نماینده مردم همدان در مجلس شورای اسلامی گفت: آموزش و پرورش باید به روز باشد. سند تغییرات بنیادین هم این نکته را گفته است. ضمن رعایت اصول اما باید از شیوه‌ها و روش‌های به روز استفاده کنیم. یک ساعت دیر فکر کردن ما را یک سال به عقب می‌اندازد.
حمیدرضا حاجی‌بابایی نماینده مردم همدان در مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، در مورد ضرورت اجرای بدون کم و کاست برنامه هفتم توسط دولت و مجلس گفت: برنامه خوب نوشته می‌شود اما در طول ۵ سال به دلیل مؤلفه‌هایی که پایه‌های برنامه هفتم محسوب شده، تغییراتی به وجود می‌آیند که خود به خود در برنامه هم تغییرات ایجاد می‌شود. همه این اراده را دارند تا برنامه را اجرا کنند، اما با تغییرات در قیمت ارز و نفت، آمار و ارقامی که برای برنامه پیش‌بینی شده متفاوت می‌شود. بنابراین سیاست‌ها را باید دنبال کنیم اما نمی‌توان حتماً به چارچوب‌های سخت‌افزاری برنامه اعتنا کرد.
وی ادامه داد: دوره‌های برنامه‌های ۵ ساله به این شکلی که وجود دارد گذشته است. ما به سال، به روز و ماه باید قدم برداریم. حتی در مورد بودجه سالانه هم اگر بخواهیم مصوباتی تصویب کنیم، بار دیگر در طول ۴-۵ ماه تحولاتی به وجود می‌آید و مجبور هستیم یکسری از مصوبات را تغییر دهیم. به همین دلیل برنامه یک مقدار معمولاً ناپایدار است.
حاجی‌بابایی در پاسخ به این سؤال که در حوزه آموزش و پرورش با توجه به حضور نسل جدید و با مطالبات و خواسته‌های متفاوتی که وجود دارد چقدر نیاز است تا در این حوزه تغییراتی در نگاه‌ها ایجاد شود، گفت: آموزش و پرورش باید به روز باشد. سند تغییرات بنیادین هم این نکته را گفته است. ضمن رعایت اصول اما باید از شیوه‌ها و روش‌های به روز استفاده کنیم. یک ساعت دیر فکر کردن ما را یک سال به عقب می‌اندازد. وی افزود: شیوه‌ها، روش‌های تدریس و یادگیری با توجه به فضای مجازی و هوشمندسازی مدارس باید تغییر بپذیرد و حتماً نیاز به فناوری‌های جدید، روش‌های تدریسی جدید و محتواهای فرآوری‌شده جدید است. اگر بگویم وضعیت آموزش و پرورش ما خوب است حرف خوبی نزدم اما بحث من شخص و فرد نیست. آنجا نیاز به کمک دارد، کشور باید به کمک آموزش و پرورش بیاید، دولت و مجلس باید به کمک آموزش و پرورش بیایند اگر همه نهادها به کمک آموزش و پرورش بیایند باز هم کم است.
تحلیل خبر
جایگاه جهانی که نتوانستیم به آن نائل شویم!
دکتر محمدمهدی جعفری زاده
در عصری زندگی می‌کنیم که لحظه به لحظه آن با اختراعات، اکتشافات، ابداعات و نوآوری‌های متفکران در گوشه به گوشه این کره خاکی روبه روست. بعضی از این نوآوری‌ها آثار محلی، بعضی ملی و برخی آثار جهانی دارد. بعضی یک بُعد از ابعاد زندگی انسان‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد و برخی همه ابعاد زندگی آنها را.
تشعشعات افکار و اندیشه‌های دانشمندان و پژوهشگران، جهان را به نقطه‌ای که اکنون شاهد آن هستیم، رسانیده است. اما در مواجهه با این شتاب پرقدرت تحولات فکری، مواضع طیف‌ها و خصوصاً کشورها و حکومت‌ها به صورت‌های متفاوت است.
برخی در مقابل این تغییرات و تحولات، مقاومت می‌کنند و در ابتدا به مخالفت با آنها برمی‌آیند. همانند مخالفت با اینترنت، ماهواره، فضای مجازی، تکنولوژی و انواع فناوری‌های روز. اینها هرچه بیشتر مقاومت و مخالفت کنند بیشتر عقب می‌مانند و پس از مواجهه با بن‌بست‌های غیرقابل اجتناب، نهایتاً مجبور به تسلیم شده و همیشه عقب قافله پیشرفت جهانی حرکت خواهند کرد. مانند آنانی که در دو سه قرن گذشته با مظاهر نوآوری‌های آن زمان همچون برق، آب لوله کشی، حمام، تأسیس مدرسه، دانشگاه، سینما و ... مخالفت می‌کردند و سرانجام آن را پس از سال‌ها مقاومت پذیرفتند.
بعضی کشورها از این تحولات نوین، استقبال کرده و از آثار و نتایج و دستاوردهای آن استفاده فراوان می‌برند.
برخی دیگر از کشورها در فاز عالی‌تر وارد رقابت با نوآوران شده و سعی می‌کنند که گوی سبقت را از رقبای خود بربایند و لذا به اختراعات و ابداعات بهتر و عالی‌تر موفق می‌شوند.
آری نه فقط یک ساعت دیر فکر کردن ما را یک سال از جهان پیشرفته عقب می‌اندازد بلکه حتی در هضم نوآوری‌های آنها، ما را به ناتوانی و مقاومت وا‌می‌دارد. اینکه در احادیث داریم یک ساعت تفکر بهتر از یک سال، شصت سال و حتی هفتاد سال عبادت است، اگر به آن عمل کرده بودیم، امروز جایگاه چشمگیری در جهان داشتیم.