رئیس کمیته سلامت شورای شهر تهران با اشاره به اینکه ایجاد امید مقوله‌ای امنیتی و نظامی نیست، گفت: طرح امنیتی اجتماعی زنان می‌بایست موردبازنگری قرار گیرد و هرچه سریع‌تر تعیین تکلیف شود.
به گزارش ایسنا، ناهید خداکرمی بابیان اینکه امروز امید به زندگی به بیش از 70 سال رسیده و با این افزایش سن، نیازهای جامعه نیز دستخوش تغییر خواهد شد گفت: مهم‌ترین مسئله و مؤلفه مرتبط باکیفیت سلامت، امید اجتماعی است که سلامت اجتماعی اثرگذارترین عامل در سلامت زنان است که آن‌ها را در مسیر پویایی قرار می‌دهد.
خداکرمی بابیان اینکه در فیلم مربوط به برخورد گشت ارشاد با یک دختر جوان، دختر فریاد می‌زند که زندگی ما را نابود کردید و این تکان‌دهنده‌ترین کلام برای یک جوان است گفت: امروز می‌بینیم که زنان در عرصه‌های مختلف حضور دارند و حتی در آزمون‌های سخت همچون دستیار پزشکی فعال هستند و زنانی که در کوچه و خیابان دیده می‌شوند فرهیخته هستند؛ اما در مدیریت مردانه شهر جایی برای آن‌ها دیده نشده است که باید تمهیداتی انجام شود که صدای زنان و خواسته‌هایشان شنیده شود.
تحلیل خبر
تغییر و تحولات اجتناب‌ناپذیر و غیرقابل‌انکار در مسائل و موضوعات اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و... و پیدایش فناوری‌های روز، ضرورت تغییر نگرش و برنامه‌ریزی‌های به‌روز را هم به تک‌تک افراد جامعه و هم مسئولان در سطوح مختلف، گوشزد می‌کند؛ اما شوربختانه نگاه ایستا و منجمد برخی از صاحبان قدرت و متوقف بودن آنان در سال‌های دور، تنش‌ها و تضادهایی را پدیدار کرده و به‌صورت بحران‌هایی خطرناک و ویرانگر، بروز و ظهور داده است.
افزایش میزان امید به زندگی و طول عمر که مورداشاره رئیس کمیته سلامت شورای شهر تهران در این خبر قرارگرفته، ازجمله موضوعاتی است که نیازهای جدیدی را در برنامه‌ریزی‌های کشور در ابعاد گوناگون به‌وجود آورده اما به‌موازات ظهور این نیازها، امکانات و تحولات لازم برای پاسخگویی به آن‌ها پیش‌بینی و برنامه‌ریزی نشده است.
بالا رفتن سن ازدواج، افزایش میزان سواد اجتماعی، دانش بهداشتی، بمباران لحظه‌ای اطلاعات درست و نادرست، فزونی روزافزون جمعیت سالمندی و... مطالبات نوظهوری را ایجاد کرده، اما شوربختانه پاسخگویی به این مطالبات همچنان در گیرودارها و بازی‌های سیاسی غرق و دستخوش اعمال سلیقه‌ها شده است.
بی‌تردید روش‌های منسوخ و ناکارآمد برای ایجاد امنیت و حس آن، همواره آتش بحران‌ها را شعله‌ورتر و گسترده‌تر می‌کند و حرکت‌های اجتماعی را به سمت دالان‌های تاریک و مبهم می‌کشاند.