فروش يک ميليارد و 200 ميليون توماني بن کتاب در نمايشگاه گلستان قابل توجه است. اين آمار نشان مي‌دهد که مردم، علاقه خاصي به کتاب دارند و آن را در مجموعه نيازهاي خود مي بينند. در تحليل و بررسي اين استقبال از خريد کتاب به چند نکته جالب توجه مي رسيم؛ يکي اينکه اگر کتابهاي مورد نياز مردم در «فرصتی کوتاه، مکانی متمرکز و با تخفیفی مناسب» در دسترسشان قرار گیرد به خرید آن تمایل نشان می‌دهند. در نمایشگاه این سه ویژگی وجود دارد؛ هم به خاطر متمرکز بودن همه ناشران و فروشندگان کتاب در فضای نمایشگاه، بازدیدکنندگان با صرف وقت کمتری می توانند کتاب موردنظر خود را جست‌وجو کنند و هم با اعمال تخفیف، قدرت خرید آنها بالا می رود و می توانند تعداد کتاب بیشتری را خریداری کنند.
امروز مردم به خاطر گرفتاری های زندگی ماشینی فرصت پیمودن مسافت بین همه کتابفروشی ها در سطح کلان‌شهری مثل شیراز را ندارند و اگر بخواهند به چند کتابفروشی مراجعه کنند چند هفته وقت لازم داشته و با وجود ترافیک، خستگی، آلودگی هوا، هزینه پارکینگ و مصرف بنزین، از خرید کتاب منصرف می شوند، امّا حسن نمایشگاه این است که بسیاری از این محدودیت‌ها و مشکلات را ندارد. مطمئناً برخی از کتابهایی که بازدیدکنندگان در پی خرید آن بودند در نمایشگاه یافت نمی شد و اگر همه کتابهای مورد نیاز آنها در آنجا وجود داشت چه بسا آمار فروش بسیار بیشتر از آمار فعلی می‌شد، همچنین تبلیغات و اطلاع رسانی پیرامون نمایشگاه به اندازه ای نبود که همه مردم، مطلع شوند و اگر از یک ماه قبل توسط صدا و سیما، مطبوعات، خبرگزاری‌ها، شبکه های اجتماعی و تبلیغات محیطی به سمع و نظر مردم می‌رسید، تعداد بازدیدکنندگان چند برابر افزایش می یافت.
در چند هفته گذشته، بیشترین تبلیغ توسط مطبوعات صورت گرفت و همگی به صورت رایگان و با هزینه‌های خود روزنامه ها انجام شد که اگر همین روزنامه ها بنیه مالی قوی داشتند، می توانستند با موج‌آفرینی بیشتری به میدان آیند.
روزی یکی از افغانی ها تعریف می‌کرد و می گفت: در زمان حاکمیت داودخان بر افغانستان که اکثریت مردم بی سواد بودند؛ داود به اجبار همه بازاریان را مشترک روزنامه می کند و در پایان ماه از آنها هزینه اشتراک می‌گیرد، بازاریان که اکثراً بی سواد بودند، چون پول داده و روزنامه خریده بودند، آن را به منزل برده به بچه‌های دانش آموز خود می‌گفتند برایمان بخوانید و بدین صورت همه از اوضاع کشورشان مطلع و آگاه می‌شدند و... الان چند کانال و شبکه تلویزیون خصوصی در افغانستان فعالیت می‌کند که در ایران ما یک مورد آن هم وجود ندارد!
آری با روش‌های مختلفی می توان بی‌سوادان هم، کتابخوان و روزنامه خوان کرد و با تشویق و حمایت های لازم، شبکه‌های خصوصی تلویزیون را ایجاد کرد و گسترش داد.