«سید عمار حکیم»، رهبر جریان حکمت ملی عراق با بیان اینک امروز بیش از هر زمان دیگر به صلح نیاز داریم، اظهار داشت: صلح فقط نبودن در وضعیت جنگ و نزاع نیست، بلکه حالت امنیت و ثباتی است که از روابط شخصی و اجتماعی آغاز می‌شود و به سطح گسترده بین‌المللی می‌رسد.
به گزارش ایرنا، به نقل از دفتر رسانه‌ای جریان حکمت ملی عراق «سید عمار حکیم»، رهبر جریان حکمت ملی عراق در سومین انجمن جهان فرهنگ صلح که در مصر برگزار شد، با اشاره به ارکان صلح، افزود: سه رکن تحقق صلح، یعنی نیاز فعلی و توانایی برای تحقق آن و سازوکارهای حفاظت از آن، بدون یک روند توسعه‌محور برای برقراری صلح و پایداری آن به روشی عملی و مؤثر و مناسب ممکن نیست و نسل‌های آینده خواهان صلح پایدار هستند.
رهبر جریان حکمت ملی عراق خاطرنشان کرد که ما امروز بیش از هر زمان به تقویت پایه‌های صلح و عملی کردن ارکان فعلی آن در منطقه خویش و در جهان نیاز داریم و این کار با تقویت فرصت‌های توسعه فراگیر عملی می‌شود.حکیم تاکید کرد که تفکیک توسعه از صلح ممکن نیست و این دو مفهوم کاملاً درهم‌تنیده‌اند. افزایش جمعیت در جهان و به‌خصوص کشورهای عربی و اسلامی موجب می‌شود که توسعه یک مطالبه وجودی و نه یک امر انتزاعی و فرهنگی باشد.
وی در ادامه به برخی از نمونه‌های توسعه پایدار در کشورهای عربی همچون پروژه «پایتخت اداری جدید» در مصر و پروژه بندر بزرگ فاو و «مسیر توسعه» در عراق اشاره و تاکید کرد که توسعه باید از درون جامعه برخاسته و وابسته به منابع بشری و طبیعی و فرهنگی ما باشد، بدون تراشیدن توجیه‌هایی برای دخالت دیگران در امور داخلی ما به اسم توسعه با اهدافی بیگانه.رهبر جریان حکمت ملی عراق با بیان اینکه سخن گفتن از توسعه در هیاهوی صدای شلیک گلوله‌ها و طبل جنگ و آثار ویرانگر آن ناممکن است، گفت: برای تحقق توسعه باید نخست آنچه را مانع از رسیدن به آستانه توسعه می‌شود تشخیص دهیم.
حکیم در ادامه با اشاره موانعی که عراق در مسیر توسعه خود در دو دهه گذشته با آن مواجه بوده است، گفت: جنگ‌های پیاپی و سال‌های تحریم و محاصره اقتصادی در کنار فرهنگ افراط‌گرایی و تکفیر و خشونت موانع مهمی در برابر شکوفایی عراق بودند و امروز به لطف و فضل الهی و با اراده ملت عراق و نیروهای سیاسی ملی و مرجعیت آگاه توانستیم این موانع و پیامدهای ویرانگر آنها را تا حد زیادی پشت سر گذاریم.
وی عنوان کرد که عراق امروز تفاوت چشمگیری با دیروز و گذشته دارد و در مسیر پیشرفت در عرصه‌های راهبردی و حیاتی است. عراق توانست تروریسم و افراط‌گرایی را شکست دهد و در یک روند سیاسی دموکراتیک و موفق طیف‌های اجتماعی را یکپارچه کند. فراموش نکنیم که دموکراسی هسته اصلی توسعه است و بدون نظام دموکراتیک مبتنی بر انتقال مسالمت‌آمیز قدرت امکان تحقق توسعه وجود ندارد.
رهبر جریان حکمت ملی عراق با اشاره به سیاست عراق در ارتباط با دیگر کشورها تصریح کرد: عراق همچنین توانست با موفقیت از جبهه‌بندی‌های منطقه‌ای و بین‌المللی فاصله و سیاست بی‌طرفی سازنده را پیش بگیرد بی آنکه به ارزش‌های عربی و اسلامی و اصول دینی و اخلاقی اصیل پشت کند.
حکیم تاکید کرد که هنوز افراط‌گرایی و تروریسم تلاش‌های ما برای صلح را تضعیف می‌کنند و نمی‌توانیم نیاز به رویارویی بنیادی و فراگیر با این چالش‌ها را نادیده بگیریم.
تحلیل خبر
صلح یا جنگ؟
دکتر محمدمهدی جعفری زاده
اگر «صلح» را نقطه مقابل «جنگ» بدانیم، تمام علل و عواملی که باعث وقوع جنگ بین دولت‌ها و ملت‌ها می‌شود را باید بررسی کرده و اجازه ظهور و بروز را به آنها ندهیم.
هر جنگی با بهانه‌ای یا بهانه‌هایی آغاز می‌شود و طرف جنگ طلب و جنگ افروز، هیچگاه آن بهانه‌ها را، غیرمنطقی و ناحق قلمداد نمی‌کند. در طول تاریخ به جنگ‌های ویرانگر که نگاه می‌کنیم، هیچکدام منطق انسانی و سازنده نداشته است و بسیاری از آنها جهت دستیابی به قدرت بیشتر، جغرافیای گسترده‌تر، منافع متنوع‌تر و ... به وقوع پیوسته است.
همه جنگ‌ها، پایانش به صلح یا آتش بس رسیده و فقط در این میان تعداد کثیری انسان کشته، مجروح و معلول شده‌اند و خانه و کاشانه عده‌ای ویران و زیرساخت‌های طرفین جنگ یا طرف ضعیف‌تر نابود شده است.
به قول عمار حکیم «در هیاهوی صدای شلیک گلوله‌ها و طبل جنگ و آثار ویرانگر آن، سخن گفتن از توسعه و پیشرفت و سازندگی، غیرممکن است» هر کشوری در حالت جنگ، همه پول و ثروت و سرمایه‌اش را در حلق جنگ می‌ریزد؛ حلقی که همه هستی طرفین جنگ را می‌بلعد و فقر و تنگدستی را برای مردم به جای می‌گذارد.
پول‌هایی که در زمان جنگ، این گونه نابود می‌شود در حالت «صلح» صرف توسعه و عمران و رفاه کشور و ملت می‌شود.
در بعضی کشورها که انتقال قدرت از یک شخص یا یک گروه به دیگری با جنگ داخلی یا خارجی یا کودتا توام می‌شود، جوهره‌ای از استبداد وجود دارد که واگذاری قدرت را به کل نظام حکومتی پیوند می‌زند. عمار حکیم به خوبی گفته: «فراموش نکنیم که دموکراسی، هسته اصلی توسعه است و بدون نظام دموکراتیک مبتنی بر انتقال مسالمت‌آمیز قدرت، امکان تحقق توسعه وجود ندارد»