معاون آموزش ابتدایی وزارت آموزش‌وپرورش گفت: آگهی‌های تبلیغاتی صداوسیما و درآمدزایی از طریق این آگهی‌ها به علت گستره‌ای که دارد، یک جریان پررنگ ضدتربیتی در سراسر ایران است.
به گزارش ایسنا، رضوان حکیم‌زاده در آئین افتتاحیه هشتمین جشنواره پروژه‌های علمی جابربن حیان در استان همدان، اظهار کرد: از مهم‌ترین رویکردهای معاونت ابتدایی، تکیه‌بر اصول تربیتی مستخرج از قرآن کریم به‌عنوان نخستین کتاب درسی زندگی انسان‌ها و منبع اصلی هدایت و تربیت جامعه بشری است.
حکیم‌زاده افزود: وقت آن رسیده که توجه به مصالح تربیتی کودکان این سرزمین مهم‌تر از درآمدزایی مؤسسات و آموزشگاه‌های تبلیغاتی باشد و صداوسیما می‌تواند به‌عنوان یک دانشگاه بزرگ آگاهی بخشی کند و با این تغییر رویکرد در کنار برنامه‌های خوبی که دارد این عارضه که دچار جامعه ما شده، کمرنگ شود.
تحلیل خبر
وقتی پول و درآمد نخستین اولویت صداوسیما باشد، طبیعی است که دیگر کسی به مسائل تربیتی و موضوعات اجتماعی چندان اهمیتی نمی‌دهد و مهم نیست که در تبلیغات رسانه ملی چه چیزهایی به خورد جامعه داده شود.
هنگامی‌که در تبلیغ پفک‌نمکی، پدربزرگ که الگو و راهنمای اصلی خانواده است، در قسمت کردن پفک‌ها، درس تخلف و تقلب به نوه خود می‌دهد و می‌گوید یکی تو و یکی من، باز هم یکی من و یکی دیگر باز من، حالا یکی من و یکی تو... در این تبلیغ خلاف اخلاق؛ نوه، توسط پدربزرگ درس حقه‌بازی و اختلاس را می‌آموزد و... .
البته در اصل، تبلیغ خوراکی‌هایی مانند پفک‌نمکی و چیپس که متخصصان علوم تغذیه و پزشکان مدام مردم را از خوردن آن‌ها منع می‌کنند به هیچ‌وجهی قابل دفاع نیست و نخبگان بر زیان‌هایی که این‌گونه تبلیغات متوجه سلامتی مردم می‌کند، آگاهی کامل دارند؛ و یا در تبلیغ مواد شوینده، به نحوی عمل می‌شود که جای مرد و زن عوض شده و کانون گرم و صمیمی خانواده که قرن‌ها از نعمت آن برخوردار بوده‌ایم به محیطی خشن با قراردادهای صرفاً مادی و غیرعاطفی مبدل گردد.
از این عوارض تبلیغی که بگذریم، اشاعه عادت به مصرف بیش‌ازاندازه و همچنین فرو نگه‌داشتن مدام ذهن و فکر جامعه در فضاهای مجازی با تبلیغات متعدد و مکرر انواع و اقسام شرکت‌های اینترنتی، حرکت به‌سوی ناکجاآبادها را به جامعه تحمیل می‌کند.
از سوی دیگر خرید برنامه توسط شماری از ادارات و ارگان‌ها و انبوهی از مطالب را به‌صورت یک‌جانبه به خورد خلق خدا دادن، به‌تدریج اعتماد عمومی را نسبت به رسانه ملی دچار خدشه می‌کند و مردم را به سمت رسانه‌های برون‌مرزی بیگانه سوق می‌دهد.