نماینده مردم شیراز در مجلس خواستار توجه ویژه به آموزش و پرورش شد که در نتیجه آن آمار زندانیان کاهش می‌یابد.
به گزارش ایلنا، علیرضا پاک فطرت در جلسه علنی مجلس شورای اسلامی در تذکر شفاهی خود ضمن تبریک هفته بسیج و ولادت حضرت
زینب (س) که روز پرستار است، گفت: وزارت تعاون باید به آسیب‌دیدگان اجتماعی از جمله معلولان، زنان بی‌سرپرست و معتادان توجه بیشتری کرده و با توجه به افزایش آسیب‌های اجتماعی توجه بیشتری به پرسنل سازمان بهزیستی داشته باشد.نماینده مردم شیراز و زرقان در مجلس در ادامه خواستار توجه ویژه به پرسنل محیط زیست از جمله محیط‌بانان شد که در گرما و سرما جان خود را در کف دست گرفته اما حداقل حقوق را دریافت می‌کنند.وی در ادامه در تذکری خطاب به سازمان برنامه و بودجه عنوان کرد: لازم است به آموزش و پرورش به خصوص در مناطق محروم و مدارس جنوب شهرها توجه بیشتری شود که هزینه‌ای که برای یک دانش‌آموز در طول سال در نظر گرفته می‌شود کمتر از یک زندانی است در حالی که هر چه به آموزش و پرورش توجه بیشتری شود، آمار زندانیان نیز کاهش می‌یابد.
پاک فطرت در ادامه خواستار تخصیص بودجه عمرانی استان فارس شد که تاکنون تنها کمتر از ۱۰ درصد آن تحقق یافته است.
این نماینده مردم در مجلس یازدهم در پایان خطاب به رئیس جمهور خاطرنشان کرد: لازم است هر چه بیشتر به معیشت مردم توجه شود که هر روز، هر هفته و هر ماه هزینه خوراک و دارو افزایش یافته و فاصله طبقاتی بیشتر می‌شود.
تحلیل خبر
نظام هزینه‌ای یک کشور همانند نظام هزینه‌ای یک خانواده است. اگر پدر و مادر یک خانواده بخواهند مجموعه افراد خانواده را سالم، شاداب، قوی، دانا، مقاوم، اثربخش، مولد، خلاق و سرآمد، مدیریت کنند باید بدانند که چگونه خرج کنند؟ چقدر خرج کنند؟ کجا خرج کنند؟
اولویت بندی آنها در هزینه کرد بخش‌های گوناگون خانواده به چه سبکی باشد؟
درست است که ماهیت هزینه‌ها باید با درآمدها تناسب داشته باشد ولی با هر مقدار درآمد باز باید دید کجا و چگونه خرج کرد تا بهترین آثار را از خود به جای گذارد.
اگر از هزینه غذای سالم بکاهیم آنگاه مجبوریم هزینه‌های دارو و درمان را بالا ببریم. اگر هزینه تعلیم و تربیت اعضای خانواده را کاهش دهیم، هزینه اعتیاد و سایر انحرافات آنها را بالا خواهیم برد. اگر هزینه لوازم زندگی، ورزش، تفریح و ازدواج آنها را کم کنیم در مقابل باید بابت کجروی های اجتماعی و اخلاقی آنها هزینه‌های سنگین‌تری بپردازیم و ... خلاصه اینکه اگر در امور مثبت، هزینه نکنیم آنگاه در امور منفی باید هزینه‌های به مراتب بیشتری را به هدر دهیم.
نظام هزینه‌ای یک کشور هم همین گونه است؛ دو کفه هزینه‌های مثبت و منفی همیشه برعکس هم حرکت می‌کنند. هر چه در ابعاد مثبت همچون آموزش و پرورش، تحقیقات و پژوهش، علم آموزی، ازدواج، اشتغال، بهداشت، مسکن، غذا، ورزش، تفریحات، فضای سبز، هوای پاک، مایحتاج اولیه و فیزیولوژیک مردم و ... بیشتر هزینه کنید، نه تنها چیزی را از دست نداده‌اید بلکه بهترین سرمایه‌گذاری را کرده‌اید و جلوی هزینه کردهای سرسام‌آور امور منفی همچون جهل و نادانی، بیسوادی، طلاق، بیکاری، انواع بیماری‌ها، پرورش انسان‌های ضعیف و نحیف، آلودگی هوا، سرقت، اعتیاد، قتل، خودکشی، کلاهبرداری، خیانت، بی‌وفایی، هرج و مرج، ناامنی و ...که زندان‌ها را پر کرده و هزینه‌های هنگفت پیدا و پنهان به جامعه و خانواده‌ها تحمیل می‌کند، گرفته‌اید.
اندیشمندان می‌گویند به دست آوردن درآمد از راه‌های صحیح مهم است ولی مهمتر از آن نوع هزینه کرد آن است. «مدیریت هزینه» بسیار مهمتر از «مدیریت درآمد» است. چه بسا افراد زیادی هستند که درآمدهای قابل توجهی دارند ولی به خاطر مدیریت غلط هزینه‌ها، گرفتار زندگی آشفته و سرنوشت شومی می‌شوند و خانواده‌شان متلاشی و عیش‌شان باغم و اندوه پایان می‌یابد. هر جامعه‌ای هم می‌تواند در پرتو «مدیریت درآمدها و هزینه‌ها» این دو نوع سرنوشت متضاد را داشته باشد.