عضویت رایگان مردم در همه کتابخانه های کشور -نه فقط کتابخانه های تخصصی- کمترین حق مردم است. بعضی از کشورها از فروش نفت، حقوق ماهیانه و مکفی به مردمشان می‌دهند؛ ما حداقل اجازه بدهیم که آنها به صورت رایگان «کتاب» بخوانند و آگاه شوند. بعضی از کشورها، دارو، درمان و بهداشت رایگان، برخی آموزش رایگان از ابتدایی تا دکترا به مردم خود اهدا می‌کنند؛ ما با گامی مختصرتر و کم هزینه‌تر، حداقل «خواندن رایگان کتاب» را به مردم هدیه دهیم. در دنیایی که دشمنان فرهنگ ملی و دینی ما، تریلیون‌ها خرج می‌کنند و با راه اندازی ماهواره‌ها و شبکه‌های اجتماعی رایگان، شب و روز در منزل و محل کار و تفریح و میهمانی، روی افکار، اخلاق و اعتقادات ما کار می‌کنند، آیا رایگان کردن استفاده از کتابخانه‌ها، کار سنگین و پیچیده‌ای است؟ چطور برای همه وزارتخانه ها در داخل و خارج کشور، بودجه اختصاص می دهند و برخی جاها بودجه‌های کلان می گیرند، اما برای کتاب خواندن مردم، نمی‌توانند بودجه مختصری تخصیص دهند؟
حکومت باید دیر یا زود، اعتبار جدیدی را برای «آگاه سازی» مردم در نظر بگیرد و این بودجه هم نباید در اختیار نهادهای خاصی برای اجرای روشهای سنتی و معمول قرار گیرد بلکه باید در نظام نوین اطلاع رسانی هزینه شود تا اثرگزار باشد.
به کشورهای دیگر نگاه کنیم ببینیم آنها چگونه این هزینه‌ها را مستقیما صرف زیر
ساخت‌ها، ابزارها و عناصر اطلاع رسانی مدرن می کنند و افراد خاصی به بهانه کار فرهنگی، از آن سوء استفاده نمی کنند، ما نیز باید روشهایمان را در نحوه کار تبلیغاتی و فرهنگی و کتابخوانی به روز کنیم و بودجه ها را به جای افراد و نهادها به سمت نظام و سیستم اطلاع رسانی و تقویت زیربنای آن سوق دهیم.
بنابراین گرچه یارانه مستقیم دادن به مردم جهت مصارف مادیشان، مخالفینی دارد ولی جهت استفاده رایگان از کتابخانه ها و امکانات اطلاع رسانی، مخالف ندارد.
متاسفانه در 15-10 سال گذشته قیمت کاغذ و اقلام چاپی و به تبع آن قیمت کتاب و مطبوعات بالا رفت و طبقه ضعیف را از خریداری آنها محروم کرد. هرچند بیش از مردم، نویسندگان کتاب ها و گردانندگان مطبوعات زیر فشار فوق العاده‌ای هستند و از خود مایه می گذارند تا این چراغ های آگاهی بخشی، خاموش نشود.
پسندیده است که طرحی نو در مسیر نوسازی افکار و اندیشه‌های مردم و زایش و بالندگی آن، ارائه و اجرا شود.