معاون تبلیغ و امور فرهنگی سازمان تبلیغات اسلامی گفت: باید لشکر مردمی ساخت. نباید صرفاً مبلغین تنها وارد میدان شوند. یقین داریم که حرف زدن ما معممین در زمینه حجاب امروزه روی خیلی‌ها اثر ندارد، ولی صدها خانم هستند که با نیمچه حجاب نیز می‌توانند روی مسئله حجاب کار جدی و قوی داشته باشند.
جماران نوشت: به نقل از حوزه، حجت‌الاسلام‌والمسلمین عزت زمانی با بیان راهکارها برای امر تبلیغ دین با ذکر این مطلب که حضرت آقا، اولین رکن فعالیت حوزویان را، امر تبلیغ می‌دانند، گفت: تبلیغ دین و تبلیغ نظام اسلامی از جمله مهمترین وظایف طلاب است. ایشان بیان کردند، بسیاری از بزرگان ما در تاریخ تشیع نیز در همه امور خود این بحث تبلیغی را با خود داشتند. ایشان بیان کردند که طلاب باید مخاطبان خود را بشناسند و سپس وارد میدان شویم.
اهمیت ساخت لشکر مردمی
حجت‌الاسلام‌والمسلمین عزت زمانی افزود: همچنین تغییر دامنه تبلیغ از مسیر مردمی شدن تبلیغ نیز امر مهمی است. باید لشکر مردمی ساخت. نباید صرفاً مبلغین تنها وارد میدان شوند. یقین داریم که حرف زدن ما معممین در زمینه حجاب امروزه روی خیلی‌ها اثر ندارد، ولی صدها خانم هستند که با نیمچه حجاب نیز می‌توانند روی مسئله حجاب کار جدی و قوی داشته باشند.
وی تصریح کرد: مردم باید حس کنند که می‌توانند و وظیفه هم دارند در این عرصه کار کنند. مردم ما در قضیه امر به معروف، نقش خود را به هیچ می‌پندارند و می‌گویند که مسئولان چرا کار نمی‌کنند. بیش از ۶۰ درصد خانم‌ها شل حجاب گفته‌اند که اگر یک تذکر نرم باشد، آن تذکر را می‌پذیرند. برخی دیگر اصلاً خود را بی‌حجاب نمی‌دانند.
معاون سازمان تبلیغات اسلامی بیان کرد: متأسفانه دایره اثرگذاری کمتر شده
است. امروزه همه تصور دارند که همه مسائل را باید روحانیت حل کند! چون لباس پوشیده است. امروزه حتی برخی حزب‌اللهی‌ها نیز خود را کنار کشیده‌اند و می‌گویند حوزه چرا کار نمی‌کند؟ باید فرصت‌هایی ایجاد کنیم که مردم بیایند و نقش‌آفرینی کنند. باید مثل فرایندهایی مثل غدیر مردم را وارد کار کنیم.
وی گفت: امر تبلیغ یک پروسه کاملاً تخصصی است. نظام مدیریت تبلیغ و نظام برنامه‌ریزی تبلیغ آشفته و موازی است. همه به حد بضاعت خود کار می‌کنند که باید این حوزه کاملاً سیستمی شود.
تحلیل خبر
چرا حرف زدن معممین درباره حجاب روی خیلی‌ها اثر ندارد؟!
دکتر محمدمهدی جعفری زاده
چرا باید کار به جایی برسد که معاون سازمان تبلیغات اسلامی کشور بگوید: «حرف زدن ما معممین درباره حجاب روی خیلی‌ها اثر ندارد»
سالهاست در روانشناسی اجتماعی، علوم تربیتی، علوم اجتماعی و به طور کلی در دامنه وسیع علوم انسانی، ملاک بود و نبود، قوت و ضعف و لزوم و عدم لزوم وجود نهادهای مختلف همچون نهاد خانواده، نهاد آموزش و پرورش، نهاد دولت، نهاد اقتصاد، نهاد مذهب و دین و ... را از روی میزان «اثرگذاری» آنها می‌سنجند. معمولاً از نهادهای فوق به نام نهادهای نخستین در سراسر جهان که تأمین کننده نیازهای حیاتی و اصلی انسانها هستند، یاد می‌کنند و از نهادهای تفریحی و گردشگری، هنری و ذوقی، ورزشی و ... به عنوان نهادهای دومین، که نیازهای ثانویه انسانها را تأمین می‌کنند، نام می‌برند.
همانگونه که اشارت رفت هر کدام از نهادهای فوق اگر «اثرگذاری» خود را از دست بدهند زنگ خطری برای آنها به صدا درمی‌آید که دو پیام برای آنها دارد؛ یکی اینکه هر کدام از این نهادها به موازات اینکه اثرگذاری خود را به تدریج از دست بدهند به سمت ضعف، زوال و سستی به پیش خواهند رفت و دوم اینکه مرجعیت نهادی و ملجائیت خود را از دست خواهند داد.
مثلاً نهاد خانواده اگر اثرگذاری و مرجعیت و ملجائیت خود را برای اعضایش از دست بدهد به تدریج اعتبار و ارزش و پناهگاه بودن خود را برای والدین و فرزندان از دست خواهد داد و متزلزل و از هم گسیخته خواهد شد، به همین سیاق نهاد آموزش و پرورش، نهاد خویشاوندی، نهاد دولت، نهاد اقتصاد، نهاد دین و مذهب و سایر نهادهای دیگر اگر نتوانند آنچنان اثرگذاری روی افراد تحت پوشش خود داشته باشند که نیازهای حیاتی و اصلی خود را در پرتو وجود آنها برآورده کنند، رو به ضعف و سستی خواهند رفت و به تعبیر علمی به سمت آنتروپی (بی نظمی، اختلال، آشفتگی و درهم ریختگی) حرکت خواهند کرد.
نهاد روحانیت در چند سده گذشته نه فقط مرجعیت و ملجائیت دینی و مذهبی داشته بلکه در آن زمان‌ها در عمران و آبادانی همچون حفر چاه‌آبی، احداث قنوات، تأسیس مکتبخانه‌ها، مساجد و کاروانسراها «اثرگذار» بوده و مردم را تحت تأثیر قرار می‌داده است. استان فارس و جنوب کشور همانند سایر نقاط کشور شاهد این تاثیرگذاری بوده اند.
حال چرا باید حتی در امور اعتقادی و دینی همچون حجاب، به قول معاون سازمان تبلیغات اسلامی، حرف‌های معممین بی‌اثر باشد؟ و چه کار باید بکنند که دوباره بتوانند اثرگذاری، مرجعیت اجتماعی و ملجائیت مدنی سابق را برگردانند؟ به نظر می‌رسد کتاب «مشکل اساسی در سازمان روحانیت» اثر شهید مطهری می‌تواند تا اندازه‌ای راهنما باشد.