حسین‌پور شقلان عضو کمیسیون اجتماعی مجلس می‌گوید به دنبال تصویب طرحی هستند که بر اساس آن تعداد سکه مهریه از ۱۱۰ عدد به ۱۴ سکه برسد.
مشکل زندانیان مهریه همچنان به معضل بزرگ جامعه و البته قوه قضائیه تبدیل شده است. پیش‌ازاین حجت‌الاسلام ابراهیم رئیسی رئیس قوه قضائیه به دیدار آیت‌الله مکارم رفته بود. آن‌گونه که خبرگزاری قوه قضائیه اطلاع داده، رئیسی در این دیدار وعده داده مشکل زندانیان مهریه را حل خواهد کرد. از دیدار رئیسی و مکارم نزدیک به یک ماه می‌گذرد و هنوز تغییری در وضعیت زندانیان مهریه ایجاد نشده است و مهم‌تر آنکه تا افزایش قیمت سکه و نوسان بازار طلا، به این مشکل دامن زده است؛ این یعنی افرادی که تا سال گذشته باید سکه را به قیمت دو میلیون تهیه می‌کردند، از این به بعد باید بیش از دو برابر برای آن هزینه کنند.
شکور پورحسین شقلان عضو کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی به رویداد ۲۴ گفته طی سال‌های اخیر در کشور تعداد زندانیان مهریه افزایش‌یافته که این‌یک اتفاق نامبارکی است، زیرا این افراد به‌نوعی زندانیان مالی محسوب می‌شوند و باعث می‌شود وجه اجتماعی آن‌ها و حتی خانواده‌هایشان آسیب جدی ببیند. او می‌گوید: در سال‌های اخیر در قانون، علاوه بر بحث مهریه عندالمطالبه، مهریه عندالاستطاعه نیز لحاظ شده است؛ به این معنی که اگر مرد توانایی پرداخت مقدار قانونی مهریه که همان ۱۱۰ سکه است را داشته باشد و نتواند مابقی آن را محقق کند نمی‌توان به این دلیل وی را روانه زندان کرد.
پورحسین به شرایط کنونی قانون مهریه اشاره می‌کند و می‌گوید: اخیراً به دلیل نوسان قیمت سکه برخی از نمایندگان به دنبال این هستند که تعداد ۱۱۰ سکه را به ۱۴ سکه برسانند تا افراد کمتری به‌واسطه این موضوع با چالش روبرو شوند.
عضو کمیسیون اجتماعی مجلس معتقد است باید تمام سیاست‌گذاری‌ها به نحوی باشد که کانون خانواده حفظ شود. بالا بودن تعداد سکه در مهریه ضربات زیادی به بنیان خانواده می‌زند؛ از طرفی باید در جامعه فرهنگ‌سازی شود تا نگاه به مهریه فقط برای اهرم فشار نباشد.
نماینده پارس‌آباد در مجلس می‌گوید: می‌توان تنصیف اموال را جایگزین مهریه کرد به این صورت که هر مالی در زندگی مشترک کسب شد اگر آن زندگی به مرحله طلاق رسید، نصف اموال مرد به زن برسد.
این طرح ازاین‌جهت در حال حاضر می‌تواند کاربردی باشد که امروزه زنان در عرصه‌های مختلف سیاسی، اجتماعی و اقتصادی مدعی برابری با مردها هستند و اگر کمک کنیم تا زن‌ها در این حوزه‌ها ارتقا پیدا کنند، بحث مطالبه مهریه هم کم‌رنگ‌تر
می‌شود.
تحلیل خبر
گاهی برخی نمایندگان طرح‌هایی در مجلس ارائه می‌دهند که نه‌تنها نمی‌تواند مشکلی از مشکلات را حل کند بلکه به زایش و تولد مشکلات جدید منجر خواهد شد. طرح کاهش قانون مهریه از 110 به 14 سکه و از طرف دیگر طرح «تصویب قانون نصف کردن اموال پس از ازدواج یا طلاق» دو مسیر متفاوت را می‌پیماید.
مسیر اول کاهش 110 به 14 سکه ظاهراً می‌تواند جلوی زندانی شدن بسیاری از مردان در هنگام طلاق را بگیرد؛ اما مسیر دوم که ارائه طرح «تصویب قانون نصف کردن اموال پس از ازدواج یا طلاق» است خود باعث اختلافات جدیدی بین زوجین شده و مجدداً زمینه‌ای برای درگیری و سوءاستفاده مالی در خانواده و نهایتاً طرح طلاق و جدایی فراهم می‌آورد.
حتماً افراد متأهل به یاد می‌آورند که در هنگام عقد ازدواج دائم، با توجه به حقوق مالی که پس از طلاق به زوجه تعلق می‌گیرد و یکی از این حقوق مالی «شرط انتقال تا نصف دارایی» است که به‌عنوان شرط ضمن عقد در عقدنامه‌های امروزی وجود دارد و زوج آگاهانه یا بدون مطالعه شروط در زمان عقد، اقدام به امضای این شرط می‌کند، چنین زمینه‌ای وجود دارد ولی در وضعیت فعلی، زوج مختار است آن را امضا کند یا نکند اما درصورتی‌که تبدیل به قانون شود این آزادی انتخاب از زوج سلب شده و به‌اجبار باید به آن تن دهد.
ارائه چنین طرحی نوعی ایجاد محدودیت برای اصل ازدواج است و این روزها که جوانان از ازدواج و پیامدهای بعدازآن هراس دارند با تصویب چنین طرحی دوچندان می‌شود؛ یعنی هم آمار ازدواج را کاهش می‌دهد و هم آمار اختلاف و طلاق را بالا می‌برد.
با تصویب طرح «پرداخت نصف اموال» مردهایی که دارایی و اموال زیادی دارند چندین برابر مهریه‌های سنگین فعلی باید پرداخت کنند تا از قید طرف مقابل آزاد شوند.
از طرف دیگر جوانانی که اموالی ندارند در این زمینه قیدوبندی را احساس نمی‌کنند. این نکته هم اضافه شود که طرح 14 سکه، گرایش اسلامی بودن مهریه و طرح «تقسیم نصف اموال» گرایش به حقوق غربی همانند کشورهای اروپایی را به ذهن متبادر می‌کند چون در کشورهای غربی ازجمله کانادا، سوئد، آلمان و... زوجین با عقد رسمی، در هنگام متارکه (البته تحت شرایط متفاوت) باید اموالی را که در مدت‌زمان زناشویی به دست آورده‌اند، نصف کنند.
به نظر می‌رسد همان روشی که در پنجاه سال گذشته به قبل، پیرامون میزان مهریه بود، کارسازتر و عاقلانه‌تر بود و آمار قلیل طلاق در آن زمان‌ها، گواه و مؤید این نظر
است.