رئیس گروه اقتصادی دفتر رهبری گفت: در حال حاضر یک میلیون و 800 هزار نفر در 2020 محله زندگی می‌کنند که برای کسب درآمد هیچ راه‌حلی ندارند و حتماً باید مورد حمایت قرار بگیرند چراکه به دلایلی از جمله معلولیت امکان اینکه درآمد مستقل را داشته باشند را ندارند.
علی آقامحمدی در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی ایلنا درباره تأمین مسکن محرومان اظهار داشت: طرح مسکن «در حد وسع» در 2020 محله کم برخوردار شروع شده و ثبت نام‌های آن در این محلات صورت گرفته و تعاونی‌سازی‌های آن در حال انجام است. توافقات با بنیاد مسکن و سازمان ملی زمین و مسکن منعقد شده تا زمین‌های مورد نیاز تخصیص داده شود.
وی تاکید کرد: باید توجه داشت که این واحدهای برای مخاطبان این پروژه، رایگان نیست بلکه آورده متقاضی در حد وسع پرداخت می‌شود و فرق آن با پروژه نهضت ملی مسکن این است که رقم آورده را خودشان ابزار می‌کنند.
رئیس گروه اقتصادی دفتر رهبری ادامه داد: براساس آورده‌ای که متقاضیان مسکن در حد وسع خودشان اعلام کردند طراحی ساختمان شروع می‌شود تا بتوانند هزینه‌ها را بپردازند. توجه داشته باشیم که حق دریافت وام مسکن و زمین که برای همه مردم محفوظ است و حق این افراد هم محسوب می‌شود و درنهایت ممکن است که آورده این افراد کمتر باشد که در این صورت متراژ ساختمان آنها هم کمتر خواهد شد.
آقامحمدی با اشاره به وضعیت معیشتی 20 میلیون ساکن محله‌های کم برخوردار گفت: سکونت 20 میلیون نفر در مناطق کم‌برخوردار به معنای این میزان جمعیت محروم و کم برخوردار در کشور نیست و این گونه نیست که 20 میلیون نفر کم برخوردار در کشور داریم و در واقع محله‌ها کم برخوردار هستند.
وی افزود: در حال حاضر یک میلیون و 800 هزار نفر در 2020 محله زندگی می‌کنند که برای کسب درآمد هیچ راه‌حلی ندارند و حتماً باید مورد حمایت قرار بگیرند چراکه به دلایلی از جمله معلولیت امکان اینکه درآمد مستقل را داشته باشند را ندارند.
رئیس گروه اقتصادی دفتر رهبری ادامه داد: علاوه بر این جمعیت 1.8 میلیون نفر، 5 میلیون نفر در این محلات سکونت دارند که برای کسب درآمد باید توانمند شوند، فرزندان برخی از این سرپرست‌های خانوار در حال تحصیل هستند اما برای شرکت فرزندان این افراد در کلاس‌های کنکور با کمک‌های صورت بگیرد و فرزندان برخی از این افراد بازمانده از تحصیل هستند و باید کمک شوند تا به فرزندان این خانواده‌ها به تحصیل برگردند.
آقامحمدی درباره تأمین سبد غذایی خانوار ساکن در محلات برخوردار تاکید کرد: تنها 6 درصد خانوار ساکن در 2020 محله کم‌برخوردار به سبد غذایی نیاز دارند و برای کمک به آنها هم بررسی‌های میدانی انجام شده است. مابقی خانوار از محل هدفمندی یارانه‌ها حمایت و تأمین می‌شوند.وی گفت: هیچ یک از این موضوعات و مشکلات خانوار ساکن در 2020 محله کم برخوردار به صورت کلی نیست و رسیدگی‌ها و حمایت‌ها براساس مشکل خاص همان خانواده است. بررسی‌ها محله به محله و مورد به مورد انجام می‌شود و اطلاعات خانوار در هر کوچه جمع‌آوری و مشکلات هر خانوار به طور جداگانه بررسی می‌شود و برای حل مسائل ساکنان این محلات نباید کلی‌گویی کرد.
تحلیل خبر
کسانی که «هیچ راهی»برای کسب درآمد ندارند!
دکتر محمدمهدی جعفری زاده
نقش درآمد در زندگی انسان همانند نقش خون در رگ‌های اوست. همانگونه که خون در رگ انسان، حیات و زندگی او را تأمین می‌کند، درآمد در زندگی انسان، همه ابعاد زندگی وی را پشتیبانی کرده و او را جهت ادامه حیات، آماده می‌کند.
به قول رئیس گروه اقتصادی دفتر رهبری، 8/1 میلیون نفر هیچ راهی برای کسب درآمد ندارند. موقعی که انسان «هیچ راهی» برای کسب درآمد نداشته باشد چگونه باید زنده باشد و زندگی کند؟ بالاخره اینها باید توسط دولت یا مؤسسات خیریه خصوصی و مردم‌نهاد، تحت حمایت قرار گیرند اما درد فقط مربوط به این گروه نیست. اگر سایر افراد جامعه را مورد بررسی و کنکاش قرار دهیم، خواهیم دید که «لایه‌های فقیر» که با اندک درآمدی مجبور به ادامه زندگی هستند، کم نیستند. باز اینها غیر از افرادی هستند که درآمدشان «زیر خط فقر» است چرا که با درآمد زیر خط فقر هم می‌شود به نوعی، زندگی را گذراند. به عبارت دیگر ما چند لایه درآمدهای مشکل دار داریم:
یک لایه کسانی که هیچ درآمدی ندارند.
دیگر لایه کسانی که درآمد بسیار اندکی دارند و با سختی فراوان خودگردان هستند.
سوم لایه‌ای است که به زیر خط فقر مشهورند و نسبت به گروه دوم، درآمد بیشتری دارند اما با کمبودهای زیادی روبه‌رو هستند.
چهارم لایه‌های بالای خط فقر که از درآمد متوسط نزدیک به خط فقر شروع می‌شوند و به صورت یک طیف، تا درآمد متوسط نسبتاً بالا ادامه می‌یابند.
سطح نیازها و کمبودهای این چهار لایه با هم کاملاً متفاوت است و دولت باید برای توانمندسازی آنان برنامه‌های قوی و متناسب داشته باشد. با دادن یارانه به تعدادی از اینها، هیچگاه آنها به حد توانمندی و استقلال اقتصادی نخواهند رسید بلکه میزان وابستگی آنها افزایش یافته و دولت هم در دراز مدت توانایی اعطای همین مقدار ناچیز یارانه به آنها را نخواهد داشت. همه اندیشه‌ها باید به سمت یک نظام اقتصادی پیشرفته و توسعه‌گرا برود وگرنه در آینده، این لایه‌ها، شرایط بسیار سخت‌تری خواهند داشت.