معاون معماری و شهرسازی وزارت راه و شهرسازی با تاکید بر اینکه راهی جز سازگاری با شرایط فعلی کم‌آبی نداریم، گفت: الگوهای ساخت و گسترش شهرها باید با شرایط اقلیمی کشورمان به‌ویژه کم‌آبی فعلی حداکثر سازگاری را داشته باشد.
غلامرضا کاظمیان در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی ایرنا افزود: شورای عالی معماری و شهرسازی در موضوع کمبود آب باید با نهادهای دیگر همچون شورای عالی آب، به‌صورت یکپارچه عمل کند.
وی بیان داشت: ما به عنوان شورای عالی شهرسازی، وظیفه داریم الگوهای ساخت و گسترش شهرها، الگوهای شهرسازی، معماری و ساختمان‌سازی را برنامه‌ریزی و طراحی کنیم، به طوری که با شرایط اقلیمی کشورمان به‌ویژه کم‌آبی فعلی حداکثر سازگاری را داشته باشد.
کاظمیان تاکید کرد: گسترش محدوده‌های شهری باید به‌گونه‌ای اتفاق بیفتد که کمترین آسیب را به منابع آب وارد کند و مصرف آب را به حداقل ممکن برسانند.
این مقام مسئول ادامه داد: همچنین به لحاظ نوع ساخت‌و سازها، به‌کارگیری مدل‌ها و فناوری‌های جدید در مرحله بهره‌برداری از ساختمان‌ها و فضاهای شهری، استفاده آب را به حداقل ممکن برساند و منطبق با شرایط اقلیمی و آب و هوایی کشورمان باشد.
وی اظهار داشت: در مناطق ساحلی، از آنجایی که امکان استفاده از تصفیه‌خانه‌ها و فناوری‌های تبدیل آب دریا به آب شیرین با کمترین هزینه وجود دارد، باید حداکثر استفاده را در مباحث شهرسازی و استقرار شهرهای جدید انجام داد.
باید بحران آب را مدیریت کرد
دبیر شورای‌عالی شهرسازی و معماری ایران تصریح کرد: راهی جز سازگاری با همین میزان منابع آبی موجود و در اختیار نداریم و از آنجایی که این منابع محدودند، باید با کاهش مصرف و سازگاری نوع مصرف با منابع موجود و سازگار کردن نوع ساختمان‌سازی‌ها با شرایط کم آبی، اقدام کنیم.
وی با تاکید بر اینکه بحران آب جدی است، تصریح کرد: این طور نیست که بگوییم در این شرایط هیچ کاری نمی‌توان انجام داد؛ بلکه باید با انجام برخی اقدامات کوتاه‌مدت مثل استفاده از پساب فاضلاب در آبیاری فضای سبز یا استفاده و بازچرخانی پساب‌های خانگی ساختمان‌ها و ... تا حدودی بحران موجود را مدیریت کرد.
کاظمیان تاکید کرد: باید هدفگذاری داشته باشیم تا بتوانیم گام‌به‌گام در مدت زمان مشخصی به اهداف برسیم؛ امری که در دیگر کشورها نیز مسبوق به سابقه است.
به گزارش ایرنا، کاهش شدید منابع آبی و ورود کشور به ششمین سال خشکسالی پیاپی، تأمین آب بویژه مصارف خانگی و شرب را در تنگنای شدید قرار داده است به طوری که به گفته محمد جوانبخت مدیرعامل شرکت مدیریت منابع آب ایران گفت: طی ۵۰ روز گذشته، تنها ۳.۵ میلی‌متر بارش در کشور ثبت شده که معادل ۱۸ درصد میانگین نرمال بوده و در ۲۰ استان کشور هیچ بارشی نازل نشده است.
به گفته وی، سال آبی گذشته پنجمین سال خشک کشور بود و با ۴۰ درصد کاهش بارش همراه شد. این کاهش شدید بارندگی، شرایط سختی در تأمین آب شرب، کشاورزی و مصارف مختلف ایجاد کرد.
وی افزود: با وجود کاهش شدید منابع آبی در سدها و مخازن، توانستیم سال آبی گذشته را با حداقل اختلال سپری کنیم. به عنوان مثال، تهران و بندرعباس در سال گذشته شرایط کم‌آبی بی‌سابقه‌ای تجربه کردند و حجم آب موجود در سدها به پایین‌ترین حد در طول تاریخ بهره‌برداری رسید.
معاون وزیر نیرو درباره وضعیت بارش‌های پاییز امسال گفت: طی ۵۰ روز گذشته، تنها ۳.۵ میلی‌متر بارش در کشور ثبت شده که معادل ۱۸ درصد میانگین نرمال است و در ۲۰ استان کشور هیچ بارشی نازل نشده است.
تحلیل خبر
تسلیم شدن در برابر «طبیعت» که راه‌حل نیست!
دکتر محمدمهدی جعفری زاده
معاون معماری و شهرسازی وزارت راه و شهرسازی گفته است: «راهی جز سازگاری با شرایط فعلی کم آبی نداریم» اگر قرار باشد در برابر مشکلات و بحران‌های اقلیمی و طبیعی همانند سیل، زلزله، خشکسالی، فرونشست زمین، ریزگردها و هوای آلوده
و ... که اکثراً به علت خرابکاری و بدی عملکرد انسان در طبیعت رخ می‌دهد، دست روی دست بگذاریم و سرتا پا تسلیم شویم، این چه مدیریتی است؟ خداوند به انسان «عقل» داده است تا به کمک آن سخت‌ترین فرمول‌های حل نشدنی را حل کند و به انواع نوآوری، ابداع، ابتکار، اختراع و اکتشاف دست یابد، مگر می‌شود به جای یافتن راه‌حل و راهکار نجات‌بخش، از مردم خواست که تسلیم شرایط ناگوار شوند؟
متاسفانه در مرحله پیشگیری که، هیچ مدیریتی اعمال نشد و با مصرف بی‌رویه آب و حفر چاه‌های عمیق کارشناسی نشده و مصارف غیرضروری در بخش صنعت و کشاورزی، همه منابع آبی و سفره‌های زیرزمینی و دریاچه‌ها و تالاب‌ها و چشمه‌ها خشک شدند، حال که به دست خودمان این همه مصیبت آفریده‌ایم و سدهای کشور که آب آشامیدنی مردم را تأمین می‌کنند نیز در حال خالی شدن کامل هستند، به جای اینکه راه‌حل‌های علمی و عقلایی ارائه شود و مسئولان و مردم طبق آن، رفتار کنند، همه را دعوت به سازگاری با خشکسالی می‌کنیم؟ فردا که مردم گوشه و کنار کشور خصوصاً کلان شهرها و به ویژه تهران، آب آشامیدنی نداشتند، آیا می‌شود دوباره آنها را دعوت به سازگاری با بی‌آبی و تشنگی کرد؟
اگر قرار باشد به مردم بگوییم با همه شرایط بسازید، پس چه نیازی به وجود چنین مدیرانی است؟ به‌هرحال مسئولان در مقابل مردم تعهد دارند که حداقل، نان و آب و دارو و درمان آنها را تأمین کنند. آیا کمتر از این توقعات وجود دارد؟
پیشنهاد دلسوزانه ما این است که مسئولان محترم از این فرصت کم تا قبل از خشک شدن کامل آب‌های موجود، استفاده کرده و طرح نویی دراندازند و به فکر تسلیم شدن نباشند.