معاون امور فنی صندوق بازنشستگی کشوری با بیان اینکه صندوق بازنشستگی کشوری با چالش‌هایی دست‌به‌گریبان است گفت: میانگین سن بازنشستگی حدود ۵۲ سال است و میانگین پرداخت حقوق و مستمری به ۲۹ سال رسیده و علت، همین پایین بودن «سن بازنشستگی» است؛ حال آنکه میانگین سن بازنشستگی در استانداردهای جهانی ۱۳ سال کمتر از سن امید زندگی است.
به گزارش ایسنا، اکبر شیرمحمدی در نشست خبری که به مناسبت یکصدمین سال تأسیس صندوق بازنشستگی کشوری برگزار شد به پیشینه تأسیس این صندوق اشاره و اظهار کرد: سال ۱۲۸۷ قانون وظایف در دوران مشروطیت تصویب و مصوب شده بود مقرری به بازماندگان کارمندانی که فوت می‌کنند پرداخت شود.
وی افزود: اما قانون استخدام کشوری ۲۲ آذر ۱۳۰۱ تصویب شد و چهارفصل داشت. به موجب این قانون اداره تقاعد و وظایف وراث در وزارت مالیه یا دارایی تشکیل شد. شرایط بازنشستگی نیز وضع شده بود. وجوهات در اداره تقاعد مدیریت می‌شد و به بازنشستگان حقوق داده می‌شد تا سال ۱۳۳۷ که قانون اصلاح شد.
شیرمحمدی با اشاره به اینکه تا سال ۱۳۴۵ قانون استخدام کشوری دوم تصویب و از سال ۱۳۴۷ اجرایی شد گفت: ماده ۷۰ قانون استخدام کشوری در سال ۵۴ اصلاح و صندوق بازنشستگی کشوری به شکل فعلی‌اش تشکیل شد. در صندوق قبلی ۴۵ هزار حقوق بگیر بودند که به صندوق جدید منتقل شدند. در سیستم بازنشستگی قدیم سهم کارفرمایی دیده نشده بود و منابع مالی آن محدود بود که بعدها مشمول تغییرات قابل توجهی شد.
معاون امور فنی صندوق بازنشستگی کشوری با بیان اینکه صندوق بازنشستگی کشوری با چالش‌هایی دست‌به‌گریبان است گفت: میانگین سن بازنشستگی ۵۱.۵۵ سال (حدود ۵۲ سال) است و میانگین پرداخت حقوق و مستمری به ۲۹ سال رسیده و علت، همین پایین بودن سن بازنشستگی است. میانگین سن بازنشستگی در استانداردهای جهانی ۱۳ سال کمتر از سن امید به زندگی است.
وی با اشاره به اینکه از بازنشستگان قبل از سال ۱۳۵۴ هنوز هم وظیفه بگیرانی داریم که مستمری می‌گیرند و بیش از ۵۰ سال است که بازماندگانشان حقوق از ما دریافت می‌کنند گفت: امیدواریم این قوانین حمایتی اصلاح شوند تا صندوق‌ها بتوانند از بحران‌هایی که دارند عبور کنند.
وی ادامه داد: یک میلیون و ۶۳۰ هزار بازنشسته داریم و شاغلین کسور پرداز ما ۸۷۸ هزار نفر هستند. در حال حاضر ۶۵ هزار نفر حداقلی بگیرند که سه درصد افراد تحت پوشش می‌شوند و با افزایش‌های اخیر دریافتی آنها به شش میلیون و ۱۵۰ هزار تومان رسیده است.
شیرمحمدی با بیان اینکه یک میلیون و ۴۰۰ هزار نفر بین پنج تا ۱۱ میلیون تومان دریافتی دارند. ۴۶ هزار نفر بین ۱۱ تا ۲۵ میلیون تومان و ۵۴۱۹ نفر بین ۲۵ تا ۴۱ میلیون تومان حقوق دریافت می‌کنند و میانگین پرداخت حقوق در سال گذشته، هفت میلیون و ۷۰ هزار تومان بود که اکنون به ۹ میلیون و ۲۴۱ هزار تومان رسیده است.
تحلیل خبر
برخی از کارمندان دولت در مدت زمان 30 سال خدمت و پس از آن در دوره بازنشستگی تا آخر عمر از کمترین میزان حقوق و مزایا برخوردارند. تصور نکنید که اینها مدرک تحصیلی پایین‌تری دارند، نه، بلکه حتی در مقایسه با سایر کارمندانی که چند برابر آنها حقوق می‌گیرند، دارای مدرک تحصیلی بالاتری در سطوح لیسانس، فوق لیسانس و دکترا هستند!
کارمندی که 30 سال با کمترین میزان حقوق زندگی می‌کند، بیشترین فشار را بعد از بازنشستگی می‌بیند چرا که در قوس نزولی توانایی جسمانی قرار گرفته و با هجوم انواع بیماری‌ها و ناچیز بودن حقوق باید بسوزد و بسازد.
طبق آماری که معاون امور فنی صندوق بازنشستگی کشوری ارائه داده‌اند تعداد یک میلیون و 630 هزار بازنشسته در کشور وجود دارد که از این تعداد 000/400/1 نفر آنها بین 5 تا 11 میلیون تومان دریافتی ماهانه دارند.
46 هزار نفر بین 11 تا 25 میلیون تومان و 5419 نفر بین 25 تا 41 میلیون تومان حقوق دریافت می‌کنند. اگر این آمار را به درصد تبدیل کنیم 88/85 درصد بازنشستگان کشوری بین 5 تا 11 میلیون تومان حقوق می‌گیرند. بسیاری از آنها دارای مدارک عالی دانشگاهی از مقطع لیسانس تا دکترا هستند و در دوران خدمت خویش، بهترین و بیشترین خدمات را به مردم ارائه داده‌اند.
چقدر ظالمانه است که مثلاً دو نفر بازنشسته با مدرک فوق لیسانس در دو اداره متفاوت، یکی حدود
8 میلیون تومان و دیگری
40 میلیون تومان در ماه حقوق بگیرند! در حالی که هر دو کارمند دولت و در یک کشور زندگی می‌کنند. فشارهای گرانی و تورم بی‌سابقه در کشور با هر کدام از این دو نفر چه کار می‌کند؟ آیا قدرت خرید این دو یکسان است؟ آیا تحمل هزینه‌های دارو و درمان برای هر دو نفر مشابه است؟
مسئولان کشور باید به فکر تحقق عدالت در تمام کشور و از جمله بین بازنشستگانی که در شرایط نابرابر محکوم به زندگی کردن هستند، باشند.کسانی که حقوق 30 تا 41 میلیونی می‌گیرند معمولاً افرادی هستند که در مدت زمان خدمتشان، پست‌های مدیریتی مهم در وزارتخانه‌ها و مراکز خاص با حقوق چند برابری داشته‌اند و بعد از بازنشستگی هم از همان مزایای مدیریتی و ریاستی با حقوق کلان برخوردارند و گرنه چیزی بیشتر از سایر کارمندان تحصیل کرده دولت، نداشته و ندارند.
دولت و مجلس باید بالاخره در یک نقطه‌ای به این بی‌عدالتی پایان داده و حدود 86 درصد بازنشستگان را از دغدغه زندگی روزمره و مشکلات اقتصادی کمرشکن نجات دهند.