معاون آموزش متوسطه وزارت آموزش‌وپرورش ضمن اعلام این خبر که امسال طرح «ایران مهارت» در 10 درصد مدارس کشور با کمک سازمان آموزش فنی و حرفه‌ای اجرا می‌شود، گفت: پایش کارآفرینی نیز با کمک دانشگاه تهران برای سه میلیون دانش‌آموز دوره اول متوسطه انجام خواهد شد.
علی زرافشان در گفت‌وگو با ایسنا، بابیان اینکه در دوره متوسطه همزمان با استقرار ساختار جدید نظام آموزشی، فعالیت‌های کیفیت‌بخشی را شروع کردیم، اظهار کرد: برای سال تحصیلی آینده نیز برنامه‌هایی را در دست انجام داریم که اختصاص دو ساعت آموزش در هفته برای مدرسه تحت عنوان «برنامه ویژه مدرسه» در پایه‌های هفتم، هشتم و نهم ازجمله آن‌هاست.
وی افزود: این برنامه بر اساس سند تحول و برنامه درسی ملی برای پاسخگویی به نیازهای محلی دانش‌آموزان طراحی شده است. از این طریق به یکی از رویکردهای حوزه برنامه درسی نزدیک می‌شویم و تلاش می‌کنیم تا بخشی از آموزش‌ها پاسخگوی اقتضائات محلی نیز باشد و متناسب با فرهنگ و هنر بومی خودشان باشد.
معاون آموزش متوسطه وزارت آموزش‌وپرورش بابیان اینکه علاوه بر این امسال طرح «ایران مهارت» در 10 درصد مدارس کشور با کمک سازمان آموزش فنی و حرفه‌ای اجرا می‌شود، گفت: پایش کارآفرینی نیز با کمک دانشگاه تهران برای سه میلیون دانش‌آموز دوره اول متوسطه انجام خواهد شد.
زرافشان ادامه داد: طرح جدیدی را نیز در شاخه کاردانش شروع کردیم که بر اساس آن امکان استفاده از ظرفیت شهرک‌های صنعتی برای دانش‌آموزان فراهم می‌شود. این طرح هم از اول مهر اجرا خواهد شد.
تحلیل خبر
بهترین، ارزشمندترین و شیرین‌ترین سال‌های عمر خود را در دوران دبستان، دبیرستان و دانشگاه سپری می‌کنیم. در طول این سال‌های طلایی، با آموزش‌های معمول چه توانمندی‌هایی را به دست می‌آوریم و تا چه اندازه آماده یک زندگی موفق و سالم می‌شویم؟ این سؤالی است که باید از خود بپرسیم و به‌طورجدی و ریشه‌ای به دنبال پاسخ آن باشیم.
به‌راستی پس از طی این سال‌های بازنگشتنی چه مهارت‌هایی را به دست آورده‌ایم و از حجم انبوه آنچه خوانده‌ایم، چه اندازه در حافظه ما باقی مانده و چه کاربردهایی را داشته و تا چه میزان در زندگی ما اثرگذار بوده است؟
آیا چگونگی و محتوای آنچه را آموخته‌ایم از ما فردی کارآمد و مولد و غیروابسته ساخته و یا به یک سربار خانواده و جامعه مبدل کرده است؟
حاصل روز و شب‌های بسیار درس خواندن‌ها و دغدغه‌ها، نگرانی‌ها و هزینه‌های کمرشکن همراه با آن، چه دستاوردی را برای امروز ما داشته است؟ آیا دوران تحصیل از ما شخصی بااخلاق و باورمند ساخته و توانسته است که سبک زندگی ما را بهینه کند و یا خروجی دیگری داشته است؟
آیا توانسته‌ایم توسط آموزش‌هایی را که دیده‌ایم، هم به حقوق خود و هم به حقوق دیگرانی مانند همسایه، همکار، همشهری و... وقوف یابیم و نه ظلم‌پذیر باشیم و نه ظالم؟
آیا در دوران تحصیل به مشترکات ملی و چگونگی اثرگذاری آن‌ها در زندگی فردی و اجتماعی پی برده‌ایم تا به این حد و اندازه برسیم که بدانیم پیشرفت، آسایش و آرامش فردی به‌یقین و بدون تردید در گرو پیشرفت، آسایش و آرامش جامعه است؟ و پرسش‌های بسیار دیگری که کندوکاو و بررسی و تفکر و جست‌وجو در دستیابی به پاسخ‌های آن‌ها، می‌تواند برای همگان راهگشا و هدایت‌گر باشد.