رئیس کمیته بودجه شورای شهر تهران از شکاف میان مناطق شمالی و جنوبی پایتخت گلایه کرد.
به گزارش ایسنا، مجید فراهانی در تذکر پیش از دستور خود در جلسه شورای شهر تهران بابیان اینکه عدم تحقق توزیع عادلانه منابع و تفاوت نرخ توسعه‌یافتگی میان 22 منطقه پایتخت سبب عمیق‌تر شدن شکاف شمال و جنوب تهران شده به‌گونه‌ای که منطقه 17 و 15 حائز رتبه 21 و 22 توسعه‌یافتگی در میان مناطق دیگر هستند، گفت: شورای شهر پنجم در آستانه دومین سال فعالیت خود است و ما مسئول هستیم تا سرانه متوازن و متعادلی را برای مردم در بودجه پایتخت ایجاد کنیم.
وی اظهار کرد: شهرداری تهران بر اساس ماده 140 برنامه پنج‌ساله دوم به‌منظور کاهش فاصله و شکاف میان مناطق شمالی و جنوبی شهر تهران، موظف است که نسبت به توزیع متعادل و عادلانه منابع درآمدی در بودجه‌های سنواتی در سطح مناطق اقدام کند تا شهر عدالت‌محور و محرومیت‌زدا تحقق یابد.
فراهانی گفت: امروز در شرایطی هستیم که فشار اقتصادی بر بدنه مستضعف جامعه نمایان شده و این در حالی است که هنوز تکالیف ماده 140 برنامه پنج‌ساله دوم شهرداری محقق نشده است که از این بابت از مردم عذرخواهی می‌کنم و امیدواریم با اقدام به‌موقع شهردار تهران در بودجه تقدیمی سال 98 این روند تبعیضی و تفاوت که بعضاً در مناطق شتاب ایجاد کرده است، حل شود.
تحلیل خبر
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، مسئولان ریزودرشت همه از جامعه بی‌طبقه توحیدی سخن می‌گفتند و ساده‌زیستی را به افتخار و ارزشی بزرگ مبدل کرده بودند. تفاوت فاحش شمال و جنوب شهرها را ننگی بر پیشانی رژیم گذشته قلمداد می‌کردند و فاصله طبقاتی را مغایر با اهداف و آرمان‌های انقلاب برمی‌شمردند. روحیه تجمل‌گرایی و فخرفروشی روبه‌زوال می‌رفت و حکومت مستضعفان و سقوط مستکبران در هر کوی و برزن بر سر زبان‌ها افتاده بود و جامعه رنج‌کشیده و زخم‌خورده از حاکمان ظلم و جور به برقراری عدالت و دست یافتن به رفاه و آسایش و آرامش امیدوار شده بود. اما پس از گذشت سال‌های نخستین به‌تدریج در ابتدا با حرکتی لاک‌پشتی و به دنبال آن در دهه‌های بعدی به‌صورت شتابان بسیاری از ملاک‌ها و معیارها دگرگون شد و ادبیاتی متفاوت و حتی متضاد جای بازگویی آرمان‌ها را گرفت و روند تبعیض و تضاد به شکلی جدید دوباره رونق یافت. مسئولانی سر برآوردند که دیگر نه از ساده‌زیستی دم می‌زدند و نه مسئولیت را نوکری و خدمتگزاری می‌دانستند. حتی گاهی بر خلق خوب خدا منت می‌گذاشتند که قبول زحمت فرموده و بر مسند قدرت نشسته‌اند!
دیگر نه تضاد بین رفاهیات و امکانات در شمال و جنوب شهرها موضوعیتی داشت و نه فاصله طبقاتی امری مذموم قلمداد می‌شد.
ریا و تزویر، صداقت و خلوص را به اسارت خود درآورد و دل‌سوختگان و دلدادگان خداجوی را خانه‌نشین کرد و امروز شاهد ترکیدن دمل‌های چرکین خودخواهی‌ها، خودمحوری‌ها و فساد هستیم و لزوم دگرگونی بنیادینی را در راستای بازگشت به آرمان‌های انقلاب با تمام وجود حس و لمس می‌کنیم.