهایی مانند ایالاتمتحده، نروژ و حتی کویت استفاده کنیم، بخش خصوصی باید به عنوان شریک همیشگی صندوق توسعه ملی عمل کند. در کنار آن ما در رویکرد جدید به دنبال آن هستیم که ضمن دریافت کامل بازپرداخت تسهیلات شرایط را برای تعریف پروژههای سودآور از سوی بخش خصوصی و حمایت از سوی صندوق توسعه فراهم کنیم. همچنین این صندوق به دنبال تأسیس یک بانک جدید نیز خواهد بود.وی همچنین اظهار کرد: آخرین ارزیابیهای ما نشان میدهد که شرکت ملی نفت بدهکارترین مجموعه به صندوق توسعه ملی بوده است. وزیر نفت درخواست کرد که بازپرداخت بدهی این شرکت چهار سال به تعویق بیفتد که ما با آن موافقت نکردیم.
تحلیل خبر
محور سخنان آقای غضنفری (رئیس هیئت عامل صندوق توسعه ملی فعلی و وزیر صمت در دولت احمدینژاد) این است که عامل اصلی شکست حساب ذخیره ارزی، تقدس بخشیدن به تولید جهت سرپا نگهداشتن تولیدکنندگانی است که عدم توانایی آنان در ادامه فعالیت، معلوم و مشخص بوده است و با تزریق وام ارزی سعی کردهاند آنها را سر پا نگه دارند. وی معتقد است لزومی ندارد همه تولیدات در کشور انجام گیرد بلکه با محاسبه هزینه - درآمد باید تولیداتی که منجر به خسارت و زیان هستند از خارج وارد شود. البته از نظر علمی سخن درستی است. هیچ کشوری تلاش نمیکند که همه محصولات را خودش تولید کند بلکه بین آنها گل چین کرده و تولیداتی را در داخل کشور ادامه میدهد که منافع سرشار از آن عایدش شود.
تیم اقتصادی دولت نیز باید به بررسی تولید محصولات بر مبنای سود و زیان بپردازد و به تولیداتی که هم در خارج توان رقابت داشته باشند و هم در داخل مورد استقبال مردم قرار گیرند و با کمترین کمک دولت و تکیه بر سرمایه بخش خصوصی بتوانند بهترین نقش را در پویایی اقتصاد کشور بازی کنند، اجازه ادامه فعالیت را بدهد. لازمه این کار نیز «تولیدات با کیفیت» است که هم مشتری خارجی داشته باشد هم مشتری داخلی. متاسفانه سالهاست که تولیدات ما اکثراً با کیفیت پایین ارائه میشوند و عاقبت اینها جز شکست نیست.
توانمندی اقتصادی به این نیست که به هر قیمتی همه محصولات در داخل کشور تولید شود، این روش در هیچ نظریه اقتصادی قابلپذیرش نیست.
اقتصاد قوی با عناصر قوی، ماندگار است نه با عناصر و اجزای ضعیف و سربار. همانطور که دکتر غضنفری گفته، در عالم اقتصاد، هیچ بخشی مقدس نیست و اصولاً تقدس گرایی فقط در معنویت معنا میدهد در اقتصاد، سیاست و ... هر چیزی که مقدس کنیم آثار زیانباری به دنبال خواهد داشت چرا که اینها باتوجه به شرایط زمان، دائماً در معرض تغییر و زیر و رو شدن و دگرگونی قرار دارند و حتی در بعضی موارد لازم است که روشها و سبکهای متضادی در برهههای مختلف روی آنها اعمال شود و لذا هیچکدام نمیتواند مقدس باشد.