بدون ارتباط با دنیا، پیشرفت ممکن نیست

رئیس‌جمهور گفت: دعوا و اختلاف از نادانی نشات می‌گیرد، هیچ انسان عاقل و دانایی حق را تکذیب و انکار نمی‌کند.
به گزارش تابناک به نقل از ایسنا؛ مسعود پزشکیان در جمع برخی از نخبگان ایرانی مقیم چین با اشاره به آیاتی از قرآن خاطرنشان کرد که برخی با نگاه بالا به پایین به مردم نگاه می‌کنند و فکر می‌کنند بهترین‌ها هستند.
وی با اشاره به این که «ظالم کسی است که حرف درست را نشنود و تأیید نکند» گفت: تا با دنیا ارتباط برقرار نکنید، واقعیات زندگی و دانش جدید از جمله هوش مصنوعی را نمی‌توانید بپذیرید. اگر امروز اسرائیل صهیونیست امروز ترک تازی می‌کند به دلیل تکنولوژی است که آمریکا و دیگر هم پیمان‌شان در اختیارشان می‌گذارند.
رئیس جمهور با بیان این‌که نگاه وسیع داشتن به دنیا مهم است، به آیه دیگری از قرآن اشاره کرد و گفت: گاهی این چشم‌ها نیستند که کورند، این درون افراد است که تاریک است و با افتخار می‌گوید ما بهترین هستیم. دعوا و اختلاف از نادانی نشات می‌گیرد، هیچ انسان عاقل و دانایی حق را تکذیب و انکار نمی‌کند.
پزشکیان در ادامه آیاتی دیگر از قرآن را مورد اشاره قرار داد و گفت: به کسانی که تعقل نمی‌کنند نمی‌توان موضوعی را فهماند. آنها که نگاه می‌کنند ولی بصیرت ندارند نیز نمی‌توان از او خواست که ببیند. این انسان‌ها هستند که به خودشان ظلم می‌کنند. آنها نمی‌خواهند واقعیت را ببیند و در نتیجه آن را تکذیب می‌کنند. این‌ها به جهل و نادانی خود بر همین اساس افتخار می‌کنند.
وی به حضور نخبگان ایرانی در چین هم اشاره کرد و گفت: حضور شما در اینجا بستری است برای باز شدن نگاهتان. آمار ارائه شده نشان می‌دهد که اگر کسی بخواهد می‌تواند در مدتی کوتاه تغییر کند و از رفتار تا صنعت و اقتصاد را تغییر بدهد. هر جامعه‌ای می‌تواند این تغییر را تجربه کند، تغییر باید از درون ما شروع بشود.
رئیس جمهور با اشاره به تلاش دولت در زمینه آموزش یادآور شد: ما در ایران بیشترین سعی را در تربیت انسان‌هایی داریم که درست دیدن و درست شنیدن و تعامل را یاد بگیرند.

تحلیل خبر

چرا بدون ارتباط با دنیا، پیشرفت ممکن نیست؟

دکتر محمدمهدی جعفری زاده

رئیس جمهور گفته‌اند: «بدون ارتباط با دنیا، پیشرفت ممکن نیست» سخن درستی است و به نظر می‌رسد هیچ انسان عاقل و اندیشمندی با آن مخالف نیست. چرا که دنیای امروز همانند دنیای چند قرن پیش نیست که کشورها، نیازهای محدود و اولیه‌ای داشتند و می‌توانستند در درون خودشان همه نیازهای خود را برآورده کرده و بی‌ارتباط با جهان باشند.
درگذشته چون علم و صنعت و تکنولوژی پیشرفت نکرده بود حکومت‌داری هم امری ساده بود به طوری که هر روستا، شهر و استانی نیازهای خودش را، به صورت درون‌زا برطرف می‌کرد و لذا ارتباطات بین روستایی، بین‌شهری و بین کشوری کمتر بود. هر روستا نیازهایش را خودش تأمین می‌کرد و حتی به روستاهای همجوار هم نیاز نداشت.
کشورها نیز روابط اقتصادی، تجاری و سیاسی محدودی داشتند و معنی «استقلال» هم از دیدگاه سنتی همین بود که خودمان بتوانیم نیازهای ملت را در درون کشور پاسخ دهیم. اما امروز با پیشرفت سریع علم و تکنولوژی و فناوری‌های نوین، همه چیز ماهیت گذشته و سنتی خود را از دست داده است. امروز هیچ کشوری ولو ابرقدرت جهان باشد بی‌نیاز از روابط اقتصادی، تجاری، علمی، فرهنگی و ... با دیگر کشورها نیست، بلکه هرچه کشوری پیشرفته‌تر و توسعه یافته تر باشد مجموعه نیازهایش به کشورهای دیگر بیشتر است. پیچیدگی و درهم تنیدگی این روابط، همه کشورها را محتاج یکدیگر کرده است که البته این به معنای ضعف و وابستگی منفی نیست بلکه «رسیدن به کمال درنظام جهانی رو به جلو و توسعه‌گرا» است. در این نظام جدید جهانی، استقلال به معنای سنتی، جایگاه خود را از دست داده و اگر کشوری استقلال را به این معنی بداند که خودش، همه کالاها و خدماتش را تولید کند و در هیچ‌چیز نیازمند دیگر کشورها نباشد، امکان‌پذیر نیست. اساس پیشرفت و توسعه، برتعامل با جهان استوار شده و مخالفت با آن، نوعی خودزنی، محرومیت گزینی، انزواطلبی و عقب‌ماندگی است.