خبر عجیبی است «بیشتر فقرا از میان شاغلان هستند!» فقیرماندن شاغلان در نظام اقتصادی کشور ما دلایل مختلفی دارد. یکی از آن دلایل این است که در مسابقه دوی بین شاغلان و نظام قیمت‌ها، نَفَس شاغلان می بُرد و در بین راه از حال می روند ولی قیمت‌ها دائما انرژی می گیرند و با نشاط و توان بیشتری به ادامه دوی خود مشغولند. این مسابقه سه دهه است که پایانی ندارد و هیچ شاغلی با درآمد معمولی نمی تواند در آن برنده شود. صرف نظر از برخی مشاغل با درآمدهای کلان که شاید کمتر از 30 درصد باشند و در این مسابقه دو از رشد قیمت ها، جلوترند، حدود 70% از شاغلان، عقب تر از رشد قیمت‌ها و شکست خورده آن هستند.
آن‌طور که مشاور اقتصادی رئیس جمهوری گفته‌است:«68 درصد از فقرا، شاغلان هستند» این مصیبت بزرگی برای یک کشور است که اکثریت شاغلانش، با همه زحمت و مرارتی که متحمل می شوند، باز مغلوب فقر و نداری باشند و نه تنها پس اندازی نداشته باشند بلکه سفره زندگی شان نیز از بسیاری امکانات، خالی باشد.
برای زدودن این فقر دو راه بیشتر وجود ندارد: یا باید قیمت ها ثابت بماند و یا درآمد شاغلان افزایش یابد. راه اول که ثبات قیمت هاست، برای مردم تبدیل به یک رویا و آرزو شده است و همه بالاجبار پذیرفته اند که هر سال باید قیمت ها چند بار افزایش داشته باشد و لذا از این راه حل ناامید شده اند. اما راه دوم که افزایش درآمد شاغلان است نه برای دولت امکان پذیر است و نه برای بخش خصوصی. چراکه دولت با همین پرداخت‌های کنونی، توانایی لازم را ندارد و بیشتر بودجه کشور به جای اینکه صرف عمران و آبادانی و اجرای پروژه ها شود به مصرف امور جاری و اداری می‌رسد و اما بخش خصوصی نیز نمی تواند به کارکنانش اضافه پرداخت داشته باشد چرا که در شرایط نامساعد اقتصادی فعلی، ورشکست می‌شوند و به بن بست می رسند. سالهاست که بسیاری از مراکز اقتصادی، کارخانجات و شرکت‌ها تعطیل شده اند و کارگرانشان بیکار شده و از همان دستمزد حداقلی نیز محروم شده اند و روز به روز بر تعداد بیکاران از بی‌سواد تا فوق لیسانس وحتی دکترا افزوده می شود.
تا زمانی که اقتصاد کشور بر ریل صحیح قرار نگیرد و به شیوه سه دهه گذشته اداره شود، روند پیوستن شاغلان به فقیران و افزایش تعداد بیکاران ادامه دارد...