امتیازهای توریست آمریکایی به ایران ایرانی‌ها تروریست نیستند؛ اما وحشتناک رانندگی می‌کنند!

به گزارش ایسنا، «جان» اهل پورتوریکو است، ‌ مجمع‌الجزایری در شمال شرقی منطقه کارائیب از نواحی غیر ضمیمه ایالات‌متحده آمریکا که تحت حاکمیت سیاسی این کشور قرار دارد و مردمش با گذرنامه آمریکایی سفر می‌کنند. او تا حالا ۱۵۷ کشور را دیده است و سه سال پیش به ایران آمده و به‌تازگی دومین سفرش را به کشورمان تجربه کرده. جان خودش را «پسر ایران» معرفی می‌کند، درحالی‌که بین دوستانش با عنوان توریست آمریکایی شناخته می‌شود. او پیش از آن‌که موفق شود ویزای ایران را برای دومین‌بار بگیرد، به قشم و کیش سفرکرده بود؛ جزایری که ورود به آن‌ها بدون ویزا امکان‌پذیر است.  این گردشگر در پایان سفرش کارنامه‌ای را برای ایران تهیه‌کرده و به آنچه ممکن است گردشگران دیگر لازم داشته باشند، درباره‌ی کیفیت خدمات و زیرساخت سفر در ایران بدانند، امتیازهایی داده است تا شاید ذهنیت‌سازی‌ مثبتی کرده باشد. او در سفر قبلی‌اش هم کارنامه مشابهی را تهیه‌کرده بود که این‌بار بر پایه‌ی تجربه‌های جدیدش و واقعیت‌هایی که یافته، امتیازها را با اندک تغییرات در کارنامه ۲۰۱۸ ایران ثبت کرده است. این گردشگر در اینستاگرامش نوشته است؛ «امیدوارم پس از ۳ هزار کیلومتر که در ۷۵ روز طی کردم قادر باشم به همه نشان دهم ایران جای ترسناکی نیست، مهم‌تر آن‌که مردم این کشور تروریست نیستند، آن‌ها ممکن است در رانندگی وحشتناک باشند، اما به‌هیچ‌وجه تروریست
نیستند.»

تحلیل خبر

به‌طور حتم، فرهنگ، دانش، بینش، عادت‌ها و سطوح مختلف مردم یک کشور را بر اساس مشهودات و دریافت‌های عینی ارزیابی و قیاس می‌کنند. درصورتی‌که ادعاها مورد اعتنا و توجه قرار نمی‌گیرد.
وضعیت تغذیه، چگونگی تعاملات اجتماعی، نحوه رانندگی، سطح بهداشت عمومی و... ملاک و معیارهایی محسوب می‌شود که با آن‌ها مردم کشورها را می‌سنجند.
گردشگران، بازرسان سازمان‌های بین‌المللی، محققان و... در سفر به نقاط مختلف جهان نیز با مشاهدات مذکور ویژگی‌های مردم را دریافت می‌کنند و موردنقد و نظر قرار
می‌دهند.
شوربختانه چگونگی رانندگی ما به یک امتیاز بزرگ منفی مبدل شده و کشورمان را از چشم بسیاری از مردم جهان انداخته است. به‌طوری‌که تردد چه پیاده و چه سواره در معابر و خیابان‌ها و جاده‌های کشور را با ریسکی بزرگ و پذیرش خطرات مهلک یکسان می‌دانند.
همچنین نحوه برخورد مأموران، کارمندان و مسئولان با مردم می‌تواند به‌عنوان یکی از معیارهای رعایت حقوق انسان قلمداد شود. به‌هرحال مجموعه ویژگی‌های یک کشور در تصمیم‌گیری‌های بین‌المللی تأثیرات به‌سزایی داشته و خواهد داشت.