در تمام جهان، خبرنگاران صداي مردم و آئينه افكار عمومي اند . موقعي كه مردم به هر دري مي زنند و آنها را بر روي خود بسته مي بينند ، به سراغ خبرنگاران و مطبوعات مي روند و از آنها استمداد مي طلبند.
اگر جامعه را به دو قسمت ؛ <حاكمان و مردم> تقسيم كنيم، آنچه بايد بين آنها حكمفرما باشد ، قانون است. اما گاهي قانون، آن هم قانون مطلوب ، وجود دارد ولي مجريان قانون بنا به دلا‌يلي از عمل به آن اجتناب مي كنند و حقوق مردم را ناديده مي گيرند، اينجا بايد دنبال حلقه حد وسط گشت كه واسطه بين حاكميت و مردم است ، اين حلقه همان روزنامه نگاران ، خبرنگاران و مطبوعات هستند.وجود اين حلقه ، اگر به خوبي شناخته شود و به خوبي مورد استناد و استفاده قرار گيرد، هم به نفع حاكميت است و هم به نفع مردم.
چرا كه هر دو را از افراط و تفريط و گرايش به روش هاي خشن باز مي دارد و در يك تعامل مفيد و سازنده، همه را راضي نگه مي دارد. اما زياده خواهي هردو طرف، كار را بر خبرنگاران و روزنامه نگاران سخت مي كند. معمولا مردم تلا‌ش مي كنند كه از مطبوعات و خبرنگار در جهت رفع مشكلا‌تشان بيشترين بهره را ببرند و حاكميت نيز چنين مي خواهد، آنكه در اين ميان زير فشار قرار ميگيرد، خبرنگاران و روزنامه نگاران هستند.
در يك جامعه پويا ، وجود گردش آزاد اطلا‌عات، باعث مي شود كه خبرنگارو روزنامه نگار بدون رو در بايستي و بدون ترس و دلهره از برخوردهاي قهرآميز، واقعيات را همانطور كه هست بنگارد. و لذا مسير روزنامه نگاري در جهت تامين مصالح هر دو طرف گشوده مي شود ولي در يك جامعه بسته ، كه در آن گردش اطلا‌عات آزاد نيست، مسير پرپيچ و خم و درازتري بايد پيموده شود تا در مسير حرفه و صلا‌ح مردم و حاكميت بتوان قلم زد.
براي خبرنگار در روزخبرنگار و ايام سال، هيچ هديه اي بهتر اين نيست كه احساس كند هر آنچه به خير و صلا‌ح جامعه است مي تواند آزادانه و بدون دلهره و معذوريت بنويسد و به چاپ رساند . اين كمترين و طبيعي ترين خواست يك خبرنگار است كه اميدواريم روز به روز بيشتر شاهد رخ نمودن آن باشيم.
در پايان دست و قلم ، خبرنگاران عزيز، خصوصا همكاران مان در روزنامه طلوع را صميمانه مي بوسيم و براي آنها از خداوند بزرگ عزت و سربلندي و سلا‌مت مساِلت مي كنيم.