اگر بخواهیم می‌توان مشکلات مردم را حل کرد، کافی است بیدار شویم و نگاه ما اصلاح شود.
رئیس‌جمهور به بحران‌های دولت چهاردهم اشاره کرد و گفت: از زمانی که مسئولیت را به عهده گرفته‌ام با تراکم بحران مواجه بوده‌ایم، اما باور دارم که اگر متخصصان و دانشگاهیان به میدان بیایند و احساس مسئولیت کنند، هیچ کس نمی‌تواند جلوی ما را بگیرد. یکی از مشکلات ما این است که همه چیز را سیاسی می‌بینیم و به جای حل مشکلات همه به دنبال تغییر آدم‌ها هستند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دولت؛ یکصد و سیزدهمین نشست مجمع عمومی فرهنگستان علوم پزشکی، با حضور رئیس‌جمهور در ساختمان شهید بهشتی ریاست جمهوری برگزار شد.
دکتر پزشکیان در این جلسه با تاکید بر اهمیت نگاه سلامت محور به مشکلات گفت: من اگر امروز در این جایگاه نشسته‌ام، با نگاه حل مشکلات از زاویه سلامت است، والا به دنبال ریاست و کسب جایگاه نبوده و نیستم. سلامت مردم فقط درمان پزشکی نیست، بلکه این است که به دنبال حل مشکلات مردم در همه زمینه‌ها باشیم. سلامت یعنی حل بیکاری، کمک به افراد بی‌سرپرست و ساکن در مناطق دور افتاده.
رئیس‌جمهور به توانمندی پزشکان در حل مشکلات مردم اشاره و خاطرنشان کرد: معتقدم اگر در شهرها به پزشکان اختیارات مناسب دهیم آنها با توجه به هوش بالایی که دارند، حتی می‌توانند مشکلاتی مانند بیکاری و سوءتغذیه و مشکلات معیشتی اقشار محروم جامعه را حل کنند، کافی است به پزشکان اختیار داده شود و آنها هم مسئولیت‌پذیر باشند و حل این مشکلات برایشان تبدیل به دغدغه شود. اگر نگاه پزشک را به شکلی تغییر دهیم که سلامت را همه جانبه ببیند و اختیارات هم به او بدهیم، می‌تواند بسیاری از مشکلات محلی را حل کند. من وقتی در تبریز مسئولیت داشتم به دلیل اینکه دغدغه حل مشکلات مردم را داشتم، با وجود کمبودها و نبود منابع علاوه بر ساخت خانه بهداشت، بسیاری از مسائل و مشکلات مردم را هم حل کردم.
رئیس‌جمهور در بخش دیگری از سخنان خود از بی‌عدالتی در توزیع منابع در کشور انتقاد کرد و اظهار داشت: بسیاری از اعتراضات به خاطر آن است که سهم افراد و گروه‌ها داده نشده است و اقشاری از جامعه احساس می‌کنند که حق‌شان ادا نشده است. عده‌ای هم در مرکز با این تصور که عقل کل هستند برای همه تصمیم می‌گیرند. این در حالی است که اگر انتصاب افراد بر اساس شایستگی و عدالت باشد همه مردم با احساس مسئولیت به صحنه می‌آیند.
تحلیل خبر
تراکم بحران‌ها
دکتر محمدمهدی جعفری زاده
بحران‌ها، گاهی در پی حوادث غیرمترقبه و ناگهانی همچون زلزله، سیل و ... رخ می‌دهد که امری طبیعی و عادی است، گرچه همین موارد هم در مکان‌هایی که ساختمان‌های مقاوم و مستحکم دارند و در مسیل و آبراه واقع نشده باشند، می‌تواند بهترین عامل پیشگیری از خسارات زلزله و سیل باشد. درهر صورت این نوع بحران، تا اندازه‌ای تحت اراده و عملکرد دولت‌ها و حکومت‌ها و مردم نیست.
اما بحران‌های دیگر که بسیار مهمتر و خطرناک‌تر و البته خودساخته هستند، بحران‌های اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، نظامی، بهداشتی و درمانی، انرژی و ... است که هر کدام چندین بحران را در شکم خود دارند. مثلاً بحران اجتماعی می‌تواند شامل بحران اشتغال، اعتیاد به مواد مخدر، ازدواج، طلاق، بزه‌ها و هنجارشکنی‌ها و ... باشد که هر کدام در شرایطی، امکان دارد به عنوان یک بحران خطرناک تلقی شود.
اینکه هر جامعه‌ای تا چه حد در مقابل بحران‌ها، تاب‌آوری دارد و آستانه تحمل مردم چقدر است، به عوامل مختلفی ارتباط دارد که خود، بحث جداگانه و مفصلی دارد.
رئیس‌جمهور باید بتواند همه این بحران‌ها را تا قبل از تبدیل شدن به اَبَر بحران با راه‌حل‌ها و راهکارهای کوتاه‌مدت، میان‌مدت و درازمدت، حل و فصل کند. هرچند ایجاد و تولد این بحران‌ها، خارج از اراده و خواست وی بوده و به نوعی بر وی تحمیل شده است ولی انتظار عموم مردم، رفع آنهاست.
شاید بتوان گفت: مهمترین بحران، بحران عدم رضایت مردم است که به قول رئیس‌جمهور، گاهی در قالب آرای 60 درصدی و 40 درصدی انتخابات، خود را نشان می‌دهد و گاهی به صور دیگر. امید که همه بحران‌ها به وجه احسن حل شود تا مردم با رضایت مطلوبی «زندگی» کنند.