برنامه ریزی و مدیریت بر انواع کشت محصولات، کار بسیار خوب، علمی و پسندیده ای است. طی یکی دو دهه گذشته، چندین بار روزنامه طلوع در سرمقاله‌ها، مقالات و سایر مطالب خود، بر این نکته تاکید کرده بود که کشاورزان با توجه به منافع برخی از محصولات در سال گذشته و سودآوری بعضی از آنها مانند سیب‌زمینی، گوجه فرنگی و... در سال جدید، به یکباره همگی به کشت محصول خاصی روی می‌آورند و طبیعی است که موقع برداشت، با حجم زیاد تولیدات آن محصول مواجه شده و با قیمت‌های بسیار پایین مجبور به فروش آن شده و عموما متضرر می شوند. حتی بعضی از مواقع آن قدر قیمت آن محصول پایین می‌آید که درآمد آن کفاف خرید صندوق و کارگری که می‌خواهد آنها را برداشت کند، نمی‌دهد. این وضعیت در سالهایی که حتی بارندگی خوب و مناسب بود، برای کشاورزان، مشکل‌ساز می‌شد. چه بسیار کشاورزانی بودند که سیب‌زمینی یا گوجه‌های خود را در زمین کشاورزی رها می‌کردند و همه، همان جا از بین می رفت.
این نتایج ناگوار نشان می داد که باید، «نوع کشت محصولات» تحت مدیریت و برنامه ریزی خاصی قرار گیرد و جهاد کشاورزی به عنوان متولی آن، باید به آن ورود کند.
حال که به خاطر مدیریت منابع آب و جلوگیری از هدر روی آن، شرایط، حساس تر و بغرنج تر شده باید بیش از پیش بر آن اهتمام ورزید.
کار بسیار ارزشمندی است که سازمان جهاد کشاورزی فارس برای ساماندهی نوع کشت مناسب و رعایت الگوی مناسب کشت به تدوین برنامه، روی آورده و از اهرم‌های تشویقی برای به سامان رساندن آن بهره گیری کند. اینکه اعلام کرده اند: «کشاورزانی در اولویت تامین کودهای شیمیایی، خرید تضمینی محصول، استفاده از تسهیلات بانکی و دریافت یارانه‌های بخش کشاورزی قرار می گیرند که همکاری لازم را در زمینه عقد قرارداد برای رعایت سطح و تولید ابلاغی داشته باشند» کار بسیار خوب و ثمربخشی است.
زمانی که 5/2 میلیون تن محصولات سبزی و صیفی مازاد بر نیاز جمعیت استان تولید می‌شود و منابع آبی زیادی برای آن مصرف می شود، عقلاً کنترل تولید این نوع محصولات، هم برای حفظ منابع آبی استان و هم برای جلوگیری از ضرر کشاورزان و از بین رفتن تولیدات، امری لازم و ضروری است. اگر هم قرار است محصولاتی که به آب زیاد نیاز دارند (همانند هندوانه، گوجه فرنگی، سیب‌زمینی و پیاز) کشت شود، در استان فارس به قدر نیاز استان و مابقی در دیگر استانهایی که میزان بارندگی زیاد دارند، کشت شود.
جان کلام اینکه هر استانی با توجه به میزان منابع آبی، منافع کشاورزان، شرایط اقلیمی و میزان محصولاتی که نیاز دارند اقدام به کشت کنند و قویاً نوع محصول تولیدی آنجا تحت مدیریت و برنامه ریزی مستمر قرار گیرد.