داریوش گلعلیزاده رئیس مرکز ملی هوا و تغییر اقلیم سازمان حفاظت محیطزیست در گفتوگو با خبرنگار ایلنا با تاکید بر اینکه مصرف سوختهای فسیلی عامل اصلی انتشار گازهای گلخانهای به عنوان مهمترین منشأ بروز تغییرات اقلیمی و پیامدهای مخرب آن است، اظهار داشت: هرچقدر مصرف سوختهای فسیلی در سطح کشور کاهش یابد، هم آلودگی هوای کلانشهرها کمتر خواهد شد و هم میزان انتشار گازهای گلخانهای کاهش مییابد و این موضوع در بلندمدت بر کاهش اثرات مخرب تغییرات اقلیمی نظیر افزایش متوسط دمای هوا، کاهش بارندگی، خشکسالیهای پیاپی، رشد بیابانزایی، تشدید گردوغبار و ... تأثیر میگذارد.
وی افزود: مهمترین راهکار کاهش مصرف سوختهای فسیلی در ایران، گسترش استفاده از انرژیهای پاک از جمله انرژیهای تجدیدپذیر بخصوص انرژیهای خورشیدی و بادی است؛ بهویژه آن که کشورمان از ظرفیت بسیار بالایی برای بهرهمندی از انرژیهای پاک برخوردار است که در طول سالهای گذشته بهشدت مغفول مانده است. این در حالی است که منابع سوختهای فسیلی ایران نیز مانند سایر نقاط جهان محدود است و همین حالا مصرف بالای انواع سوختهای فسیلی از جمله بنزین باعث شده است که مقامات ردهبالای کشور نسبت به این موضوع گلایهمند و خواستار رفع مشکل مصرف بالای بنزین شوند که کشور را به سمت واردات این ماده سوختی سوق داده است.
گلعلیزاده با تاکید بر این که ایران جزء ۱۰ کشور اول جهان از نظر ظرفیت بالقوه بهرهمند شدن از انرژی خورشیدی محسوب میشود، گفت: نتایج پژوهشهای علمی حاکی از آن است که در ایران میتوانیم حداقل ۳۰۰ روز از هر ۳۶۵ روز سال از ظرفیت تولید برق خورشیدی بهرهمند شویم. کشورهای اروپایی، هم کمتر از ایران از نور خورشید برخوردار هستند و هم اراضی محدودتری برای نصب پنلهای خورشیدی یا احداث نیروگاههای خورشیدی دارند. این در حالی است که در ایران مشکل کمبود اراضی نداریم و در بسیاری از مناطق کشورمان، زمینهای گستردهای برای نصب تجهیزات تولید برق خورشیدی وجود دارد، اما متاسفانه با وجود ظرفیت بالقوه کشورمان در این حوزه، در زمینه بهرهمندی از انرژی خورشیدی از کشورهای پیشرفته اروپایی عقبتر هستیم.
گلعلیزاده با بیان این که کاهش مصرف سوختهای فسیلی کمک میکند که خسارتهای ناشی از آلودگی هوا در کشور کمتر شود، عنوان کرد: با وجود آمار بالای مرگومیر سالانه کشور بر اثر آلودگی هوا، در حال حاضر تنها ۸۷۰ مگاوات از برق روزانه مورد نیاز کشور از طریق انرژیهای تجدیدپذیر تأمین میشود که کمتر از یک درصد برق تولیدی ایران را تشکیل میدهد. به عبارت دیگر میتوان گفت در حال حاضر سهم انرژیهای پاک از سبد انرژی کشورمان بسیار ناچیز است و به همین دلیل، در دولت سیزدهم وزارت نیرو اعلام کرده است که قصد دارد طی یک برنامه چهار ساله، با نصب و احداث پنلها و نیروگاههای خورشیدی، بادی و ... و ضمن کمک گرفتن از ظرفیت بخش خصوصی و توان مردمی، ۱۰ هزار مگاوات به ظرفیت استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر کشور اضافه کند.
تحلیل خبر
«اگرهایی» که ما را از انواع بیماریها و مرگ زودرس نجات میدهد
دکتر محمدمهدی جعفری زاده
کشور ما با انباشتگی و فراوانی زیاد آلودگی هوا، روز به روز، بیشتر به سمت شرایط پیچیدهتر حرکت میکند. آلایندهها در چند جبهه و از چند منبع خود را نشان میدهند؛ آلودگی ناشی از سوختهای فسیلی همچون مازوت، نفت کوره، بنزین و گازوئیل که از کارخانهها، صنایع، خودروها و ... ساطع میشود، آلودگی ناشی از ریزگردها و غبارها که منشأ آن به کانونهای خارج از کشور و داخل کشور همچون بسترهای خشک شده تالابها برمیگردد، آلودگیهای ناشی از عملکرد انسانها و حیوانات و فاضلابهای رها شده در سطح زمین و ... همه اینها به صورت خزنده و بدون سر و صدا بر سلامت مردم اثر گذاشته و موجب ابتلا به انواع بیماریها و مرگ و میر زودرس آنها میشود.
در هر سال آمارهای وحشتناکی از طرف مسئولان ذیربط اعلام میشود که نشان از کثرت مرگ و میرها به خاطر آلودگی هوا و مشکلات تنفسی و ریوی هموطنان مان دارد اما چون این نوع مرگها تدریجی است و همانند کرونا آثار فوری و سریع ندارد، کسی متوجه آن نمیشود و خیال میکنند افراد به مرگ طبیعی مردهاند!
علت اینکه مردم جهان و متخصصان دست به دست هم دادند تا هر چه سریعتر ابزار مداوای ویروس کرونا را تولید کنند، مرگ ناگهانی و سریع مبتلایان بود ولی سایر مرگهایی که در طول سال به علل آلودگی هوا، غذا، خاک، آب، صوت، اشعه، همچنین فشارهای روانی و جسمانی، مواد مخدر و دخانی، عدم تحرک، سوءتغذیه و... رخ میدهد چون همگی تدریجی و ناپیداست، کسی احساس خطر جدی نمیکند. اگر به انرژی پاک مانند انرژی خورشیدی به جای سوخت فسیلی روی آوریم، اگر هر کس در منزل و محل کار خود درختی بکارد، اگر آبها را آلوده نکنیم، خاک را آلوده نکنیم، مواد شیمیایی به درختها و میوهها و سبزیجات اضافه نکنیم، اگر با روح و روان یکدیگر بازی نکنیم، اگر از سیگار و قلیان و مواد مخدر فاصله بگیریم، و چنانچه دهها «اگر» دیگر را در برنامه جدی خود قرار دهیم، به انواع بیماریها مبتلا نشده و دچار مرگ زودرس نخواهیم شد. افسوس که دولت و ملت، هیچکدام، این اگرهای مرگ آفرین را جدی نمیگیرند.