بیمه بیکاری دو چهره دارد: یکی چهره پیش برنده و دیگری چهره بازدارنده. به عبارت دیگر از جهتی یک اهرم تشویقی است و از جهت دیگر یک عامل تنبیهی. آن چهره بیمه که باعث می شود کارگران نسبت به زمان بازنشستگی احساس امنیت و آرامش کنند و در مواقع تعطیلی کارگاه و حوادث ناشی از کار و هنگام بیکاری، مورد حمایت قرار گیرند و دستشان خالی نباشد و همچنین بتوانند از دفترچه درمانی بهره مند شوند، اینها همه خوب است و کمک خوبی به کارگران است اما چهره دیگر آن که باعث می شود کارفرمایان و کارگران هر سال با گرانی سهم پرداخت بیمه مواجه شوند، عاملی بازدارنده است که کارفرمایان زیر فشار قرار گرفته و موجب می شود که از به کار گیری نیروهای بیشتر خودداری کنند. چراکه همین پرداخت حق بیمه ها و تبعات سایر هزینه ها، تراز درآمد و هزینه کارگاه ها و کارخانجات را منفی کرده و در پایان سال برخی از آنها زیان ده شده و مجبور به تعطیلی می شوند. به دنبال تعطیلی هر کار و کسبی، کارگران بیکار شده و درآمدشان قطع می گردد. با افزایش تعداد بیکاران و انصراف کارفرمایان از ادامه کار، ضربه مهلکی به اقتصاد کشور و معیشت خانواده ها وارد می‌آید و لذا آنچه که غرض و هدف قانون گذار از برقراری بیمه بوده که همانا امنیت شغلی کارگران است، در معرض تهدید قرار می گیرد.
یعنی خود بیمه کارگری عامل بیکاری مضاعف و علت سفره خالی کارگران می شود. چه کار باید کرد که هم چهره مثبت بیمه حفظ شود و هم چهره منفی و بازدارنده آن حذف شود؟ شاید یک راه آن، کاهش فهم بیمه کارفرما و کارگر و پرهیز از گران شدن هر ساله آن باشد.
در این صورت کارفرمایان تشویق به بکارگیری کارگران بیشتر می شوند و تا اندازه ای از حجم وسیع بیکاری کاسته می شود و هم به موقع از پس پرداخت حق بیمه برمی آیند.
راه دوم، این است که به جای تنبیه و جریمه کردن کارفرمایان بعد از گذشت یک ماه از مهلت پرداخت، به آنهایی که زودتر پرداخت می کنند مبلغی به عنوان تشویق و جایزه خوش حسابی تخصیص داده شود و از ماه بعد حق بیمه کمتری پرداخت کنند. ببینید مخابرات که یک روز مکالمه رایگان برای کسانی که تا 20 هر ماه هزینه موبایل خود را پرداخت کرده باشند، اعمال می کند، چطور باعث تشویق تعداد زیادی در پرداخت پیش از مهلت پرداخت شده است. چرا تامین اجتماعی همین روش تشویقی برای خوش حسابان اعمال نمی کند؟ به هر حال باید مدیران جزء و کل دائما دنبال راه حل تازه و موثر باشند تا آثار خوبی که بر آنها مترتب است به جامعه برسد.