دستیار اجتماعی رئیس‌جمهور گفت: کشورهای بسیاری پس از جنگ‌های طولانی و با تلفات اقتصادی و انسانی بالا توانسته‌اند دوباره برخیزند و سیاست‌هایی را اتخاذ کنند. ژاپن یکی از این کشورهاست که پس از جنگ، سیاست‌های اجتماعی و اقتصادی خاصی را اتخاذ کرد. همچنین، هلند و کره جنوبی هم پس از جنگ، سیاست‌های اداری و اجتماعی خاصی را اتخاذ کردند. حتی در ایالات متحده آمریکا، پس از جنگ ویتنام و یازده سپتامبر، سیاست‌هایی اتخاذ شد که بیشتر سیاسی و امنیتی بود اما نشان‌دهنده این ضرب‌المثل است که هیچ سیستمی پس از بحران، شبیه به قبل از بحران نخواهد بود.
به گزارش خبرنگار ایلنا، علی ربیعی در نشست همبستگی اجتماعی و دفاع ملی اظهار داشت: در حین بحران و پس از بحران جامعه نیازمند تحلیل و تبیین مسائل است و شاید فرصتی در حین بحران برای بیان موارد تبیینی و تحلیلی ایجاد نشود چراکه جامعه بیشتر در حالت تهییجی قرار دارد اما نیازمند این است که اگر خدایی نکرده بحران دوباره سر گرفته شد، از نظر ذهنی به یک تحلیل مناسب دست یابد و بر اساس شناخت و فهم مشترک، بتواند برای دفاع از میهن ایستادگی کند. امیدواریم نتایج این نشست‌ها علاوه بر بازتاب رسانه‌ای بعدها در قالب کتاب و جزوات برای آینده منتشر شود.
دستیار اجتماعی رئیس‌جمهور بیان کرد: برای ما مهم است که بدانیم در جامعه‌ای که در انتخابات ریاست‌جمهوری حدود ۲۴ درصد در یک شهر بزرگ مشارکت کرده و در کل کشور حدود ۵۰ درصد مشارکت داشته است و برخی از سنجش‌ها میزان عدم رضایت را بیش ۷۴ درصد نشان می‌داد یا بحث اعتماد و سرمایه اجتماعی عدد مناسبی را نشان نمی‌داد، چه عناصر و متغییرهای اجتماعی، سیاسی و فرهنگی موجب عدم همراهی مردم با متجاوز و حتی همراهی آنها در کنار نیروهای مسلح شده است؟ این یک پرسش اساسی است که نیاز داریم به موقع به آن پرداخته شود و اکنون بهترین زمان برای این کار است.
وی افزود: مسئله بعدی این است که چه عناصر و متغیرهای اجتماعی، سیاسی و فرهنگی وجود داشتند و نقش این متغیرها در آینده برای تداوم حضور و مشارکت مردم و حفظ آنها چگونه باید سیاستگذاری و برنامه‌ریزی شود؟ همچنین، پرسش این است که تاب‌آوری اجتماعی و اقتصادی چه عواملی داشت و برای تاب‌آور کردن جامعه در آینده، با توجه به تحلیلی که از شرایط داریم، چه سیاست‌هایی را می‌توان دنبال کرد؟ به‌طور خلاصه باید گفت چه اقداماتی برای جامعه در قبال بحران‌هایی که احتمالاً در پیش خواهد بود یا پس از عبور از بحران، که امیدواریم این‌چنین باشد و گمان من هم این است که خواهد بود، متصور است؟
ربیعی با اشاره به این که تجارب جهانی زیادی وجود دارد، گفت: کشورهای بسیاری پس از جنگ‌های طولانی و با تلفات اقتصادی و انسانی بالا توانسته‌اند دوباره برخیزند و سیاست‌هایی را اتخاذ کنند. ژاپن یکی از این کشورهاست که پس از جنگ، سیاست‌های اجتماعی و اقتصادی خاصی را اتخاذ کرد. همچنین، هلند و کره جنوبی هم پس از جنگ، سیاست‌های اداری و اجتماعی خاصی را اتخاذ کردند. حتی در ایالات متحده آمریکا، پس از جنگ ویتنام و یازده سپتامبر، سیاست‌هایی اتخاذ شد که بیشتر سیاسی و امنیتی بود اما نشان‌دهنده این ضرب‌المثل است که هیچ سیستمی پس از بحران، شبیه به قبل از بحران نخواهد بود.
تحلیل خبر
چرا هیچ سیستمی پس از بحران، شبیه به قبل از آن نخواهد بود؟
دکتر محمدمهدی جعفری زاده
جناب ربیعی دستیار محترم اجتماعی رئیس جمهور گفته است: «هیچ سیستمی پس از بحران، شبیه به قبل از آن نخواهد بود» چرایی این موضوع، می‌تواند دریچه نوین و افق جدیدی را بر روی ملت و حکومت بگشاید و در پرتو آن، زمینه را برای اصلاح برنامه‌ها، سیاستگذاری ها، تاکتیک‌ها و استراتژی‌ها فراهم آورد.
یکی از بحران‌های مهم در هر کشوری «پدیده جنگ» است. چه کشورهای غالب، چه کشورهای مغلوب، پس از جنگ به ارزیابی نقاط قوت و ضعف خود و دشمن، نه فقط از جهت نظامی، بلکه از جهات اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و ... می‌پردازند.
در این مرحله نباید نگاه‌ها به «خود» و «طرف مقابل» گول زننده و غیرواقعی باشد چرا که تحلیل‌ها، نظرات و نگاه‌های غیرواقعی و فریبنده، باعث جابجایی نقاط ضعف و قوت خود و دشمن شده و درآینده بحران‌های به مراتب سخت‌تری را دامن‌گیر کشور می‌کند.
در این مرحله «شجاعت» لازم است؛ شجاعت در شناختن ضعف‌ها و شجاعت در اصلاح آنها. گاهی کشوری ضعف‌های خود را متوجه می‌شود ولی شجاعت بیان و تأیید آن را ندارد اما گاهی شجاعت بیان دارد ولی شجاعت تغییر و تجدیدنظر در «روش‌ها» و «اهداف» و اصلاح آنها را ندارد. این دو حالت، خود، ضعف جدید و بدتری است که اجازه فکر نو را به آنها نمی‌دهد و همچنان در افکار کهنه و غیرواقعی خود گرفتار می‌کند.
همانگونه که در یک بازی فوتبال، باید هم قبل از بازی و هم بعد از آن، ارزیابی دقیقی از نقاط ضعف و قوت تیم خود و تیم حریف داشت و در این ارزیابی نباید دچار اشتباه محاسباتی و
خوش‌خیالی گول‌زننده شد، یک کشور نیز، هم قبل از جنگ و هم بعد از جنگ باید به ارزیابی واقعی و درست نقاط ضعف و قوت خود و دشمن بپردازد و پس از جنگ، طرح نویی را برای اداره کشور بدون آن نقاط ضعف، طراحی کند و به اصلاحات همه جانبه نظامی، اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و ... روی آورد تا بتواند خود را برای خیزبرداشتن به سمت پیشرفت و توسعه مهیا کند.
به همین دلایل است که هیچ سیستمی پس از بحران، نمی‌تواند شبیه قبل از بحران باشد و با شرایط قبلی، در انبوه ضعف‌هایش باقی مانده و گرفتار شود.