مدیرکل دفتر مراقبتی و توان‌بخشی بهزیستی کشور گفت: علی‌رغم اینکه سن بیماری روانی را برای ارائه خدمات، 15 تا 64 سال تعیین کرده‌اند، اما اخیراً دچار افزایش بیماری روانی مزمن در افراد زیر 15 سال هستیم.
به گزارش ایسنا، رامین رضایی در همایش مدیران و فعالان حوزه درمان و توان‌بخشی بیماران اعصاب و روان که در هتل میثاق برگزار شد، با بیان اینکه سن بیماری روانی برای ارائه خدمات بهزیستی 15 تا 64 سال تعیین شده است، اظهار کرد: افراد 15 تا 64 سال، جزو گروه نان‌آوران خانواده یعنی پدر و مادر هستند و با تمام مشکلات اقتصادی که در جامعه وجود دارد و اگر نان‌آور خانواده هم دچار بیماری اختلال روانی شود، خانواده هم دچار آسیب خواهند شد و آسیب اقتصادی می‌تواند به آسیب اجتماعی منجر شود. وی گفت: بر‌اساس پیمایش ملی سلامت روان وزارت بهداشت، 23.6 درصد افراد 15 تا 64 سال کشور دچار یک تا چند اختلال هستند. در یک گزارش دیگر هم داریم که 54 درصد جامعه ایران به نحوی مشکل روانی دارند. بنابراین باید گفت که هر کدام از ما در طول زندگی دچار بیماری جسمی، ذهنی و ... خواهیم شد و نباید از این آمارها بترسیم و هیچ تفاوتی بین بیماری روانی و جسمی نیست و هر کدام از این بیماری‌ها درمان خاص خود را دارند.
تحلیل خبر
مدیرکل دفتر مراقبتی و توان‌بخشی بهزیستی کشور از گزارشی خبر می‌دهد که ۵۴درصد جامعه ایران را دارای مشکل روانی اعلام کرده است. البته نمودهای عینی این واقعیت تلخ را در جای جای کشور و در میان اقشار گوناگون مشاهده می‌کنیم و رنج می‌بریم و تأسف می‌خوریم. برخوردهای خشمگینانه در رانندگی‌ها، تلخی برخوردهای کارکنان دستگاه‌های مختلف با ارباب‌رجوع و برعکس، نحوه تعامل اعضای خانواده‌ها، همسایه‌ها، همکاران و ... همه حاکی از وجود مشکل و معضل روحی و روانی است که تاکنون با نگرش علمی و تحقیقاتی با این پدیده متوقف‌کننده پیشرفت و تعالی مواجه نشده‌ایم. البته دامنه فاجعه از این فراتر است و شماری که اسیر این‌گونه بیماری‌ها به شکل حاد و مخرب هستند، با افکار تباه خود غم و اندوه را در سطح جامعه ترویج می‌دهند و تزریق می‌کنند و چه آشکار و چه پنهان با شور و نشاط و شادی مردم دشمنی متحجرانه‌ای دارند.
این‌گونه افراد مدام در انتظار مناسبت‌هایی می‌نشینند که با حزن و اندوه توأم است تا با این بهانه بتوانند جامعه را بیشتر و بیشتر به افسردگی بکشانند و درست در نقطه مقابل آموزه‌های ناب اسلامی ایستاده‌اند و تمام سعی و تلاش آنان زدن رنگ ماتم و اندوه بر دیانت جامعه است. چهره‌های ترش و درهم کشیده که به فراوانی در سطح جامعه مشاهده می‌شود، غربت خنده و خندیدن و خندان‌کننده، نامتعارف و نامانوس جلوه دادن آراستگی و خوش‌پوشی و خوش‌رویی و .. همه نتیجه نیات و رفتار دشمنان شادی‌های مردم است که می‌خواهند دین خدا را به تصرف خود درآوردند؛ اما بنابر تقابل فطرت انسان‌ها با این‌گونه افکار، تاکنون موفق به محقق کردن تمام نیات خود نشده‌اند و هرگز نیز نخواهند شد.
آمار بالای بیماری‌های روحی و روانی یک هشدار جدی به مراکز علمی و دانشگاهی است که باید برای مبارزه با آن آستین همت را بالا بزنند و با مطالعات علمی و کارهای تحقیقاتی، به رسالت خود عمل کنند و نسخه شفابخشی را به جامعه هدیه دهند.
اهالی ذوق و هنر نیز وظیفه دینی، اخلاقی و انسانی دارند که با خلق آثاری که مردم را به شادی و نشاط و سرزندگی می‌کشاند، خود را در تاریخ جاودانه کنند.