از سامانه‌ای تحت عنوان سامانه هوشمند نذورات و خیرات نان رونمایی شد که بر اساس سازوکار این سامانه، ۹۰ درصد هزینه نان توسط خیرین و ۱۰ درصد توسط افراد تحت پوشش نهادهای حمایتی پرداخت می‌شود.
به گزارش خبرنگار مهر، سید احسان خاندوزی در مراسم رونمایی از سامانه هوشمند خیرات و نذورات نان اظهار کرد: ذیل دستوری که رئیس جمهور از ابتدای دولت به ما داد ۲ کلیدواژه مهم شامل تسهیل اقتصادی و شفافیت اقتصادی سرلوحه اقدامات ما در وزارت اقتصاد قرار گرفت. بر این اساس زنجیره تسبیح بسیاری از اموری که در دریافت‌ها و پرداخت‌های دولت در خزانه‌داری کشور صورت گرفته، اقدامات هیئت مقررات زدایی، امور مربوط به شفافیت‌های مالی، صورت‌های مالی شرکت‌های دولتی، ابربدهکاران بانکی و … همان دو کلیدواژه است.وی افزود: این اقدامات فقط مربوط به تسهیل حوزه‌های مربوط به بخش خصوصی، اصناف، تعاونی و بخش‌های دولتی نیست بلکه امور خیریه هم نیاز به تسهیل امور و شفافیت دارد. خیرین نیز درخواست داشتند که بستر هوشمندسازی آرد به بخش خیرات هم کمک کند تا خیرات با اثرگذاری بیشتری توزیع شود. ما نیز با آغوش باز به این سمت رفتیم و در یکی از بانک‌ها بسترها آماده شد.
خاندوزی بر لزوم تکریم نیازمندان تاکید کرد و گفت: اکرام به این معنا که هیچ کسی از خریداران و عامه مردم متوجه نمی‌شوند که کدام یک از کارت‌هایی که کشیده شده برای نیازمندان و افراد تحت پوشش نهادهای حمایتی است و این افراد عزت مندانه خرید می‌کنند. بر این اساس ۹۰ درصد مبلغ خرید نان از خیرین اخذ و ۱۰ درصد مابقی از افراد تحت پوشش کاسته می‌شود.وی ادامه داد: بانیان در این امور خیریه ثانیه به ثانیه بازخوردها را می‌بینند و مطمئن می‌شوند که مبالغ نذورات و خیرات به جامعه هدف می‌رسد. در واقع بدون استفاده از تبلیغات اعتماد هم جلب می‌شود.وزیر اقتصاد گفت: تا پیش از شروع مراسم امروز حدود ۳۲ هزار تراکنش برای خرید نان از سوی ۱.۵ میلیون نفر به مبلغ ۳ میلیارد تومان با استفاده از نذورات خیرین انجام شده است.
وی اظهار امیدواری کرد که این فرایند به سویی برود که روزی با این رؤیای تحقق یافته سر بر بالین بگذاریم که در کشور گرسنه‌ای سر بر بالین نگذارد.
تحلیل خبر
خیرات و نذورات «نان»!
دکتر محمدمهدی جعفری زاده
البته وجود خیرات و نذورات در جامعه، خوب است و پایبندی افرادی را نشان می‌دهد که نیت خیر و کمک کردن به نیازمندان را دارند. اما سؤال اصلی این است که چرا باید در کشور ثروتمند ما که همه چیزش زرخیز است، انسان‌هایی یافت شوند که محتاج «قرص نان» باشند؟ به ویژه اگر فراوانی این نیازمندان در تمام شهرها و نقاط کشور قابل مشاهده باشد و آمارها گویای تعدد و تکثر آنها بوده و جمعیت قابل توجهی را تشکیل دهند.
امروز وزیر اقتصاد نباید آرزو داشته باشد زمانی فرابرسد که فردی گرسنه، شب سر بر بالین نگذارد، بلکه باید آرزو کند مردم شرافتمند ایران باتوجه به سابقه ارزشمند تاریخی خود، در بهترین رفاه و آسایش و بالاترین سطح پیشرفت قرار داشته باشند و مردمان کشورهای دیگر آنها را بالاتر ازخود در تمام ابعاد زندگی فردی و اجتماعی ببینند. مگر مردم ما چه چیزی از مردم کشورهای پیشرفته، کم دارند؟ چرا ما باید آرزوی رسیدن به «حداقل‌ها» را بکنیم؟ چه موانعی وجود دارد که اجازه نمی‌دهد به «حداکثرها» بیندیشیم؟ چرا وزرای ما و از جمله وزیر اقتصاد که مسئول تمشیت امور و سامان دان زندگی مردم هستند به جای آرزوی «قرص نان»، آرزوی «بهترین‌ها در دنیا» برای مردم نمی‌کنند؟ مگر در دعای معروف در نماز و راز و نیازهای قرآنی خود نمی‌گوییم: ربنا اتنا فی الدنیا حسنه و فی الاخره حسنه و قنا عذاب النار، مگر خداوند به ما یاد نداده است که از او طلب «حسنه‌ها در دنیا و آخرت» و محافظت از عذاب جهنم کنیم؟ مگر فقر و نداری، نوعی جهنم دنیوی برای انسان نیست و مگر فقر از دری نمی‌آید و ایمان از در دیگر می‌رود؟ فقیری که به «نان» محتاج است، چه پیامی برای ما دارد؟ آیا خیرات نان و گذاشتن چند قرص نان در سفره فقرا به معنای رفع نیازهای آنهاست؟ در پایان باید گفت: همت بلند دار که مردان روزگار/ با همت بلند به جایی رسیده‌اند.