موقعی که در یک کشور مردم به طور میانگین برای تامین لوازم آرایشی چهار برابر فرهنگ و تفریح هزینه می کنند، چگونه انتظار دارید که فرزندان این ملت، رشد فرهنگی به روز داشته باشند؟ رشد فرهنگ هم فقط با پیامک موبایل حاصل نمی شود بلکه مسیر جدی تر، دقیق‌تر، عمیق تر و گسترده‌ای را می طلبد که حتماً باید از طریق مطالعه و تحقیق و پژوهش و آموزش های شهروندی تحقق یابد. ما باید در سبک آموزش خود و فرزندان مان، بازنگری فوری داشته باشیم.
باید ببینیم که در شبانه روز- هفته- ماه و سال چقدر از وقت ما صرف مطالعه کتاب و مطبوعات و تحقیق و پژوهش پیرامون موضوعات مختلف می شود و تاثیر آنها را در زندگی خود ارزیابی کنیم. شاید بعضی بگویند تحقیق و پژوهش، کار دانشمندان، دانشجویان، اساتید و معلمان است. می گوییم؛ نه. تحقیق صرفاً با محوریت علوم ریاضی و تجربی و... نیست گاهی مواقع انسان بر روی اعتقادات و باورهای خود تحقیق و مطالعه می‌کند تا صرف نظر از شنیده ها ببیند که چقدر گرفتار خرافات است و با تحقیق، آنها را از دامن عقاید خود بزداید. باید در مورد اوضاع کشور خود در مقایسه با دیگر کشورها از جنبه‌های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، روابط اجتماعی مردم با یکدیگر تحقیق کنیم.
ما هنوز نمی دانیم با هرکسی چگونه رابطه برقرار کنیم و روانشناسی افراد را نمی دانیم، در شناخت گروه‌های اجتماعی عاجزیم و به دام آنها می‌افتیم. بعد که در این ارتباطات شکست خوردیم تازه متوجه خامی خود می شویم. علت آن هم این است که سطح فرهنگ جامعه پائین است و همه صادقانه نیات خود را بروز نمی دهند. در جامعه ای که این طور بر مدار دورویی و نفاق و ریا و ظاهر سازی می چرخد، «ناآگاهی» و «سطحی نگری» سمّ است.
چرا مردم حاضر نیستند برای ارتقای فرهنگ خود و فرزندان شان هزینه کنند ولی برای آرایش و لوازم آن به راحتی خرج می کنند؟ اینان حتی نسبت به مضرّات همین لوازم آرایشی هم ناآگاه هستند و از عواقب بیماری زای آنها اطلاعی ندارند. «ندانستن» در همه زمینه ها در جامعه موج می زند و خسارت‌های آن هم به همه می رسد.
اگر فرهنگ ضعیف باشد تفریح هم با آتش زدن طبیعت، تخریب محیط زیست، درگیری و مشاجره و.... آمیخته شده و باز هم آثار زیانبار از خود تولید می کند. پس بیاییم به طور جدی با اعضای خانواده‌هایمان این دردها را علاج کنیم و به برنامه‌ریزی جدی برای سبک زندگی خود بپردازیم.