سخنگوی ستاد مبارزه با مواد مخدر با اشاره به اینکه خدمات کاهش آسیب در کشور موردتوافق همه گروه‌های فعال حوزه مبارزه با مواد مخدر است گفت: همان‌طور که در جلسه مشترک ستاد مبارزه با مواد مخدر و کمیته درمان تصویب‌شده است، امکان راه‌اندازی «اتاق تزریق» در استان‌هایی که این درخواست رادارند، در صورت فراهم شدن شرایط و تصویب شورای هماهنگی استان‌ها فراهم خواهد شد.
پرویز افشار در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به دلایل ادامه پیدا نکردن طرح توزیع سرنگ، سوزن و بسته‌های بهداشتی به معتادان از طریق دستگاه‌های خودپرداز گفت: خدمات کاهش آسیب طیفی از درمان‌های نگهدارنده مانند متادون درمانی، بوپرنورفین تا توزیع سرنگ و سوزن را شامل می‌شود افزود: ازآنجایی‌که معتادان عمداً در خرابه‌ها و بیغوله‌ها و مکان‌هایی که دسترسی به آن‌ها دشوار است حضور دارند، توزیع خدمات بهداشتی و درمانی به آن‌ها تنها از طریق گروه‌های Out reach «تیم امدادرسانی سیار» امکان‌پذیر
است.
این افراد در قالب گروه‌های یک تا سه نفره با استفاده از کوله‌پشتی‌هایی شامل سرنگ و سوزن، وسایل پانسمان و وعده‌های غذایی به محل اقامت معتادان مراجعه می‌کنند.
وی بابیان اینکه جانمایی دستگاه‌های خودپرداز توزیع سرنگ، سوزن و لوازم بهداشتی در محل اقامت این معتادان امکان‌پذیر نیست تصریح کرد: محل اقامت این معتادان دائماً درحال تغییر است و قرار دادن چنین دستگاه‌هایی به شکل عملی کارایی بالایی ندارد. به همین دلیل ما باید به دلیل تغییر مکان معتادان این گروه‌ها را به سراغشان بفرستیم.
سخنگوی ستاد مبارزه با مواد مخدر در ادامه بابیان اینکه گروه‌های امدادرسانی سیار سرنگ، سوزن و لوازم بهداشتی و وعده‌های غذایی گرم و یا سرد را به محل اقامت معتادان می‌برند ادامه داد: تمام مراکز DIC که نزدیک به 200 مرکز فعال در کل کشور هستند بین 1 تا 3 گروه امدادرسانی سیار را در اختیاردارند که این گروه‌ها توزیع خدمات مذکور به معتادان را انجام می‌دهند.
تحلیل خبر
با راه‌اندازی مراکز «دی‌آی‌سی» توسط سازمان بهزیستی در هسته مرکزی شهرها، اعتراض‌های مردمی به‌ویژه ساکنان مجاور و در همسایگی آن‌ها، به نقطه اوج خود رسید و دیدیم که حتی به درگیری‌هایی نیز منجر شد، چراکه این مراکز در عمل به محل‌هایی برای توزیع و خریدوفروش مواد مخدر و ایجاد انواع و اقسام مزاحمت‌ها از سوی هم معتادان و هم توزیع‌کنندگان مبدل شد. احداث و راه‌اندازی مراکز «دی‌آی‌سی» مورد اعتراض شهرداری‌ها نیز قرار گرفت و کار به‌جایی رسید که سرانجام بهزیستی مجبور به تغییر مکان این‌گونه مراکز شد.
حال با این اوصاف، چگونه و بر اساس چه تحقیق و تجربه‌ای قرار است اقدام به
راه‌اندازی «اتاق تزریق» شود، در پرده ابهام و تردید به سر می‌بریم و ترس و وحشت ما را فرامی‌گیرد که با طی شدن این روند شاید روزی نیز برسد که شاهد و ناظر راه‌اندازی مراکز ویژه آموزش تزریق و چگونگی پیشرفت درزمینه‌ی اعتیاد! باشیم و قبح و زشتی آن به‌تدریج به ارزش تبدیل
شود!
جای سؤال و ابهام بسیار است که چرا به‌جای پرداختن به مبارزه واقعی و عینی با اعتیاد و توزیع مواد مخدر، شماری از مسئولان مربوطه، خود را به اموری مشغول کرده‌اند که نه‌تنها به ریشه‌کنی اعتیاد نمی‌انجامد بلکه در جهت تشویق و ترغیب روی آوردن جامعه به‌ویژه نسل جوان به گرفتار شدن در این دام و بلای خانمان‌سوز است.