سخنگوی کمیسیون بهداشت و درمان مجلس گفت نمی‌توانیم بپذیریم الان موجودی کیت تشخیص تب دنگی در داخل کشور۱۰ هزار کیت باشد در حالیکه ۱۵۰ هزار کیت تشخیص این بیماری که همه آنها هم اهدایی هستند، بیش از یکسال داخل گمرک معطل است.
سید سلمان اسحاقی در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، درباره آخرین وضعیت تب دنگی در کشور گفت: «تب دنگی» نگران‌کننده است و متاسفانه اطلاع‌رسانی نمی‌شود. درخصوص تب دنگی باید این را بپذیریم که یک آمار ۵ درصدی را در کشورمان نسبت به کل دنیا شاهد هستیم که این نشان می‌دهد ما با یک آمار ۲ برابری نسبت به سال‌های گذشته روبه‌رو شده‌ایم و یک اپیدمی رو به گسترش داریم و شوخی‌بردار هم نیست.
سخنگوی کمیسیون بهداشت و درمان با بیان این‌که نمی‌توانیم بگوییم در کشور ما «تب دنگی» موضوعی نیست که مردم نگران آن باشند، یادآور شد: قطعاً این چنین نیست. ببینید ما یک تجربه‌ای داریم به نام «کرونا» قرار نیست هنگامی که با مرگ و میر مواجه شدیم بعد به فکر چاره بیفتیم. لذا اول از همه هرچه سریع‌تر باید ۱۵۰ هزار کیتی که می‌تواند به تشخیص تب دنگی کمک کند و کیت‌های که مشخص شده کمک‌کننده هستند اما در گمرک مانده‌اند باید ترخیص شوند، خواسته مردم همین است؛ چرا که ما نمی‌توانیم بپذیریم الان موجودی کیت تشخیص تب دنگی در داخل کشور ۱۰ هزار عدد باشد آن هم در حالیکه ۱۵۰ هزار کیت تشخیص این بیماری که همه آنها هم اهدایی هستند بیش از یک سال است که داخل گمرک معطل
است.
وی تاکید کرد: در زمانی که ما با این بحران مواجه شده‌ایم مردم باید از این نکات باخبر باشند، دانشگاه‌های علوم پزشکی کل کشور باید ورود جدی کنند. یکی از مشکلات‌مان این است که روستاهای دور افتاده‌مان نسبت به این موضوع ناآشنا هستند که این پشه در آب‌های راکد بیشتر تولید و دیده می‌شود. این آب‌ها در بسیاری از شهرها و روستاهای ما که مردم اطلاع ندارند و شاید در کنار این آب‌های راکد منازل مسکونی داشته باشند و از توری هم استفاده نمی‌کنند و شاید از آستین کوتاه و شلوارک در آن جغرافیای مرزی و خانه خودشان استفاده کنند؛ ما نگران این هستیم.
اسحاقی با اشاره به این که متاسفانه دانشگاه‌های علوم پزشکی که هر کدام می‌توانند تکمیل کننده پازل شناسایی و آشنایی مردم با این موضوع باشند ورود جدی نکرده‌اند و این بی‌تفاوتی دانشگاه‌ها بسیار نگران‌کننده است، اظهار داشت: ما هر روز مشاهده می‌کنیم آمار استان‌ها در حال اضافه شدن است.
این آمار استان‌ها که اضافه می‌شود به دلیل این است که ما در جاهایی که احتمال می‌دهیم پشه تولید و زاده می‌شود در بحث سم پاشی و ورود جدی نکرده‌ایم. به عبارتی برای از بین بردن و کنترل جمعیت این پشه در کشور اقدام نکردیم.
سخنگوی کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی بیان کرد: خواهشی که از وزارت امور اقتصاد دارم این است که نسبت به آزادسازی ۱۵۰ هزار کیت اهدایی تب دنگی اقدام کند و دانشگاه‌های علوم پزشکی مکلف شوند در تمام استان‌هایی که مستقر هستند نسبت به بیماری به مردم شناخت دهند. دانشگاه‌های علوم پزشکی درخصوص آب‌های راکد، نشانه‌های بیماری و الزام مراجعه به پزشک و درخصوص پوشش به مردم هشدار دهند.
وی خاطرنشان کرد: ببینید ما فقط حرف از پشه می‌زنیم اما در زمان تابستان از آستین کوتاه و در منزل از شلوارک استفاده می‌شود و باید بدانیم که چه اقداماتی برای جلوگیری از بیماری لازم است انجام دهیم.
اسحاقی ادامه داد: نکته حائز اهمیت دیگر این است که معاون وزارت بهداشت اعلام کرد ما نیاز به یک همت داریم که سازمان برنامه و بودجه تخصیص دهد که ما با بحران درخصوص تب دنگی روبه‌رو نشویم. امروز هشدار می‌دهیم در صورتی که یک اتحاد و انسجام و برنامه ریزی درستی برای مقابله تب دنگی نباشد ما دو ماه دیگر با بحرانی مواجه خواهیم شد که همه یاد و خاطره دوران کرونا زنده خواهد شد.
وی در پاسخ به این‌که آیا وزیر بهداشت در کمیسیون بهداشت و درمان مجلس برای پیگیری این بیماری حاضر شده است، گفت: در آخرین جلسه معاون بهداشت را دعوت کردیم، ایشان یک گزارشی از وضعیت کل کشور دادند. امیدواریم رئیس جمهور منتخب که روز سه‌شنبه تحلیف و مستقر می‌شوند در صورتی که صلاح بدانند با مکاتبه‌ای که کرده‌ایم به این مساله ورود کنند و در هماهنگی با شخص ایشان، ورود وزیر بهداشت به این موضوع را جدی‌تر کنیم.
تحلیل خبر
مدیریت‌های فرصت سوز
دکتر محمدمهدی جعفری زاده
آنچه مردم یک کشور را در «محرومیتِ متنوع و مستمر» قرار می‌دهد، رفتارهای غیرعلمی و نامعقول برخی از مدیران است. نقش «زمان» در مدیریت، بسیار مهم و اساسی است. قبلاً نیز بارها گفته‌ایم که از دیدگاه علم مدیریت، در تعریف هر پروژه باید چهار عنصر اساسی مشخص شود؛ کمیت، کیفیت، زمان و هزینه.
باید مشخص شود که هر پروژه‌ای با چه کمیتی و چه کیفیتی، در چه مدت زمانی و با چه هزینه‌ای می‌خواهد اجرا شود. همانطور که مشاهده می‌شود «زمان» یک رکن از چهار رکن اصلی انجام هر پروژه‌ای است. نقش زمان این قدر حساس است که اگر به موقع انجام نگیرد، گاهی کل پروژه، باطل و بی‌ارزش می‌شود و نوشدارو بعد از مرگ سهراب خواهد بود. هنگامی که 150 هزار کیت تشخیص تب دنگی به مدت «یک سال» در گمرک معطل می‌ماند و در داخل کشور تعداد زیادی از مردم به خاطر نبودن مقدار لازم این کیت، متحمل بیماری سخت تا پای جان می‌شوند، نام این نوع مدیریت را چه می‌توان نهاد؟ از یک طرف این 150 هزار کیت به صورت «اهدایی» از خارج کشور به مردم ما رایگان هدیه داده می‌شود و از طرف دیگر در گمرکات با سد سکندری مواجه می‌شود که آن را برای یک سال از دسترس مردم، دور نگه می‌دارد! اشکالِ کار کجاست؟ این البته یک نمونه است و مصداق مشت نمونه خروار می‌باشد. اگر به دقت در همه امور اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، بهداشتی، علمی و ... نگاه کنید از این نمونه‌ها به وفور خواهید دید که مجموعه اینها به جای «پیشرفت» باعث «پسرفت» کشور می‌شود. اینان گاهی همین معامله‌ای را که با «زمان» می‌کنند با کمیت، کیفیت و هزینه کرده و آنها را قربانی مسائل دیگر می‌کنند.