معاون راهبری و نظارت بر بهره‌برداری شرکت مهندسی آبفا کشور گفت: وضعیت منابع آب به گونه‌ای است که طرح‌ها و پروژه‌های توسعه‌ای به تنهایی نمی‌تواند جوابگوی مدیریت بحران کم آبی در استان باشد.
به گزارش ایلنا، علیرضا جزء قاسمی در جلسه قرارگاه تنش آبی شرکت آبفا فارس که با حضور مدیرعامل، معاونین و جمعی از مدیران مرتبط با طرح‌های آبرسانی برگزار شد، اظهار داشت: باید با به‌کارگیری طرح‌های مدیریت مصرف، دانش و تخصص را به کار گرفت تا تقاضای جامعه در حوزه آب مدیریت شود؛ چرا که تأمین و ایجاد زیرساخت‌های جدید تنها راه برون رفت از مشکلات کم آبی نیست و مدیریت تقاضا از مهمترین راهکارهای مهار کردن بحران در شهرهای دچار تنش آبی است.
مدیرعامل شرکت آبفا استان فارس هم در این نشست با ارائه گزارشی از وضعیت منابع آب استان در قالب گزارش پیشگیری از تنش آبی و مشکلات ناشی از عدم بارش مطلوب و به موقع باران، گفت: باید با مطالعات دقیق و کارشناسی، شهرها و روستاهای استان را نیازسنجی و طرح‌های راهگشای آبرسانی را در دستور کار خود قراردهیم.
علی شبانی شهرهای داراب، فسا، مرودشت و کازرون را در آستانه تنش آبی و شهرهای گله‌دار، قطرویه، فیروزآباد و کوار را در خطر تنش آبی عنوان کرد و افزود: طی ماه‌های گذشته اقداماتی در راستای رفع مشکلات آبرسانی در این شهرها صورت گرفته است که کافی نیست و باید هم در حوزه ساختاری و هم حوزه رفتاری اقدامات تکمیلی به سرعت در دستور کار قرار گیرد.
مدیرعامل شرکت آبفا فارس، انجام به موقع طرح‌های آبرسانی را منوط به تأمین به بهنگام اعتبارات مورد نیاز دانست و خواستار مساعدت ویژه مسئولین به منظور تأمین اعتبار و اجرای به موقع طرح‌های مورد نظر شد.
تحلیل خبر
نقش اهرم‌های تشویقی و تنبیهی در مدیریت مصرف آب کشاورزی
دکتر محمدمهدی جعفری زاده
معاون راهبردی و نظارت بر بهره‌برداری شرکت مهندسی آبفا کشور، بحران کم آبی در استان فارس را به گونه‌ای می‌داند که طرح‌ها و پروژه‌های توسعه‌ای به تنهایی، جوابگوی مدیریت بحران کم آبی استان نمی‌باشد بلکه بر «طرح‌های مدیریت مصرف» و تخصص‌های لازم تاکید می‌کند.
مدیریت مصرف در استانی همچون فارس که یکی از قطب‌های کشاورزی کشور است باید به نحوی باشد که منجر به تعطیلی مزارع و باغات نشود. کم مصرف کردن گاهی با فشارهای گران کردن و سهمیه‌بندی سخت همراه است که در این صورت احتمال خشک شدن مزارع و باغات وجود دارد. این روش نه «علمی» است و نه «عملی» بلکه باعث حذف منابع درآمدی کشاورزان و باغداران بزرگ و کاهش تولید محصولات کشاورزی استان، بیکاری و ورشکسته‌ای افراد می‌شود، ولی گاهی مدیریت مصرف آب با روش‌های علمی آبیاری نوین و جلوگیری از هدررفت آب، عملیاتی می‌شود که کار خردمندانه‌ای است و باعث افزایش تولید در عین کاهش مصرف آب خواهد شد. به نظر می‌رسد هرچه سریعتر باید کشاورزان و باغداران را به این سمت هدایت کرد و زمان و فرصت را از دست نداد. برای تحقق این امر نیز اهرم‌های تشویقی و حمایتی، کارسازتر و موثرتر از اهرم‌های تنبیهی است. لذا با اعلام بسته‌های حمایتی از کشاورزان و باغدارانی که سیستم آبیاری خود را به طرز نوین و علمی اصلاح کنند و استمرار و تکرار این روش در هر سال، می‌توان موجب تثبیت این روش صحیح آبیاری و صرفه‌جویی در میزان آب مصرفی استان شد.