کارشناسان اقتصاد شهری معتقدند که زیرساخت‌های شهری به میزان زیادی در پیشرفت اقتصاد مؤثر هستند.
به گزارش ایسنا، طی سال‌های گذشته که زیرساخت‌های شهری بسیار کم بود، نقل‌وانتقال از شهری به شهر دیگر به‌سختی انجام می‌شد تا آنجا که افراد مجبور بودند مدت‌زمان زیادی را در مسیر بگذرانند.
کارشناسان اقتصاد شهری اظهار کردند: تأثیر اقتصادی زیرساخت‌های شهری تااندازه‌ای است که توانسته تجارت و درآمد کشاورزی را 16 درصد افزایش دهد و نتایج بررسی‌ها نیز نشان داده است در مناطقی که راه‌آهن وارد شده، استانداردهای زندگی بهبودیافته است، حتی اگر این راه‌آهن به دلایل نظامی ساخته‌شده باشد.
درمجموع، احداث راه‌آهن در هر منطقه باعث کاهش هزینه‌های تجارت، کاهش شکاف قیمت در مناطق مختلف و افزایش میزان تجارت کالاها شده است.
محققان در تلاش هستند تا موضوعات مشابهی مانند جاده، بنادر و بسیاری از روش‌های انتقال و نقش آن در تجارت و اقتصاد را بررسی کنند.
تحلیل خبر
بی‌شک توسعه زیرساخت‌های شهری می‌تواند موجب رونق اقتصادی، تولید ثروت، ایجاد اشتغال و... شود و بسیاری از مشکلات و معضلات گریبان‌گیر شهرها را حل‌وفصل کند. اما شوربختانه آفت تعصبات خشک و بی‌منطق برای تغییر وضعیت‌های شکلی و ظاهری که هیچ‌گونه پیامد مثبت و کارسازی را نداشته و ندارد، آن‌چنان به جان برخی از مسئولان افتاده که اجازه نمی‌دهند اهمیت و ارزش زیرساخت‌های توسعه‌ای واقعی خودی نشان دهد و مطالبه‌گری در این زمینه صورت گیرد.
فلان نماینده مجلس می‌خواهد حوزه انتخابی خود را بر اساس تعصبات قومی و قبیله‌ای تکه پاره کند و دیگری سودای مرکز استان شدن زادگاه خود را در سر دارد و مسئول دیگری نیز تمام فکر و ذکرش فقط و فقط بستگان و وابستگان خود است و... .
اما آنچه مغفول و مظلوم مانده، تلاش برای فراهم‌سازی زیرساخت‌های توسعه‌ای است که می‌تواند زندگی و وضعیت معیشتی مردم را متحول کند و آنان را از چنگال دیوهای مخوف گرانی، بیکاری، رکود و... برهاند.
تا کی باید در انتظار تصویب قوانین به‌روز و کارآمدی باشیم که موانع تولید، مشکلات کارآفرینی و بی‌انگیزگی سرمایه‌‌گذاری‌ها را از میان بردارد؟ تا کی باید در انتظار نابودی معاملات سیاسی، بده‌وبستان‌های ویرانگر و بی‌توجهی به پیشرفت واقعی باشیم؟ تا کی باید رنگ‌وبوی فرهنگ را پریده و چهره آن را رنجور و بی‌رمق ببینیم؟ تا کی قوم‌پرستی و قبیله‌ستایی‌های بازدارنده ترقی و تعالی را باید شاهد باشیم؟ و تا کی...؟