معاون وزیر علوم و رئیس سازمان امور دانشجویان کشور گفت: با برگزاری جشنواره دانشجوی نمونه می‌خواهیم استعدادهای برتر علمی و فرهنگی را در میان دانشگاه‌های مطرح پیدا کنیم.
به گزارش خبرنگار ایلنا، حبیبا معاون وزیر علوم و رئیس سازمان امور دانشجویان کشور در نشست خبری که درخصوص جشنواره دانشجوی نمونه برگزار شد، با اشاره به شروع سال تحصیلی در توضیح برگزاری این جشنواره گفت: ما در این جشنواره می‌خواهیم استعدادهای برتر علمی و فرهنگی را در میان دانشگاه‌های مطرح پیدا کنیم.
وی افزود: برای پرورش فکری و فرهنگی دانشجویان، این جشنواره را برگزار می‌کنیم که ابتدا در سطح دانشگاه دانشجویان مورد ارزیابی قرار می‌گیرند، سپس در سطح کشور ارزیابی می‌شوند. ۹۳ دانشجو انتخاب شدند که ده نفرشان دانشجویان خارجی بودند.
حبیبا در ادامه اضافه کرد: این دانشجویان از میان ۱۵ دانشگاه انتخاب شدند و این در صورتی است که بعضی از دانشگاه‌ها ارزیابی خوبی از دانشجویان انجام نمی‌دهند.
مسعود حبیبی معاون فرهنگی و اجتماعی وزارت بهداشت در ادامه گفت: برای ما مهم است تا استعدادهای دانشجویی را پیدا کنیم تا در کنار حمایت از آنان بتوانیم از ظرفیت‌شان استفاده کنیم.
وی با اشاره به جنگ ۱۲ روزه گفت: دانشمندان ما با ساخت موشک باعث شدند که ما بتوانیم آنان را وادار به آتش‌بس کنیم. نقطه ضعف ما دقیقاً در نقطه‌ای بود که مواردی را وارد کرده بودیم.
حبیبی در رابطه با دانشجویان نمونه اظهار کرد: ۱۳۶۸ نفر از دانشجویان از ۲۸ دانشگاه علوم پزشکی انتخاب شدند تا درنهایت ۱۳ نفر از آنان به عنوان دانشجوی برتر انتخاب شدند.
گفتی است مراسم تجلیل از دانشجویان نمونه در تاریخ هشت مهر برگزار می‌شود.
حبیبا در پاسخ به سؤال خبرنگاری مبنی بر منتخبین خارجی گفت: عمدتاً این دانشجویان از عراق و افغانستان و سوریه بودند که به مرحله نهایی نرسیدند.
وی اضافه کرد: شاخص‌های دانشجوی نمونه شامل ابعاد فرهنگی، پژوهشی، بین‌المللی و علمی می‌شود.
تحلیل خبر
بعد از شناسایی استعدادهای برتر علمی دانشگاهی؟
دکتر محمدمهدی جعفری زاده
معاون وزیر علوم اعلام کرده «شناسایی استعدادهای برتر علمی در دانشگاه‌های مطرح کشور صورت می‌گیرد» نفس اقدام جهت شناسایی استعدادهای برتر علمی، کار خوب و پسندیده‌ای است چه این شناسایی در حوزه دانشجویی انجام گیرد یا در سایر حوزه‌های نخبگی. اما این، قدم اول است و توقف در این مرحله، هیچ گره‌ای از کشور و نخبگان را باز نمی‌کند.
مهم این است که پس از شناسایی استعدادهای برتر علمی، برای حمایت از آنها و میدان دادن به آنان و بسترسازی مناسب برای نوآوری و اختراع، برنامه ریزی دقیق، جامع و فوری صورت گیرد تا تشویق‌های عملی، آثار مثبت و زاینده‌ای در افکار و اندیشه‌های نخبگان از خود به جای گذارد.
سؤال مهمی که در این عرصه مطرح است، این است که مگر نخبگان چه می‌خواهند و چه انتظاراتی دارند؟
بدون شک برای پاسخ به این سؤال باید سراغ خود آنان بروند و از خودشان، پاسخ لازم را گرفته و جمع بندی کنند. آنچه تاکنون نخبگان کشور در همایش‌ها، جلسات، سخنرانی‌ها، مصاحبه‌ها و دلنوشته هایشان گفته‌اند و نوشته‌اند در چند بند قابل تلخیص است:
1 - ابزارها، تجهیزات، زمینه‌ها و منابع لازم را جهت تحقیق و پژوهش در اختیار آنان قرار داده شود تا مجبور نباشند از پول اندک خود و خانواده‌هایشان در این راستا خرج کنند.
2- شغل آبرومند و متناسب با رشته و تخصصشان به آنان داده شود تا فکر و اندیشه‌شان درگیر چگونگی تأمین معیشت خود و خانواده‌شان نشود.
3 - در تعیین سرنوشت کشور در مقاطع گوناگون، مشارکت داده شوند تا کشور به صورت علمی اداره شود. به عبارت دیگر کشور به سمت «مدیریت نخبگان» حرکت کند. چون برای هیچ نخبه‌ای قابل قبول نیست که با مدیرانی سروکار داشته باشد که زبان او را نمی‌فهمند و در دو دنیای متفاوت زندگی می‌کنند.
4 - امکانات اولیه زندگی در اختیار آنان قرار دهند و طوری نباشد که نخبگان پس از یک عمر فعالیت برجسته علمی و خلاقانه، بدون مسکن و وسیله نقلیه و مایحتاج اولیه زندگی باشند ولی افراد باسواد ابتدایی با میلیاردها سرمایه و رفاه اجتماعی، برآنها فخر بفروشند و به آنها نیشخند بزنند.
5 - .....