معاون توسعه روستایی و مناطق محروم ریاست جمهوری با تأکید بر اینکه استعفا نداده است، گفت: دادن مهلت دوماهه به بازنشستگان مشمول قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان کمی عجولانه است و امکان دارد یک‌باره خزانه تجربه دولت خالی شود. سید ابوالفضل رضوی در گفت‌وگو با ایسنا افزود: خالی شدن یک‌باره خزانه تجربه و علم و برنامه‌ریزی قوه مجریه می‌تواند برای دولت و مردم بسیار سخت باشد. وی در ادامه گفت: پس از مدتی بحث و گفت‌وگو درباره قانون منع به‌کارگیری افرادی در دستگاه‌های دولتی که شامل قانون بازنشستگی می‌شوند، رئیس‌جمهور (۲۷ شهریورماه) این قانون را ابلاغ کرد و بر این اساس بازنشستگان باید ظرف دو ماه از تمامی مسئولیت‌های هم‌سطح با معاونت وزارت، شهرداری، استانداری و سطوح پایین‌تر تغییر کنند و پس‌ازاین مهلت، هرگونه فعالیت بازنشستگان در این مسئولیت‌ها به‌جز استثنائات، ممنوع است. رضوی افزود: افرادی که قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان شامل حال آن‌ها می‌شود و امروزه مشغول کار هستند جدای از مسئولیت‌هایشان برای نظام دارای برکات و خیر فراوانی بودند؛ زیرا این اشخاص دارای تجربه‌های بسیاری هستند. عمده این افراد سربازان امام (ره) قبل از انقلاب و در جبهه‌های جنگ بوده‌اند. معاون توسعه روستایی ریاست جمهوری گفت: نیروهای نظامی و انتظامی همچنین اشخاص شاغل در قوه قضاییه و شهردارها قوانین خاص مربوط به خود را دارند که قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان شامل حال آن‌ها نمی‌شود. بهترین کار این بود که دوستانمان در مجلس سقف این مهلت را تا پایان سال ۹۸ قرار می‌دادند تا حجم بالایی از خزانه تجربه دولت خالی نشود.
وی تأکید کرد: باید با صراحت اعلام کنند که قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان شامل همه است و تنها این قوه مجریه نیست که ملزم به اجرای آن است.
رضوی درخصوص اخبار منتشر شده از وی درباره اعلام استعفا در برخی رسانه‌ها گفت: من استعفا نداده‌ام اما اعلام کردم که قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان فرصت ادامه خدمت به روستاییان را از ما گرفته است.
تحلیل خبر
شوربختانه در طول سال‌های متمادی همواره دچار افراط‌وتفریط‌های بسیاری در زمینه‌های مختلف بوده‌ایم. در دوره‌ای از مجلس و یا دولت، تب جوان‌ستایی بر اساس شعارزدگی فراگیر و در زمانی دیگر هنگامه جوان‌ستیزی برمبنای یک‌سونگری، برپا و با غلبه احساسات و یا حاکمیت جو پوپولیستی تصمیماتی اتخاذ شده که شماری از آن‌ها در مدت زمان کوتاه و بعضی نیز در درازمدت آسیب‌های جدی و گاهی جبران‌ناپذیر به کشور زده و می‌زند.
هنوز معنا و مفهوم تجمیع «تجربه پیر و نیروی جوان» و کارهایی که با تحقق آن کارستان می‌شود، یا برای برخی‌ها قابل‌درک نشده و یا همچنان به بند پوسیده پوپولیسم آویزان مانده‌اند.
بی‌تردید هزینه‌های بسیار سنگین هم مادی و هم معنوی همراه با مصرف عمر که گران‌بهاترین داشته انسان‌هاست، منجر به ذخیره گنجینه‌هایی شده که اصلی‌ترین و اساسی‌ترین سرمایه هر کشور محسوب می‌شود. حال برخی خود را به «کوچه علی‌چپ» زده‌اند و مانند کبک سر خود را به زیر برف فرو برده‌اند و خیال می‌کنند در دنیای باز امروز می‌توانند در فضای بسته و خاموش جولان دهند!
دفن به‌یکباره این‌همه تجربه به بهانه‌های موهوم و فریبنده، بدون شک محروم کردن کشور از داشته‌های ارزشمند و بی‌نظیر انسانی آن است چراکه در کنار تصمیم‌گیری‌های خلق‌الساعه، هیچ طرح و برنامه علمی و کارشناسانه‌ای دیده نمی‌شود و صرفاً با نیات و اهداف دیگری اتخاذ شده است.
نباید اجازه داد که برخی با شعار جوان‌گرایی، به جوانان خلاق و توانمند ما آسیب‌های جدی کوتاه و بلندمدت وارد کنند و آنان را تنها بگذارند و کشور را به بیراهه بکشانند.
وجود شمار اندکی «خودویژه‌پندار» که دل از قدرت و ثروت نمی‌کنند، نباید بهانه‌‌ای برای دفن ذخایر بی‌همتای تجربیات در کشور شود، چراکه برای دفع و رفع مزاحمت این‌گونه افراد راه‌های منطقی و موجه دیگری وجود دارد.