مدیرکل دفتر فنی و عمرانی سازمان زندان‌های کشور گفت: انتقال زندان مرکزی شیراز (عادل‌آباد) از اولویت‌های سازمان زندان‌ها است، لیکن این امر مستلزم اخذ مجوزهای لازم و اعتبارات متناسب آن و استفاده از تسهیلات ایجاد شده در قالب برنامه ششم توسعه کشور است.
به گزارش روزنامه طلوع به نقل از روابط عمومی اداره کل زندان‌های استان فارس، سعید شاکر اعلام کرد: در صورت همراهی و مساعدت سازمان برنامه‌وبودجه با طرح انتقال زندان مرکزی شیراز و آغاز این پروژه در قالب اعتبارات دولتی، امکان اجرای حداقل 50 درصد از این طرح از محل فروش اراضی موجود زندان در قالب‌بند (ب) ماده 113 قانون برنامه ششم میسر خواهد بود.
مدیرکل دفتر فنی و عمرانی سازمان زندان‌ها اظهار داشت: در یک جمع‌بندی کلی شرایط کیفی و عمومی زندان‌های استان فارس در مقیاس با متوسط کشور از وضعیت بهتری برخوردار است لیکن از حیث فرسودگی و ریسک بروز حوادث و... نیازمند اقدامات اساسی و تسریع در احداث و انتقال زندان‌ها مخصوصاً زندان‌های مرکزی شیراز، فیروزآباد و آباده هستیم.
زندان عادل‌آباد شیراز در بافت مسکونی این شهر واقع شده است.
مدیرکل دفتر فنی و عمرانی سازمان زندان‌های کشور با یادآوری این نکته که در حوزه کیفی سازی فضاهای موجود در زندان‌های استان فارس اقدامات خوبی صورت گرفته است افزود: فارس به‌عنوان سومین استان ازنظر آمار کیفری است و بیشترین پراکندگی و تعداد زندان و متراژ و زیر بنا را در کشور دارد. شاکر گفت: برای اولویت‌بخشی به حوزه خوابگاهی و تمرکز هزینه‌های سخت‌افزاری لازم است به سمت افزایش تعداد بندهای مجزای خوابگاهی و کوچک‌سازی آمار جمعیتی هر بند خوابگاهی حرکت کرد.
وی افزود: در قالب تکلیف سازمانی و حرکت در مسیر اقتصاد مقاومتی و شرایط اقتصادی حاکم بر کشور، تمام استان‌ها ملزم به برنامه‌ریزی برای کاهش هزینه‌های عملیاتی و جلوگیری از افزایش هزینه‌های جاری هستند.
تحلیل خبر
داستان طولانی انتقال زندان عادل‌آباد شیراز نیز مانند قصه دراز انتقال پادگان‌های متعدد موجود در سطح این کلان‌شهر، هرازچندی توسط یکی از مسئولان مطرح می‌شود و سپس آنچه از جانب او عنوان شده است، به فراموشی و مسکوت ماندن می‌انجامد.
پیچیدگی‌ها و درهم‌تنیدگی‌های بغرنج اداری از یک‌سو و نبود اراده لازم برای انجام این امر مهم نیز از طرف دیگر، موجب شده است تا این داستان به‌صورت یک سریال غم‌انگیز پایان‌ناپذیر تلویزیونی همچنان اذهان عمومی را درگیر خود کند و اجازه ندهد مردم به آسودگی خیال و احساس آرامش دست یابند. گویی غلبه زور و قدرت بر حق‌وحقوق عمومی همچنان یکه‌تاز میدان است و خلق خوب خدا باید بروند و قوی شوند تا راحت جهان طلبند، چراکه در نظام طبیعت همواره ضعیف پایمال می‌شود.
مردم شیراز سال‌هاست که از وجود زندان و پادگان‌های متعدد در سطح شهر نگرانند و آرزو دارند که به بوستان‌های مصفای عمومی مبدل شوند.
در این مورد در زمان شهرداران مختلف اعلام آمادگی‌های لازم صورت گرفته و وعده‌هایی نیز به شهروندان داده شده اما تاکنون فقط در همین حد متوقف مانده است و هر دستگاه و مسئولی ایجاد موانع رفع مشکل را بر گردن ارگان، اداره و مسئول دیگری می‌اندازد و برای مردم هنوز روشن نشده که گره و یا گره‌های اصلی به‌دست چه کسانی زده شده و این حق مسلم عمومی را باید از کجا و چگونه مطالبه کنند؟