یک دیپلمات ایرانی گفت: ما با ترامپ به‌عنوان یک عامل روانشناختی بسیار مؤثر و تعیین‌کننده روبه‌رو هستیم. سایر کشورها او را شناخته‌اند و بر اساس این شناخت، سعی می‌کنند به‌گونه‌ای رفتار کنند که در ظاهر برای او خوشایند باشد و طرف‌های مقابل نیز بتوانند به برخی از اهدافشان دست یابند. با این نگاه، اگر به روانشناسی ترامپ توجه کنیم، به نظر می‌رسد که بسیاری از مسائل ما پاسخ داده می‌شود.
نصرت‌الله تاجیک مدیر و دیپلمات بازنشسته در گفت‌وگو با ایلنا، در رابطه با ارزیابی خود از تناقض گفتار ترامپ (ادعای تمایل ایران به مذاکره و همزمان تهدید به حمله و ادعای نابودی تاسیسات هسته‌ای) و هدف اصلی از افزایش فشار و این نوع لفاظی‌های متناقض گفت: ترامپ دارای ویژگی‌های شخصیتی خاصی است که اکنون به‌طور واضحی برای همه شناخته شده است. به‌عبارتی، همه دنیا به نوعی شناختی از روش کار او پیدا کرده‌اند.
او در حقیقت یک جنگ ترکیبی روانی- روایی را اجرا می‌کند؛ به‌گونه‌ای که هم تلاش می‌کند جنگ روانی علیه ایران درست کند و هم از طرفی روایت‌سازی می‌کند تا یارگیری کرده و اجماع بین‌المللی علیه ایران به وجود آورد. لذا سعی می‌کند با هر سخنی که می‌گوید، هدف خاصی را برای امتیاز‌گیری دنبال کند. به‌عنوان مثال، در برخی موارد، ممکن است به‌گونه‌ای صحبت کند که به نوعی تأیید از سوی مردم ایران بگیرد یا اینکه مردم ایران را به‌نوعی به جان حکومت بیندازد. اما در پس این سخنان نرم، سلسله مسائل دیگری نهفته است.
در کار با ترامپ باید عامل روانشناختی بر عامل سیاسی رجحان یابد
وی ادامه داد: باید به پیچیدگی‌هایی که ترامپ با روش خاص خود در حال اداره و مدیریت جنگ نرم است، توجه شود. این موضوع باید در ایران، چه از نظر نخبگان و تحلیلگران سیاسی و چه از نظر حکومت، مد نظر قرار گیرد.
شخصیت خاص او، جاه‌طلبی، خودشیفتگی و اهدافی که برای نقش‌یابی مجدد آمریکا در جهان طراحی کرده، همه پارامترهایی هستند که باید در معادله نگاه به آمریکا و کار با آن، مدنظر داشته باشیم. او فردی پیچیده با ویژگی‌هایی است که ذکر کردم و مطامع و برنامه‌هایی دارد. این موضوع برای او اهمیت زیادی دارد و بر اساس آن برنامه‌ریزی می‌کند و تفکرش نیز به همین شکل ساخته می‌شود. بنابراین در کار با او و آمریکا باید عامل روانشناختی بر عامل سیاسی رجحان یابد!
اگر به روانشناسی ترامپ توجه کنیم، بسیاری از مسائل ما پاسخ داده می‌شود
این کارشناس ارشد مسائل بین‌الملل با بیان اینکه اگر به نوع تعامل کشورها با ترامپ نگاه کنیم، می‌بینیم که این روانشناسی به‌خوبی میان سایر رهبران کشورها شناخته شده است، اظهار کرد: در حقیقت، ما با ترامپ به‌عنوان یک عامل روانشناختی بسیار مؤثر و تعیین‌کننده روبه‌رو هستیم. او را شناخته‌اند و بر اساس این شناخت، سعی می‌کنند به‌گونه‌ای رفتار کنند که در ظاهر برای او خوشایند باشد و طرف‌های مقابل نیز بتوانند به برخی از اهدافشان دست یابند. با این نگاه، اگر به روانشناسی ترامپ توجه کنیم، به نظر می‌رسد که بسیاری از مسائل ما پاسخ داده می‌شود.
تحلیل خبر
طرف مقابل را باید آن طور که هست، شناخت
دکتر محمدمهدی جعفری زاده
در دنیای پیچیده کنونی، نمی‌توان به روش‌های سنتی و سلیقه‌ای با سران کشورهای دیگر، به ویژه سران کشورهای قدرتمند جهان، مواجه و روبرو شد و نباید برای ارتباط با آنها، بدون شناخت جامع برخورد کرد.
درگذشته یک خان در رأس یک منطقه یا کشور قرار می‌گرفت و با خوانین دیگر در سایر کشورها به صورت سلیقه‌ای رفتار می‌کرد و کاری نداشت که نتیجه رفتارش به کجا می‌انجامد اما امروز حکمرانی به سادگی گذشته نیست و باید از همه امکانات مدرن کمک گرفت تا به نتایج مطلوب رسید.
در بین روسای کشورهای جهان، ترامپ از نظر روانشناختی ویژگی‌های منحصربه‌فرد دارد. ترامپ شخصیتی «سهل» و «ممتنع» دارد یعنی شناخت او هم خیلی آسان است و هم خیلی مشکل. اگر ویژگی‌های شخصیتی او به خوبی شناخته شود، راه‌های نفوذ به درون وی خیلی راحت است اما اگر برخلاف روحیاتش با وی برخورد شود رفتارهایش قابل پیش‌بینی و پیشگیری نخواهد بود.
یکی از کارهایی که مسئولان کشور ما باید از ابتدای ریاست‌جمهوری ترامپ در دوره اول ریاستش بر آمریکا، انجام می‌دادند این بود که گروهی از قویترین روانشناسان، سیاستمداران و جامعه شناسان را مأمور شناخت و راه نفوذ به درون شخصیت و رفتار او می‌کردند. یکی از جاهایی که علم می‌تواند به کمک حاکمان بیاید، همین جا است.
برای اثرگذاری پنهان و آشکار بر تصمیمات چنین فردی باید اتاق فکر توسط گروه فوق تشکیل می‌شد تا به نتایج بهتری می‌رسیدیم. اگر از همان دوره اول ریاست‌جمهوری وی، این کار را می‌کردیم شاید می‌توانستیم با اثرگذاری مستقیم و غیرمستقیم بر وی، جلوی بی‌اعتبار شدن برجام را بگیریم و در مراحل بعد هم کار به حمله نظامی و فشار مضاعف به کشور کشیده نمی‌شد. اگر هم بالفرض موفق نمی‌شدیم، در بدبینانه‌ترین حالت، به وضعیت فعلی می‌رسیدیم.
هنوز هم گرچه مقداری دیر شده است ولی این راه مسدود نشده و می‌توان هرچه زودتر، روش‌های برخورد با وی را در یک ماتریس و پازل روانشناختی، جامعه شناختی و علوم سیاسی تنظیم و تدوین کرد و از سلیقه‌ها و احساسات بی‌پشتوانه علمی مشاوران فاصله گرفت. امید که بتوانیم به راه‌حل‌های جدیدی در این راستا برسیم.