استاندار فارس برنامه‌ریزی عملیاتی را زمینه تحقق اجرای مردمی کاشت یک میلیارد درخت دانست و افزود: استفاده از تمام ظرفیت‌های استان و تعامل بین سازمانی در جهت تحقق مردمی کاشت یک میلیارد درخت مؤثر است.
به گزارش روزنامه طلوع به نقل از روابط عمومی اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری فارس محمدهادی ایمانیه به منظور هماهنگی و هم‌افزایی بین دستگاهی درخصوص تحقق طرح کاشت یک میلیارد نهال به مدت چهار سال در کشور با حضور سرپرست و معاونان اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان، چالش‌ها، موانع و مسائل پیش روی این حرکت ملی را بررسی کرد.
استاندار فارس اطلاع‌رسانی و فرهنگ‌سازی را یکی از محورهای مهم و کارساز این طرح عنوان کرد و گفت: یکی از موارد به نتیجه رسیدن این پروژه ملی، پوشش رسانه‌ای و آگاهی عموم مردم است که این مهم با همکاری همه بخش‌ها ازجمله دولتی و خصوصی، صنایع و شرکت‌ها میسر است. بر مشارکت اقشار، گروه‌های مختلف اجتماعی و سمن‌ها در اجرای این طرح تاکید داریم و می‌بایست از ظرفیت سازمان‌ها، نهادها و ادارات در قالب تفاهم‌نامه، برای اجرای این طرح هم در مرحله کاشت و هم در مرحله نگهداری و مراقبت‌های بعدی استفاده کنید.وی بر ضرورت مستندسازی این طرح تاکید کرد و اظهار داشت: در راستای ایفای نقش فارس به‌عنوان بخشی از این طرح، از سایر تجربه‌های موفق استفاده کنید.
حجت اله مرادی سرپرست اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری فارس با اشاره به تعهد کاشت یک میلیارد درخت طی چهار سال در کشور گفت: سهم فارس در این مدت 80 میلیون اصله نهال و طی یکسال ۲۰ میلیون اصله درخت است که تاکنون 5 میلیون و 670 هزار اصله نهال به‌صورت گلدانی و ریشه زمینی تولید شده است.
وی با اشاره به 37 نهالستان استان یادآور شد: نهال‌های تولید شده در 33 نهالستان انجام شده و تولید نهال همچنان ادامه دارد.
سرپرست اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری فارس افزود: در زمینه اجرای این طرح مشکلاتی از جمله کمبود آب و تأمین زمین در استان وجود دارد اما علی‌رغم پیگیری‌های انجام گرفته هنوز هیچ اعتباری از محل اعتبارات ملی برای اجرای این طرح بزرگ به استان فارس اختصاص نیافته است.
مردادی با بیان اینکه طرح کاشت یک میلیارد درخت به دلیل موقعیت جغرافیایی خشک و نیمه خشک و وجود اکوسیستم‌های شکننده و حساس و همچنین قرار داشتن کشور در زمره کشورهای با تراکم کم پوشش جنگلی، اجراشده گفت: این طرح با حمایت دولت و پشتیبانی وزارت جهاد کشاورزی و مشارکت گسترده بخش خصوصی، تشکل‌های مردم‌نهاد و دوستداران و علاقه مندان در یک دوره چهار ساله انجام خواهد شد.
تحلیل خبر
کاشت یک میلیارد درخت و مشکلات پیش رو
دکتر محمدمهدی جعفری زاده
طرح کاشت یک میلیارد درخت طی چهار سال در کشور و سهم 80 میلیونی استان فارس در این مدت از این طرح، هر چند فی نفسه عمل پسندیده و آرزوی خوبی است اما توجه به چند نکته مهم و اساسی در این طرح، دورنمای آینده آن را نشان می‌دهد که به برخی از آنها ذیلاً اشاره می‌کنیم:
*کاشت درخت در سطح میلیونی نیاز به زمین مناسب، آب کافی و دایمی، امکانات تقویتی و مبارزه با آفات، نگهداری علمی و دلسوزانه و بودجه و اعتبارات ضروری از مرحله کاشت تا استمرار نگهداری آن دارد. آیا در همین استان فارس زمین‌های مناسب برای اجرای این طرح، شناسایی و به بخش خصوصی جهت آغاز عملیات کاشت عرضه شده است؟
آیا مهمترین نیاز این درختان که «آب» است با توجه به خشکسالی ها و کمبود شدید آب، قابل تأمین و حصول بوده و در یک چشم‌انداز کوتاه مدت، میان مدت و دراز مدت آبیاری آنها تضمین شده است؟ باتوجه به اینکه باغات موجود و باغشهری‌ها همگی در معرض کم آبی و خشک شدن درختان بوده و کف شکنی چاه‌های عمیق هم پاسخگوی آبیاری آنها نیست و بسیاری از باغداران خصوصاً طبق گفته مالکان باغشهری‌ها دایما با پرداخت مبلغ سنگین، آب لازم را از ماشین‌های سیار خریداری می‌کنند و همگی با ضرر و زیان انجام می‌گیرد، در این طرح جدید کاشت یک میلیارد درخت، چگونه می‌خواهند مشکل آب آنها را حل کنند؟ امروز شالیزارها که برنج کشور را تأمین می‌کنند و گندمزارها که عهده‌دار تأمین نان مردم هستند و جالیزها که انواع صیفی‌جات را تولید می‌کنند، همگی با کمبود آب مواجه می‌باشند، حال چگونه این مقدار آب موجود می‌خواهد بین شالیزارها، گندمزارها، جالیزها، باغات و صنایع آب بر از یک طرف و یک میلیارد درخت جدیدی که می‌خواهد کاشته شود از طرف دیگر تقسیم شود به نحوی که آب به همه آنها برسد؟ تازه آب شرب مردم هم مقوله ویژه و مضاعفی است.فراموش نکنیم که امروز در خبرها به نقل از رئیس سازمان مدیریت بحران کشور آمده بود که «24استان کشور با تنش آبی مواجه هستند».
*بخش خصوصی با چه انگیزه‌ای و باامید به چه درآمدزایی و برگشت سرمایه خویش می‌تواند در این امر سرمایه‌گذاری کند و بیم ورشکستگی نداشته باشد؟ اگر بخش خصوصی آستین بالا نزند آیا دولت این قدر توانایی مالی و تدارکاتی دارد که بتواند یک میلیارد درخت را بکارد و برای سالیان متمادی از آن نگهداری و محافظت کند؟
* آیا تقویت باغات و باغشهری‌های موجود و دادن امکانات آب، برق، گاز و تأمین امنیت آنها، هزینه کمتری را به دولت تحمیل نمی‌کند؟ به عبارت بهتر آیا با هزینه‌کرد شخصی باغداران، این هزینه‌ها از دوش دولت برداشته نمی‌شود؟ چرا از یک طرف باغات و باغشهری‌های موجود را عامل نابودی منابع آبی دانسته و برخی از آنها را به دلایل مختلف تخریب می‌کنند ولی از طرف دیگر می‌خواهند زمین و منابع آبی را در اختیار بخش خصوصی بگذارند تا درختان جدید بکارند و عملاً باغشهرهای دیگر متولد شود؟
خلاصه کلام اینکه کاشت درخت در مقیاس میلیونی و میلیاردی بسیار مفید و ارزنده است ولی باید به «امکانات موجود» نگریست نه به «آرزوها و ایده آل‌های دوست داشتنی».