در‌حال حاضر از هر دو خودروی برقی، یکی در چین در حرکت است و این کشور در نظر دارد در رأس تکنولوژی خودروهای برقی در جهان جای گیرد.
به گزارش ایسنا، چین می‌خواهد بزرگ‌ترین معضل خودروهای برقی در ارتباط با باتری را در همکاری با آلمان حل کند.
شنجن، کلان شهری ۱۲ میلیون نفری در جنوب چین در نزدیکی هنگ‌کنگ و مرکز خودروهای برقی این کشور است. در این شهر همه اتوبوس‌ها با انرژی برق حرکت می‌کنند. رسانه‌های محلی اطلاع داده بودند که با آغاز کنفرانس اقلیمی سازمان ملل متحد در شهر بن در تاریخ ششم نوامبر همه ۱۵ هزار اتوبوس این شهر برقی خواهند شد.
مقامات این شهر اعلام کرده‌اند که با اجرای این طرح سالانه از مصرف ۱۸/۱ میلیون تن گاز گلخانه‌ای دی‌اکسید‌کربن جلوگیری می‌شود. قرار بر آن است که کلیه تاکسی‌های این شهر نیز تا سال ۲۰۲۰ تنها با انرژی برق کار کنند.
دولت چین برای تشخیص نوع سوخت خودروها شماره خودروهای برقی را به رنگ زرد درآورده است. این در‌حالی است که شماره خودروهایی با سوخت فسیلی در این کشور همچنان آبی‌رنگ هستند.
تحلیل خبر
خطر آلودگی هوا و افزایش روزافزون میزان آلاینده‌ها در کلان‌شهرها هشداری است که درصورت بی‌تفاوتی متولیان امر و عدم برنامه‌ریزی مناسب، در آینده‌ای نه‌چندان‌دور به بحرانی مانند دیگر بحران‌های موجود مبدل می‌شود و بی‌تردید هزینه‌های هنگفت مقابله با آن به‌مراتب بیشتر و کمرشکن‌تر از هزینه پیشگیری‌هایی است که هم‌اکنون می‌تواند در این زمینه صورت گیرد.
شوربختانه تأثیرات مخرب و اغلب جبران‌ناپذیر آلودگی‌های سیاسی و اعمال نفوذ وابستگان به قدرت و ثروت در تصمیم‌گیری‌ها در مورد آلودگی‌هایی که گریبان کلان‌شهرها به‌ویژه شیراز را گرفته، مانند اجرای طرح محدوده ترافیکی هسته اصلی شهر، اجرای طرح مسیرهای ویژه دوچرخه‌سواری در محدوده مرکزی شهر، طراحی خطوط ویژه وسایل حمل‌ونقل عمومی و ...، موجب شده است که محیط زیست سالم و سلامت شهروندان قربانی امیال و خواسته‌های شخصی و باندی شود و هزینه‌های سنگین و یا غیرقابل جبران را به مردم بی‌گناه تحمیل کند.
برقی کردن خودروها نیز با توجه به ویژگی مناسب کشور ما برای اجرای این مهم، نیز قابل بررسی، تحقیق و تحلیل است و باید به پاسخ این سؤال رسید که چرا این طرح تاکنون اجرایی نشده و متولیان و مسئولان مربوطه نسبت به آن حساسیت و دقت لازم را نداشته‌اند و گزارش قابل‌قبولی را ارائه نداده‌اند؟
طرح برقی کردن موتورسیکلت‌ها نیز ازجمله مباحث داغ مطرح شده در مجلس قبلی بود که ناگهان به سردی و خاموشی گرایید و به تاریکخانه فراموشی سپرده شد.
افزایش شمار بیماری‌های صعب‌العلاج جسمی و روحی و تبعات اجتماعی و حتی سیاسی ناشی از آن، لزوم پرداختن به طراحی، برنامه‌ریزی و اجرای طرح‌های پیشگیرانه است که در صورت بی‌توجهی و بی‌تفاوتی مسئولان و عدم مطالبه‌گری شهروندان نسبت به آن، باید آینده‌ای نه‌چندان‌دور خوفناکی را متصور شد که هیچ راه گریزی برای رهایی از انبوه مشکلات و معضلات، دست‌یافتنی
نخواهد بود.