رئیسجمهور گفت: پیشرفت ۲۰ درصدی پروژه راهآهن شیراز – بوشهر- عسلویه پس از ۱۴ سال، قابل توجیه نیست چرا که تأخیر در اجرای پروژهها موجب اتلاف منابع و فرسودگی تجهیزات میشود.
به گزارش ایرنا، آیتالله سید ابراهیم رئیسی در ادامه برنامههای سفر یکروزه خود به استان بوشهر در بازدید از پروژه راهآهن
شیراز – بوشهر - عسلویه با اشاره به اینکه اتصال به خطوط راهآهن از مطالبات اساسی مردم استان بوشهر است افزود: مصمم هستیم در تکمیل و راهاندازی پروژه خط آهن شیراز- بوشهر- عسلویه شتاب ایجاد کنیم.
وی بازدید میدانی با هدف رفع موانع تکمیل راهآهن شیراز- بوشهر- عسلویه اظهار داشت: مدیران طرح باید برای تکمیل و راهاندازی این خط آهن تلاش مضاعف کنند و لازم است در روند تکمیل آن جهش ایجاد شود.
رئیسجمهور گفت: تأخیر در اجرای پروژهها موجب اتلاف منابع و فرسودگی تجهیزات میشود لذا باید برای اتمام پروژهها همت جدی وجود داشته باشد و اعتبارات این پروژه حتما در بودجه سال آینده گنجانده شود.
رئیسی با اشاره به ظرفیتهای گسترده و متنوع استان بوشهر، گفت: با ظرفیتهای عظیمی که در استان وجود دارد، نباید مردم این منطقه با مشکلاتی همانند کمآبی مواجه باشند و همه باید تلاش کنیم شرایط مطلوب برای آرامش خاطر مردم ایجاد شود.
رئیسجمهور تأکید کرد: مشکلات استان بوشهر قابل حل است و در دولت مصمم هستیم طرحهایی را که در سطح استان به سرانجام نرسیده، پیگیری و نهایی کنیم.
در بازدید رئیسی، وزیر راه و شهرسازی و مسئولان استان گزارشی از آخرین وضع احداث راهآهن شیراز- بوشهر- عسلویه ارائه کردند.
عملیات اجرایی قطعه ۱۰ راهآهن شیراز – بوشهر ۲۷ دی ماه سال ۹۷ با اعتبار ۲ هزار و ۳۴۳ میلیارد ۲ در آئینی با حضور محمد اسلامی وزیر سابق راه و شهرسازی در بوشهر آغاز شد.
راهآهن بوشهر-شیراز در امتداد خود شهرهای اهرم، کلمه، بوشکان، فراشبند، فیروزآباد، بایگان، کوار، شیراز، زرقان و مرودشت را در برمیگیرد.
طول کل مسیر از سمت شیراز تا بوشهر ۴۳۷ کیلومتر است که به ۱۱ قطعه اجرایی تبدیل شده است.
در محدوده قطعه ۱۰، ۲ ایستگاه هور و اهرم به ترتیب به طول یکهزار و ۱۵۰ متر و یکهزار و ۲۰۰ متر در نظر گرفته شده است.
در این قطعه همچنین ۹ تونل به طول ۲ هزار و ۱۸۴ متر قرار گرفته است.
برای بخش الف قطعه ۱۰ حجم خاکبرداری و خاکریزی به ترتیب ۶۵۰ هزار و ۵۰۰ هزار و برای بخش ب نیز این حجمها به ترتیب یک میلیون و ۲۶۰ هزار و یک میلیون و ۲۷۰ هزار تن است.
هدف اصلی طرح راهآهن شیراز-بوشهر، اتصال استان بوشهر به شبکه ریلی، جابجایی ۳ میلیون تن بار در سال اول بهرهبرداری و افزایش تا ۶ میلیون تن طی ۱۰ سال، جابجایی یک میلیون مسافر در سال اول بهرهبرداری و افزایش تا ۲ میلیون نفر طی ۱۰ سال و رونق اقتصادی و اجتماعی این استان است. رئیسجمهور به همراه اعضای هیئت دولت و در قالب ششمین سفر استانی دولت امروز جمعه وارد استان بوشهر شدند و در فرودگاه بینالمللی استان مورد استقبال مسئولان قرار گرفتند.
آیتالله رئیسی در این سفر یکروزه از سوی وزیران نیرو، جهاد کشاورزی، نفت، اقتصاد و دارایی، راه و شهرسازی، معاون رئیسجمهور در امور زنان و خانواده ، معاون اجرایی رئیسجمهور و معاون توسعه روستایی و مناطق محروم معاون اول، معاون رئیسجمهور و رئیس سازمان انرژی اتمی و رئیس دفتر رئیسجمهور همراهی میشود.
بازدید از شرکت صنعتی دریایی ایران (صدرا)، منطقه ویژه اقتصادی و اسکله شهید محلاتی، نخلستانهای اهرم و موزه شهید رئیسعلی دلواری از جمله برنامههایی است که رئیسجمهور پس از ورود به بوشهر انجام داده است.
تحلیل خبر
اگر اجرای پروژه راهآهن
شیراز -بوشهر بخواهد هر 14 سال 20 درصد پیشرفت داشته باشد، 56 سال دیگر این پروژه به پایان خواهد رسید! یعنی باید بیش از نیم قرن دیگر بگذرد تا این پروژه قابل بهرهبرداری شود. این تازه یک پروژه است از میان هزاران پروژههایی که همگی در شرایط نیمه تمام هستند! استاندار جدید فارس چند روز پیش گفت که 5 هزار پروژه نیمه تمام در استان فارس وجود دارد. این فقط مربوط به استان فارس است حال بقیه استانها هم به این 5 هزار پروژه اضافه کنید ببینید که اگر هیچ پروژهای آغاز نشود و دولت بخواهد همه انرژی و بودجه کشور را صرف این پروژههای نیمه تمام کند به هرکدام چقدر بودجه و اعتبار میرسد و چند مورد آنها میتواند به پایان کار خود نزدیک شود. معمولاً همه دولتها در قبال به نتیجه ننشستن این پروژهها یک جواب دارند و آن اینکه «پول» نیست.
اگر دولت فعلی هم بخواهد همین جواب را تکرار کند بهطورقطع و یقین 8 سال آینده، دولت بعدی هم همین جواب را خواهد داد و این رشته، هیچگاه قطع نخواهد شد. اما اینکه چرا دولتی که پول ندارد، این همه پروژههای ریز و درشت را کلنگ زنی میکند و بعد در همه آنها میماند، یک جواب دارد و آن اینکه میخواهد نمایندگان مجلس و مردم حوزه انتخابیه آنها را قانع کند که خواستههای آنها در حال انجام و اجراست ولو میداند که به جایی نمیرسد.
تا زمانی که مسئولان کشور دیدگاهشان در امور مدیریتی اینگونه است، نتیجهای غیر این حاصل نخواهد شد. اما روش صحیح چیست؟
از دیدگاه علم مدیریت هر پروژهای که میخواهد شروع شود، ابتدا باید به چهار سؤال در مورد آن پاسخ داده شود: 1-با چه هدفی؟ 2-با چه هزینهای؟ 3-در چه مدت زمانی؟
4- با چه کیفیتی؟ میخواهد این پروژه عملیاتی شود.
اگر مسئولان ردههای مختلف کشور قبل از شروع هر پروژهای، به دقت به این چهار سؤال، پاسخ علمی میدادند امروز در این همه پروژه نیمه تمام نمانده بودند.
پروژهای که محل تأمین «هزینهاش» در مدت زمان اجرا، پیوسته دچار روزمرگی و کم و زیادهای فاحش میشود و مشخص نیست چقدر هزینه دارد و از کجا میخواهد تأمین شود، نباید شروع شود.
پروژهای که مدت «زمان» اجرایش از 10 سال به 70 - 80 سال تغییر میکند، هزینه فرصتهای از دست رفتهاش چقدر خواهد بود؟ پروژهای که به علت عدم پشتوانه مالی و تدارکاتی، دایما «کیفیتش» پایین میآید پس از افتتاح چند سال دوام میآورد؟ پروژهای که به «اهدافش» برای نسل حاضر نمیرسد، چقدر مشکلگشای نسل فعلی است؟