معاون بازسازی و مسکن روستایی بنیاد مسکن با بیان اینکه ۳.۵ همت اعتبار برای بازسازی‌ها در بخش مردمی و مسکن و اماکن تجاری نیاز است، گفت: بر اساس ارزیابی‌ها حدود ۴۰۰۰ واحد مسکونی در تهران آسیب دیده که ۵۰۰ واحد از آن نیازمند بازسازی و مقاوم‌سازی کامل است.
به گزارش خبرنگار ایلنا، مجید جودی، معاون بازسازی و مسکن روستایی بنیاد مسکن انقلاب اسلامی در نشست تاملی بر رویکردهای بازسازی پساجنگ؛ مروری بر تجربیات بنیاد مسکن انقلاب اسلامی که در پژوهشکده سوانح طبیعی برگزار شد، گفت: در چنین سوانح ما باید جبران خسارت کنیم، ولی مدیریت واقعی باید در دست مردم باشد.
وی با اشاره به موضوع فروش تراکم توسط شهرداری برای بازسازی، گفت: ما در میدان کتاب شاهد بودیم که ساختمان اساتید دو طبقه آسیب دید که در آن ۴۰ خانوار زندگی می‌کنند. مردم به سادگی زیر بار این حرف نمی‌روند زیرا با این کار حقی از مردم از ضایع می‌شود. بنابراین، فروش تراکم محکوم به شکست است.
جودی با بیان اینکه ما سابقه بازسازی ۸ سال جنگ تحمیلی را داشتیم، گفت: در جنگ تحمیلی یک میلیون واحد مسکونی بازسازی شده است. اکنون خسارت در جنگ تحمیلی ۱۲ روزه در مقایسه با ۸ سال تحمیلی بسیار ناچیز است.
معاون بازسازی و مسکن روستایی بنیاد مسکن با اشاره به اینکه اکنون دیگر مردم با توجه به سوابق ما نمی‌پذیرند که ما اشتباه کنیم؛ گفت: نزدیک به ۵۰۰ واحد ما احداثی و مابقی بازسازی است. همچنین ۳ هزار و ۵۰۰ واحد تعمیراتی داریم و نزدیک به ۳.۵ همت باید هزینه شود؛ اگر در این بازسازی اشتباه کنیم واقعاً جای سؤال است.
جودی افزود: در بحث جنگ تحمیلی ۸ ساله در بحث بازسازی نقشی برای مردم ندیده بودیم و بیشتر دولتی بود. با همین دلیل، رفته رفته با نارضایتی مردم مواجه شدیم. تغییر موضع دادیم و نقش اصلی را به مردم واگذار کردیم؛ آستان قدس در هویزه خیلی هزینه کرد و شهر جدیدی ساخت. وقتی آستان شروع به کار کرد فرهنگ و ساختار منطقه را نمی‌شناختند. پس از آن با زلزله منجیل و مواجه شدیم که با کوله باری از تجربه، شاه بیت این کار حضور مردم در بازسازی است.
وی اظهار کرد: بازسازی باید توسط خود مردم و با محوریت مردم انجام شود. وقتی مردم را کنار بگذاریم شاهد هویزه دوم خواهیم بود؛ فرق بازسازی جنگ با بازسازی سوانح طبیعی بحث جبران خسارت توسط دولت است و یعنی محور تأمین اساسی اعتبارات دولت است.
وی افزود: الان یک کوله‌باری از تجربه را داریم. اکنون افکار عمومی تکرار اشتباهات گذشته را از ما نمی‌پذیرند؛ مجموعه کشور ما تجربه کافی در این زمینه را دارد. کشورهایی دیگر در بازسازی وابسته هستند و از دانش ما استفاده می‌کنند. مسکن اصلی‌ترین سرمایه مردم است وظیفه و نقش مجری بازسازی هدایت، حمایت و نظارت باید باشد.
تحلیل خبر
خطر کجاست؟!
دکتر محمدمهدی جعفری زاده
یکی از دلایلی که همه کشورها «حتی کشورهای ابرقدرت و قدرتمند» از ورود به جنگ هراس دارند، «ضربه اقتصادی» است که در پرتو جنگ بر آنها وارد می‌شود. کشورهای فقیر و ضعیف همچون افغانستان، عراق و ... می‌گویند ما چیزی نداریم که در اثر جنگ از دست دهیم، ولی کشورهای پیشرفته همچون آمریکا، اروپا و ... با هر «یک روز جنگ» خسارت‌های اقتصادی قابل توجه متحمل خواهند شد و لذا علاقه ندارند که در یک جنگ فرسایشی و طولانی مدت ماراتن وار، شرکت کنند. کشوری که باید از «هر دقیقه‌اش» پول بسازد با کشوری که تهیدست است خیلی فرق می‌کند.
اما کشور ما که کشوری متوسط است و «بالقوه» کشوری ثروتمند ولی «بالفعل» در وضعیت اقتصادی نامطلوبی قرار دارد باید از فرصت‌هایش، برای شکوفایی اقتصادی بهره بگیرد و اجازه ندهد که برایش نسخه جنگ بپیچند چرا که پاشنه آشیل ما، نه بخش نظامی بلکه بخش اقتصادی کشور است. آنچه می‌تواند کشور ما را از پای درآورد بحرانها و ابربحرانهای اقتصادی است نه جنگ نظامی. اما جنگ نظامی چون می‌تواند زیرساخت‌های اقتصادی ما را مورد حمله قرار دهد و ویرانی‌های چندین هزار میلیاردی روی دست اقتصاد کشور بگذارد، خطرناک است. یعنی خطرات اقتصادی حاصل از جنگ به مراتب بدتر از خطرات نظامی آن است.
ببینید در جنگ تحمیلی اسراییل که فقط 12 روز طول کشید فقط در بخش مسکن جبران هزینه خرابی‌ها طبق نظر معاون بنیاد مسکن 5/3 هزار میلیارد تومان برآورد شده است. (فقط در بخش مسکن) حال خسارت‌هایی که به فرودگاه‌ها، نیروگاه‌ها، صدا و سیما، اماکن دولتی، پادگان‌ها، زیرساخت‌های انرژی هسته‌ای، تعداد موشک‌های شلیک شده و ... وارد شده نیز محاسبه کنید و ببینید برای اقتصاد کشور ما که پاسخگوی شرایط عادی جامعه نیز نیست، چه فشار مضاعفی است!
پس حواسمان باشد که پاشنه آشیل کشور ما «توان اقتصادی» است نه «توان نظامی».