سرپرست مرکز ملی پرورش استعدادها درخشان و دانش‌پژوهان جوان از رایزنی برای احیای سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان خبر داد و گفت: این موضوع درحال حاضر در صحن شورای عالی انقلاب فرهنگی در دست بررسی است.
به گزارش ایسنا، فاطمه مهاجرانی در نخستین نشست خبری خود با اصحاب رسانه به بیان مأموریت و وظایف مرکز ملی پرورش استعدادهای درخشان پرداخت و اظهار کرد: تا سال 89، 300 مدرسه استعدادهای درخشان داشتیم که ناگهان رشد بسیار زیادی پیدا کرد و به 700 مدرسه رسید.
وی افزود: در کنار اداره مدارس سمپاد، طرح شهاب را که شناسایی و هدایت استعدادهای برتر است دنبال می‌کنیم. این طرح در راستای عدالت آموزشی و با کمک بنیاد ملی نخبگان پیش می‌رود. تا امروز یک‌میلیون و 700 هزار دانش‌آموزش تحت پوشش آن قرارگرفته‌اند.
مهاجرانی با تأکید بر اینکه نیازی نیست همه فرزندان ما نیز هوش باشند گفت: بسیاری اوقات از ما سؤال می‌شود چرا باید آزمونی از این جنس برگزار شود؟ درحالی‌که سؤال ما این است چرا باید تا این میزان تقاضا وجود داشته باشد؟ ما 250 هزار متقاضی داریم و فرزندان باید خود خوبشان باشند. فردی که در یک حوزه خوب کار کند، موفق است. وی ادامه داد: فعلاً راه دیگری به‌جز برگزاری آزمون برای ورود نداریم اما به روی راهکاری دیگر کار و تلاش می‌کنیم هوش‌هایی به‌جز هوش ریاضی و فیزیک را هم‌اندازه بگیریم که باید معاونت‌های دیگر ازجمله معاونت ابتدایی به ما کمک کند.
تحلیل خبر
محدود و محصور کردن استعدادها در قالب‌های بسته و نگاه‌های یک و یا حداکثر چندبعدی، موجب مسدود شدن شکوفایی بسیاری از استعدادها در زمینه‌های گوناگون شده است، به‌طوری‌که در نظام آموزشی ما این تصور را حاکم کرده که جز در چند مورد سر زبان افتاده، دیگر هوشمندی‌ها و توانمندی‌های انسانی از ارزش چندانی برخوردار نیستند و یا به‌اصطلاح معمول، «بازار» ندارند. این درحالی‌که است که جوامع، به‌ویژه جامعه ما به‌شدت نیازمند پرورش استعدادهایی است که قادرند تحولات اجتماعی و فرهنگی ضروری را به وجود آورند و اجتماع را به سمت‌وسوی تعالی و رسیدن به توسعه پایدار و زیست شایسته سوق دهند.
در زمینه علوم انسانی و بومی‌سازی این رشته با بی‌تفاوتی سرد و تاریکی مواجه هستیم که این وضعیت نیز ریشه در عدم شناخت استعدادهای نهفته و کشف‌نشده و عدم برنامه‌ریزی و نبود زمینه برای شکوفایی آن‌ها دارد.
بسیاری از استعدادهای شگفت در دانش‌آموزان از همان دوران ابتدایی در دالان تاریک ناخوشی‌های فرهنگی و باورهای خفه‌کننده اجتماعی گم می‌شود که نتیجه فرورفتن در این حال و احوال، ظهور و بروز وضعیت کنونی و درگیری جامعه با انواع و اقسام مشکلات و معضلات است.