معاون فنی مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت گفت: طبق اهداف سازمان بهداشت جهانی و سند پیشگیری از بیماری‌های غیر واگیر ایران، آمار مرگ‌ومیر زودرس که بین ۳۰ تا ۷۰ سالگی رخ می‌دهد. باید تا سال ۲۰۲۵، به میزان ۲۵ درصد کاهش یابد.
دکتر علیرضا مهدوی همزمان با هفته سلامت در گفت‌وگو با ایسنا، با تأکید بر اینکه خدمات سلامت باید باکیفیت مناسب و به‌طور عادلانه در دسترس همه مردم قرار گیرد، اظهار کرد: سازمان بهداشت جهانی در سال ۲۰۱۳ برنامه‌ای عملیاتی برای گسترش پوشش همگانی سلامت آماده کرد که بازه زمانی اجرای آن تا سال ۲۰۲۵ ادامه دارد. ایران نیز سند پیشگیری از بیماری‌های غیر واگیر را با همین هدف به‌علاوه چهار هدف ملی تدوین کرد. به دنبال آن برنامه‌ای در این زمینه در کشور آماده شد و مدل ارائه خدمت در شبکه بهداشت به ادغام یافته تغییر یافت.
غربالگری دیابت، فشارخون، پیشگیری از سکته‌های قلبی و مغزی، بیماری‌های مزمن ریوی، سرطان‌ها و جلوگیری از عوامل خطر رفتاری مانند تغذیه نامناسب، فعالیت کم، مصرف دخانیات و الکل جزو این برنامه‌ها قرار دارند.
وی ادامه داد: برنامه «ایراپن» که نام آن از پروتکل «پن» سازمان بهداشت جهانی گرفته‌شده است، از سال گذشته در نظام سلامت ایران ادغام شد. در حال حاضر شایع‌ترین علل مرگ‌ومیر و بیشترین بار بیماری‌ها در کشور مربوط به بیماری‌های غیر واگیر است.
بعد از تدوین این برنامه رویکرد ما درباره پیشگیری از بیماری‌های قلبی و عروقی تغییر کرد. در برنامه جدید احتمال خطر سکته‌های کشنده و غیر کشنده را در ۱۰ سال آینده برای افراد تعیین و بر اساس این میزان خطر، آن‌ها را درمان می‌کنیم. در این میان بیماران دیابتی، مبتلابه فشارخون و چربی خون نیز شناسایی
می‌شوند.
تحلیل خبر
موضوع سلامت گستردگی و دامنه وسیعی دارد، ازاین‌رو نمی‌توان تنها از یک متولی ویژه انتظار داشت که به کلیت آن بپردازد و تأمین‌کننده سلامتی جامعه باشد.
از متصدیان تهیه و توزیع غذا گرفته تا طراحان مبلمان شهری و مسئولان اقتصادی، همه در قبال تأمین سلامت جامعه نقش دارند و مسئول هستند.
زمانی که تولید و عرضه‌کننده‌های مواد غذایی فقط به فروش بیشتر و سودآوری محصول خود می‌اندیشند و سلامتی مردم برای آنان ارزشی ندارد، به‌یقین از یک‌سو سیستم‌های درمانی پاسخگو نخواهند بود و از سوی دیگر در این چرخه معیوب، انواع و اقسام مفسده‌ها پدیدار می‌شود.
سال‌هاست تأکید پزشکان و متخصصان بر کم کردن مصرف نمک، چربی و شیرینی در غذای مردم و ایجاد انگیزه تحرک بین آنان است و این مهم را اصلی‌ترین عامل بیماری‌های غیر واگیرداری که بیشترین آمار مرگ‌ومیر را در کشور به خود اختصاص داده است، می‌دانند؛ اما هرروز شاهد گسترش واحدها و مراکز عرضه فست‌فودها، کنسروها و خوراکی‌های چرب، شیرین و شور هستیم. علاوه‌بر آن مدام بر شمار مکان‌های رسمی و غیررسمی عرضه قلیان و فروش انواع و اقسام مواد دخانی افزوده می‌شود و همچنین در طراحی مبلمان شهری و مدیریت ترافیک شهرها و کلان‌شهرها اصول بهداشت روانی رعایت نمی‌شود. حال باوجوداین وضعیت و مشکلات بسیار اقتصادی چگونه می‌توانیم انتظار داشته باشیم متولیان رسمی و عینی بهداشت و درمان جسمی و روانی از افزایش شمار مرگ‌های زودرس به‌ویژه در جوانان جلوگیری
کنند؟!