سکینه سادات پاد، دستیار رئیس‌جمهوری در پیگیری حقوق و آزادی‌های اجتماعی در دولت سیزدهم تاکید کرد: در مورد حقوق زنان، آزادی‌های اجتماعی و حتی نوع کنشگری‌مان، من معتقد و قائل به این هستم که در شرایط کنونی نمی‌شود یواش فکر کرد، باید بلند حرف زد و دفاع کرد.
رویداد ۲۴| «آهنگ متفاوت» در مشی فکری و رویکرد عملی سکینه سادات پاد در دوران کوتاه حضورش در دولت ابراهیم رئیسی آنقدر مشهود و بارز بود که با علامت سؤال‌های زیادی روبرو شده است، از شائبه حضورش در دولت با سفارش خانم جمیله علم الهدی تا تلفن زدن‌ها به او بعد از هر توئیت و البته فشارها به او از درون دولت.
سکینه سادات پاد که از اسفندماه ۱۴۰۱ با حکم ابراهیم رئیسی، مسئول «پیگیری حقوق و آزادی‌های اجتماعی» در دولت اجتماعی شده بود، در این گفتگو از فشارهایی روایت کرد که از دولت به او وارد شد و گفت: مشی فکری من با کلیت آنچه که دولت سیزدهم و بعضی از همکاران در دولت سیزدهم داشتند و می‌گفتند، متفاوت بود ولی این تفاوت نگاه با شخص آقای رئیس جمهور نبود و اگر در جاهایی فشارهایی به ایشان وارد می‌شد و باعث می‌شد با من وارد گفتگو شوند، نوع گفتگوی ایشان از جنس مخالفت یا مغایرت با نگاه من نبود.
به گزارش خبرآنلاین بخش‌هایی از گفت وگوی سکینه سادات پاد را در ادامه می‌خوانید:
اگر حضورم در دولت به واسطه سفارش‌ها باشد، من اینقدر با تأخیر وارد دولت نمی‌شدم. در ۱۴۰۰ که دولت تشکیل شد، من در ۶ اسفند ۱۴۰۱ برای این مسئولیت انتخاب شدم.
پروسه حضورم در این جایگاه تقریباً سه، چهار ماهی زمان برد. در کنار من کاندیداهای دیگری هم مطرح بودند، کاندیداهایی که از بنده خیلی مشهورتر بوده و قبلاً هم در ساختارها بودند، جالب اینکه همه هم خانم بودند و آقای رئیسی اصرار داشتند که در این جایگاه، یک خانم باشد. ولی بین همه خود شخص آقای رئیس جمهور بنده را بعد از اینکه مصاحبه‌هایی انجام شد انتخاب کردند.
ایشان به من گفتند در این سمت قرار بگیرید چون من می‌خواهم کار واقعی بشود، یک شمشیرزن میدان می‌خواهم. در واقع می‌خواستند یک آدمی که چابک باشد و بتواند برای مردم کار واقعی بکند، در این مسئولیت قرار گیرد.
مثلاً در مورد حقوق زنان، آزادی‌های اجتماعی و حتی نوع کنشگری‌مان، من معتقد و قائل به این هستم که در شرایط کنونی نمی‌شود یواش فکر کرد، باید بلند حرف زد و دفاع کرد. اصلاً وظیفه من همین بود وگرنه اساساً تشکیل این جایگاه فرمالیته، فرمایشی و مسخره بود اگر قرار بود من ساکت باشم.برای من خیلی کم هزینه بود که ساکت باشم اما سکوت با جایگاه تعریف شده برای من همخوانی نداشت.
من هم تلاشم این بود که حرف نزنم و چیزی نگویم، ولی کسی آقای رئیس جمهور را اجبار نکرده بود فردی مثل پاد بیاید اینجا از این حرف‌ها بزند. در مقوله حجاب، ایشان در خیلی از موارد با بنده همراهی داشتند. حتی به بنده می‌گفتند ما تا کی می‌توانیم دختران ۱۷، ۱۸ ساله را بگیریم؟ چند تا از اینها را می‌خواهیم بگیریم؟ چند تا از اینها را می‌خواهیم برایشان پرونده تشکیل دهیم؟
این نگاه آقای رئیس جمهور بود. واقعاً یک نگاه پدرانه‌ای به این دختران داشت و خیلی غصه می‌خورد. یعنی دنبال این بود که ما به یک راهکار و روشی برسیم که بعضی برخوردهای نازیبایی که در روی زمین دارد اتفاق می‌افتد، صورت نگیر و واقعاً به طور واقعی معتقد بود و غصه می‌خورد که اینها جدا از ما نیستند و بچه‌های خودمان هستند.
تحلیل خبر
عصیان اجتماعی معلول وازدگی و ناامیدی
دکتر محمدمهدی جعفری زاده
شاید تا اندازه‌ای باور کردنی نباشد که انسان بشنود دستیار رئیس جمهور بگوید رئیسی در موضوع حجاب با من هم عقیده بود و می‌گفت تا کی باید دخترانمان را بگیریم!
مطمئناً بی‌حجابی برای عموم مومنین- با هر بینش سیاسی - امری تلخ است اما تفاوت بین دو گروه که خود را مؤمن و انقلابی می‌دانند در این است که مومنین افراطی و تندرو می‌گویند با هر قیمتی - حتی توسل به زور – باید زنان و دختران را باحجاب کرد! ولی مؤمنین معتدل و عاقبت‌اندیش معتقدند، حجاب باید به صورت داوطلبانه و از روی میل و رغبت پذیرفته شود تا آثار معنوی آن در جامعه، پایدار و ماندگار باشد.
حجاب یک امر دینی و اعتقادی است و نباید «کارکرد سیاسی» پیدا کند. چرا که در این صورت، هم در وجه اثباتی و هم در وجه سلبی آن، نتایج غیرقابل‌پیش‌بینی خواهد داشت. ما نمونه‌های عینی آن را در تاریخ کشور خودمان دیده‌ایم. حجاب در وجه سلبی و حذفی آن در زمان رضاشاه انجام گرفت و طی آن خواستند حجاب را ازسر زنان بردارند ولی با مقاومت سرسخت آنان مواجه شد و حکومت شکست خورد.
اینک نیز در وجه اثباتی آن و باحجاب کردن زنان و دختران نباید روشی را در پیش گرفت که آنها را به مقاومت و مبارزه وادارد. چرا که حکومت‌ها هم در بی‌حجاب کردن و هم در باحجاب کردن زنان، معمولاً از راه اقناع و رضایت قلبی ورود نمی‌کنند بلکه با رویکرد و کارکرد سیاسی به آن می‌نگرند و لذا دستیار رئیس‌جمهور رئیسی معتقد است که نباید برخورد قهرآمیز و خشن با موضوع حجاب شود چون نتیجه عکس می‌دهد و زنان و دختران را به مقاومت و لجاجت وا‌می‌دارد و از قول رئیسی گفته تا کی باید دخترانمان را بگیریم؟ پس اولاً نباید باحجاب برخورد سیاسی و قهرآمیز کرد. ثانیاً باید راه و روشی را در پیش گرفت که مورد پسند و استقبال جامعه به ویژه جامعه زنان باشد. ثالثاً عصیان اجتماعی نتیجه یکسری عملکردهای قبلی است که باعث دلزدگی و ناامیدی نسل جوان شده و باید رویکردها و کارکردهای گذشته را به صورت ریشه‌ای، اصلاح کرد تا وضعیت به حد بحران نرسد.