رئیس‌جمهور مقاومت ملت در مقابل جنگ اقتصادی دشمن را از صحنه‌های کم‌نظیر تاریخ کشور دانست و گفت: بالاترین افتخاری که در دولت دوازدهم بدست آمده این است که توانستیم با مقاومت و ایستادگی ملت و هدایت‌های رهبر معظم انقلاب در مقابل فشار حداکثری جهانی در طول سه سال و نیم گذشته ایستادگی کنیم و این دوره سخت را با عزت پشت سر بگذاریم.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دولت، حسن روحانی در دیدار جمعی از فعالان سیاسی با تأکید بر اینکه با مقاومت و ایستادگی ملت، امروز جنگ اقتصادی دشمن و فشار حداکثری شکست خورده است و خود آمریکایی‌ها و همه دنیا به این شکست اعتراف می‌کنند، افزود: امروز در مذاکرات وین قدرتمندتر از گذشته مذاکره می‌کنیم.
مذاکرات پیشرفت داشته است
روحانی با بیان اینکه معنای حضور قدرتمند امروز ایران در مذاکرات وین شکست قطعی فشار حداکثری دشمنان است، اظهار داشت: مذاکرات حدود ۶۰، ۷۰ درصد پیشرفت داشته است و اگر آمریکایی‌ها در چارچوب قانون، مقررات و صداقت حرکت کنند در زمان کوتاهی به نتیجه خواهیم رسید.
عده زیادی به دنبال انتخاب بین بد و بدتر هستند
رئیس‌جمهور در بخش دیگری از سخنان خود با بیان اینکه متأسفانه هنوز پس از گذشت ۴۰ سال از پیروزی انقلاب اسلامی، در ایام انتخابات می‌شنویم که عده زیادی به دنبال انتخاب بین بد و بدتر هستند، گفت: باید به جایی برسیم که دنبال انتخاب بین خوب و بهتر باشیم. برای این مهم باید به جایی برسیم که نامزدهای انتخابات از طرف احزاب معرفی شوند و نماینده حزب باشند و مردم نیز بین استراتژی و برنامه‌ها دست به انتخاب بزنند.روحانی افزود: در این زمینه قانون اساسی ما باید تفسیر شود. قانون اساسی در اصل ۱۳۴ به صراحت می‌گوید که برنامه و خط مشی با رئیس‌جمهور است و مردم هم بر همین مبنا می‌آیند و رئیس‌جمهور انتخاب می‌کنند. مجلس شورای اسلامی نیز در زمان بررسی صلاحیت وزرای کابینه هم برنامه‌ها را بررسی می‌کند و هم افراد را؛ باید این ابهامات برطرف شود. مردم به برنامه‌های رئیس‌جمهور رأی می‌دهند، مجلس نیز برنامه‌های هیئت دولت را بررسی می‌کند و آن وقت دوباره برنامه ۵ ساله نوشته می‌شود.
تحلیل خبر
چه موقع مردم به یک قضاوت جمعی یا ملی می‌رسند؟ بدون شک این نوع قضاوت، یک شبه، یک ماهه، یک ساله و حتی ده ساله حاصل نمی‌شود. البته در کشورهای پیشرفته مردم برحسب انتظارات و توقعاتی که دارند، پنج سال و ده سال جهت رسیدن به یک قضاوت ملی، صبر نمی‌کنند بلکه انتظارات آنان یک ساله و حداکثر دوساله است و معتقدند وقت انسان‌ها گرانبهاست و این قدر فرصت ندارند که به فردی یا گروهی، مهلت چندین ساله دهند تا نتیجه عملکرد آنها را ببینند و لذا مسئولان ذیربط هم می‌دانند که بیشتر از چند ماه و حداکثر یکی دو سال بیشتر وقت ندارند که خود را نشان دهند. در کشورهای با پیشرفت متوسط یا نیمه توسعه یافته، مقداری این فرصت بیشتر به مسئولان داده می‌شود و تا یک دوره چهار ساله یا بیشتر طول می‌کشد تا مردم به قضاوت همگانی برسند ولی در کشورهای جهان سوم، مدت زمان لازم جهت رسیدن به قضاوت ملی، نامشخص است و می‌تواند به جای چند سال تا چند دهه امتداد داشته باشد.
درهر صورت آنچه توسط مردم به محک زده می‌شود، عملکرد مسئولان است. موقعی که به مرور زمان فاصله عمیقی بین «انتظارات مردم» و «عملکرد مسئولان» ایجاد شود بر قضاوت‌های منفی آنها افزوده می‌شود و اگر هر دوره در هر انتخاب ببینند باز آنچه پایان دوره‌ها دیده می‌شود، رضایت‌بخش نیست، به قول رئیس‌جمهور فعلی، معتقد می‌شوند که همه کسانی که در معرض انتخاب مردم هستند، ضعیف و ناتوان بوده و توانایی حل مشکلات انباشته کشور را ندارند لذا به این نتیجه می‌رسند که در هر دوره باید بین بد و بدتر را انتخاب کنند نه بین خوب و خوبتر. این قضاوت جمعی و ملی خیلی خطرناک است و مشارکت مردم را در انتخابات با مشکل جدی مواجه می‌کند. به نظر می‌رسد بعد از گذشت بیش از 40 سال از برگزاری انواع و اقسام انتخابات در کشور، باید فکری ریشه‌ای و اساسی برای این نوع قضاوت جمعی، همگانی و ملی کرد و مسیر و مصداق و محدوده‌های انتخاب را به میل مردم تغییر داد شاید نتایج جدید حاصل شود.