جام جم آنلاین، هوا کم‌کم رو به سردی می‌رود. سوز پاییزی در روزهای اول آبان‌ماه بیشتر شده و لباس‌ها نیز رو به زمستانی شدن می‌روند. شب‌ها به‌طور محسوسی شاهد سردی هوا هستیم و هر چند روزها دما ملایم‌تر است، اما به هوای پاییز امیدی نیست و این هوا به ناپایداری معروف است. تمام این‌ها نوشته شد که به اینجا برسیم؛ سرمای پاییز هشداری برای کارتن‌خواب‌ها، بی‌خانمان‌ها و تمام کسانی است که به نحوی سقفی، سرپناهی یا چیزی برای خوردن و پوشیدن ندارند.
لذا باید پرسید آن دیوارهای مهربانی که مدتی بود در تمام استان‌های کشور و از جمله تهران راه‌اندازی شده بود و تأمین‌کنندگان لباس‌ها و غذایش خود مردم بودند، اکنون کجا هستند.
غم‌انگیز خواهد بود اگر بپذیریم، راه‌اندازی آن دیوارها، مثل بسیاری از پدیده‌های اجتماعی و زاییده فضای مجازی، موجی هیجانی و زودگذر بوده و اکنون چون مد نیست و همه از آن سخن نمی‌گویند یا عکس به اشتراک نمی‌گذارند، فراموش شده است.
تحلیل خبر
روحیه نوع‌دوستی و تمایل به انجام امور خیر از دیرباز در فرهنگ ایرانیان نهادینه شده است. آداب و رسوم نیکوی پیشینیان ما نیز بیانگر خصلت پاک و زلال آنان است. تحولات به‌وجود آمده در زندگی امروزی و بروز آسیب‌های اجتماعی به‌تدریج این ویژگی را در خلق و خوی ما کم‌رنگ کرده است. هرچند گاهی با پدیدار شدن موج مهربانی و شفقت در فضای مجازی این خصلت نیکوی نهفته در نهاد ما بیدار و فراگیر می‌شود اما از آنجا که خاصیت محتوایی شبکه‌های اجتماعی گذرا و فناپذیر است، دیری نمی‌پاید که امواج حادث شده به تاریکخانه فراموشی سپرده می‌شود و به سردی و بی‌رونقی می‌گراید.
پدیده «دیوار مهربانی» که از استان فارس، زایشگاه فرهنگ و تمدن ایران‌زمین سر برآورد، در مدت کوتاهی آنچنان گسترش یافت که در دیگر کلان‌شهرهای کشور نیز اثرگذار شد و هم‌وطنان مهرورزمان در جای جای کشور به ایجاد دیوارهای مهربانی در نقاط مختلف مبادرت کردند.
لیکن امسال در آستانه فصل سرما، این دیوارها رنگ باخته‌اند و دیگر سخنی از آن‌ها به میان
نمی‌آید.
هرچند سال گذشته در کنار این پدیده نیکو، عوارضی نیز دیده شد و مورد سوءاستفاده برخی قرار گرفت؛ اما نفس این عمل به‌حدی معطر و زیبا بود که هر رفتاری را تحت‌الشعاع خود قرار داد و تحسین همگان را برانگیخت.
هم‌اینک سراهای مهربانی که با حمایت شهرداری راه‌اندازی و فعال شده، چشم‌انتظار مردم خداجوی و خیر است که با کمک‌های ریز و درشت خود به قلب‌های شکسته، خسته و سردشده ندارها گرمی و لطف ببخشایند و روح و روان خود را با این‌گونه صیقل‌دهی، آرامش بیشتری دهند.
سازمان‌ها و نهادهای موظفی مانند بهزیستی و کمیته امداد نیز باید به‌نحوی به ساماندهی فقرا و سازماندهی پدیده نامیمون فقر بپردازند که درخور نظام اسلامی باشد چراکه باتوجه به ویژگی‌های کشور سرشار از نعمات گسترده الهی ایران، وجود فقر و بیکاری و مظاهر رنج‌آوری از این‌قبیل قابل توجیه و قبول نیست.