به گزارش رویداد۲۴ ، ازدحام زوار در پایانه مرزی شلمچه منجر به مجروحیت و بی‌حالی حدود ۴۰ نفر از زائران شده است.
مشاهدات میدانی از پایانه مرزی شلمچه، حکایت از آن دارد که تعدادی از زائران بدلیل تجمع در پشت درب ورودی گیت اول پایانه مرزی دچار مجروحیت شده‌اند.براثر این ازدحام درب گیت اول شکسته شده و مأموران انتظامی مجبور به استفاده از آب‌پاش برای متفرق کردن جمعیت شده‌اند.
هنوز از تعداد و آمار مجروحین اطلاع دقیقی در دست نیست، ولی برآوردها حاکی از مجروحیت و بی‌حالی حدود ۴۰ تن از زوار است که بیشتر آنان را زنان میانسال و مسن تشکیل می‌دهد.
گفتنی است به علت نبود امکانات، کمبود آب شرب به یکی از معضلات اصلی زائران تبدیل شده است.از پایانه مرزی مهران هم خبر می‌رسد که تمامی مسیرهای منتهی به این پایانه مرزی مسدود است و اجازه خروج به هیچ کسی داده نمی‌شود.
تحلیل خبر
ازدحام بیش از حد کسانی که قصد خروج از مرز شلمچه و ورود به خاک عراق را برای شرکت در زیارت اربعین داشتند، دیروز باعث تأسف و تعجب دوست و دشمن شد. چرا برخی افراد علی‌رغم اصرار و هشدارهای ستاد مراسم اربعین و اینکه دو دولت ایران و عراق تصمیم قطعی جهت مسدود کردن مرزهای زمینی گرفتند، باز بی‌توجه به همه‌چیز، حتی حاضرند درِ گیت اول پایانه مرزی شلمچه را بشکنند و 40 نفر را مجروح کرده و مأمورین را به استفاده از ماشین آب‌پاش برای متفرق کردن مجبور کنند؟ آیا این حرکت‌ها به نفع دین و خصوصاً مذهب تشیع است یا اینکه چهره بدی را از ما در منظر جهانیان جلوه‌گر می‌کند؟ چرا عده‌ای از مردم برای انجام یک امر مستحبی این‌گونه احساسات خود را بروز می‌دهند ولی برای امور واجب و عمل به قرآن، حرارتی از آنها دیده نمی‌شود؟ اگر جامعه ما همگی به واجبات الهی پای بند بودند و در امور معنوی، اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، خانوادگی و ... ابعاد این واجبات را عملیاتی می‌کردند و به فهم قرآن و عمل به آن می‌پرداختند، امروز شرایط و اوضاع جامعه ما، این‌گونه، آشفته و زیان‌بار نبود. متأسفانه مردم ما به احساسات مذهبی بیشتر گرایش دارند تا به اعتقادات مذهبی. این غلبه احساسات بر اعتقادات و در کنار آن عدم فهم صحیح دین، باعث شده است بعضی‌ها به نام دین، خودسرانه اعمال و رفتار بد و خطرناکی را از خود بروز دهند. این قدر که قرآن، ما را دعوت به تعقل و اندیشیدن می‌کند به احساسات و عواطف زودگذر بهایی نمی‌دهد ولی متأسفانه عده‌ای، دقیقاً برعکس و وارونه عمل می‌کنند. بر بزرگان دین است که این حالات را تصحیح کنند. کاش افرادی همچون شهید مطهری بودند که با خرافه زدایی از «حماسه حسینی» و امور مذهبی، اعتقادات و احساسات مردم را اصلاح می‌کردند و جامعه را از تندبادهای کجروی نجات می‌دادند.